ตอนที่ 121
นิ้วของหลี่เหนียนฟานขยับอย่างรวดเร็วแม้จะดูเร่งรีบแต่กลับสวยงามคล้ายผีเสื้อที่โผบินท่ามกลางหมู่บุปผาที่บานสะพรั่ง
ไม่นานกระดาษแผ่นเรียบก็กลายเป็นรูปลักษณ์สามมิติ
มันมีหัวเชิด ปีกกว้าง หางยกสูง มันคือนกกระเรียนนั่นเอง
“ข้าเคยได้ยินว่านกกระเรียนและฝนดาวตกคือสัญลักษณ์ของพรแลโชคดี”
หลี่เหนียนฟานยิ้มและยกนกกระเรียนกระดาษขึ้นมาและชี้ไปที่ท้องฟ้าซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ๆฝนดาวตกตกลงมา ฝนดาวตกเป็นพื้นหลังทําให้ราวกับว่านกกระรียนกระดาษกําลังบินอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าที่สวยงาม
สวยมาก!
น่าเสียดายที่ไม่มีกล้องถ่ายรูปไม่งั้นจะข้าคงถ่ายรูปเป็นที่ระลึกได้
“ นายน้อยหลี่นี่คืออะไร?” ฉินหม่านหยุนถามอย่างสงสัยและมองไปที่กระเรียนกระดาษ
ในสายตาของนางรูปลักษณ์ของนกกระเรียนกระดาษนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นเพียงเศษกระดาษเท่านั้น หลี่เหนียนฟานเพียงแค่พับครึ่งสองสามครั้งอย่างสุ่มๆ เพื่อสร้างมันขึ้นมารูปลักษณ์ไม่สวยงามเท่าไหร่
อย่างไรก็ตามเมื่อนางจ้องมองอย่างตั้งใจนางไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือไม่ นางคล้ายจะเห็นแสงระยิบระยับรอบ ๆ กระเรียนกระดาษและมีจังหวะของการหายใจ
ใช่ ราวกับมันกําลังหายใจอยู่
นกกระเรียนกระดาษเหล่านี้…มีชีวิต?
หัวใจของฉินม่านหยุนอดไม่ได้ที่จะเต้นผิดจังหวะ
“มันเป็นเพียงอุปกรณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ จากบ้านเกิดของข้า”
เมื่อเห็น ฉินม่านหยุนจ้องมองไปที่นกกระเรียนกระดาษอย่างใกล้ชิด หลี่เหนียนฟ่านก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า: “เจ้าชอบไหม ข้าให้มันกับเจ้า”
“จริงเหรอ?” ฉินม่านหยุน จู่ๆดวงตาก็เผยความประหลาดใจ
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าบ้านเกิดที่หลี่กงซีกล่าวว่าเป็นโลกอมตะดังนั้นนกกระเรียนกระดาษนับตัวนี้เป็นวิชาของตระกูลอมตะ?
หัวใจของนางอดไม่ได้ที่จะเต้นเร็วขึ้น
หลี่เหนียนฟานบีบหัวนกกระดาษก่อนส่งให้ฉินหม่านหยุนและพูดว่า: “มันแค่การพับแบบสุ่มๆ มีนไม่มีอะไรมากหรอก”
หลี่เหนียนฟ้านส่งนกกระเรียนกระดาษให้ฉินหม่านหยุน นางยกมือขึ้นหยิบมันอย่างระมัดระวัง
ในช่วงเวลาที่นกกระเรียนกระดาษสัมผัสกับฝ่ามือของนาง
อยู่ๆขนทั่วทั้งร่างของนางก็ลุกชันขึ้นทันที!
เพราะในขณะนั้นเอง นางรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าปีกของนกกระเรียนกระดาษขยับเล็กน้อย!
ข้าพบสมบัติแล้ว!
!
นกกระเรียนกระดาษตัวนี้เป็นสมบัติล้ำค่า!
ท้ายที่สุดสิ่งนี้ถูกสร้างโดยปรมาจารย์ด้วยตัวเอง!
แม้ว่าข้าจะไม่รู้จุดประสงค์ที่เฉพาะเจาะจง แต่ … ข้าจะจําไว้ในใจ!
ดูเหมือนว่าคลื่นประกายไฟจะทําถูกต้อง เมื่อข้าเล่นพิณและทําให้นายน้อยหลี่มีความสุขข้าก็ได้รับสมบัติล้ำค่ามา
เมฆสีแดงสองก้อนปรากฏขึ้นบนแก้มของ ฉินม่านหยุนด้วยความตื่นเต้นและนางเกือบจะกรีดร้องออกมา แต่ใบหน้าของนางยังคงทําเป็นนิ่งสงบ
เมื่อเห็นท่าทางระมัดระวังของนางหลี่เหนียนฟานก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา แน่นอนว่าสาว ๆ จะต้องชอบกระเรียนกระดาษ ข้าคาดว่านางคงชอบทันทีที่เห็นมัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่