ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 148

ตอนที่ 148

กู่จือเหยามองไปที่ฉินม่านหยุนและ ลั่วซือหยูอย่างระมัดระวังและพบว่าดวงตาของพวกนางก็ดูสั่นคลอน แต่ใบหน้าของพวกนางก็ยังสงบนิ่ง

ข้ากลัวว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรก

ดูเหมือนว่าสภาพจิตใจของข้ายังคงไม่มั่นคงพอ ข้าจะอยู่กับปรมาจารย์ได้อย่างไร?

ประสิทธิภาพของเครื่องอัดอากาศนั้นสูงอย่างน่าตกใจเพียงไม่กี่อึดใจขั้นตอนที่สําคัญที่สุดของโค๊กก็เสร็จสมบูรณ์และ โค๊กสองสามแก้วก็ถูกวางไว้ต่อหน้าทุกคน

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมอง

สิ่งเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนที่สุดคือสีของน้ำในแก้วเปลี่ยนไปจากเดิมที่ใสและบริสุทธิ์กลายเป็นสีส้มสดใส แต่ก็ยังให้ความรู้สึกถึงควาใส เจ้าสามารถมองผ่านสีส้มไปถึงก้นแก้วได้

ดวงอาทิตย์ส่องแสงใส่มัน น้ำสีส้มพลิ้วไหวสะท้อนแสงพราวกลับ

เมื่อเปรียบเทียบกับสีดั้งเดิมแล้วสีพิเศษเช่นนี้ ดูเหมือนจะดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะชั้นบนสุดของน้ำสีส้มที่มักจะมีฟองอากาศปรากฏขึ้นทีละฟองและแตกกระจายออก

“ กูตง.”

ลําคอของทุกคนกลืนน้ำลายอย่างพร้อมเพรียงกันอย่างอดไม่ได้พวกเขาแลบลิ้นและเลียริมฝีปากและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกคอแห้ง

ตอนแรกพวกเขาไม่มีความรู้สึกหิวน้ำเลย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างหลังจากที่ได้เห็นน้ำสีส้ม ความรู้สึกหิวก็เข้ามาในหัวใจของพวกเขา ราวกับร่างกายของพวกเขาต้องการน้ำแก้วนี้

หลี่เหนียนฟาน เห็นว่าพวกเขารอไม่ไหวแล้ว?

เขายิ้มเล็กน้อย “ทุกคนเชิญ”

นั่นคือสิ่งที่ข้ารอ

ในขณะที่เสียงของเขาจบลง ทุกคนก็ยื่นมือออกมาด้วยความเร็วดุจสายฟ้า ดูเหมือนทุกคนจะรู้ไปโดยปริยาย ใครเร็วกว่าย่อมมีสิทธิ์ก่อน

ความร้อนของแดดและความเย็นของน้ำแข็ง ทําให้ทุกคนมีความกระตือรือร้นและมือที่เริ่มร้อนก็รู้สึกเย็นสบายในทันที

“น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้เอาตู้เย็น มิฉะนั้น อึ๊กๆ “ หลี่เหนียนฟานสายหัว ก่อนที่น้ำลายจะเริ่มไหลออกมา

คนอื่น ๆ ไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น แม้แต่หญิงสาวทั้ง 3 ก็ละทิ้งภาพลักษณ์ของสุภาพสตรีไว้ข้างหลัง หลงเหลือเพียงหนึ่งประโยคในใจ “กินน้ำ!”

มีเพียงต้าจอเท่านั้นที่ดีกว่าคนอื่น นางยิ้มให้หลี่เหนียนฟานเบา ๆ จากนั้นก็หยิบแก้วน้ำขึ้นมา

ฉินม่านหยุนนําแก้วน้ำมาไว้ตรงหน้าแล้วริมฝีปากของนางก็รีบเปิดออก ค่อยๆงับปากแก้ว แล้วเอียงและทันใดนั้นของเหลวเย็น ๆ จํานวนมากก็ไหลลงไปในปากของนาง

ในชั่วขณะหนึ่ง นางรู้สึกว่าปากของนางกําลังระเบิด

มันจะระเบิดจริงๆ!

เมื่อเทียบกับวารีที่ถูกปลุกที่นางดื่มก่อนหน้านี้ ก๊าซในแก้วน้ำนี้มีมากกว่ามหาศาล มันแทบจะอธิบายได้ว่าทันทีที่น้ำเข้าไป มันราวกับเป็นเด็กที่ซนๆนับไม่ถ้วนกําลังกระโดดเล่นภายในปากนางรู้สึกว่ารสชาติของน้ำเพิ่มขึ้นถึงขีดสุด มันเหมือนกับพวกมันจงใจแกล้งนาง

อร่อย!

สุดยอด!

นอกจากก๊าซแล้วความหวานของส้มยังมีอยู่ในน้ำอีกด้วยทั้งสองผสมผสานเข้ากันและมันอร่อยเกินคําบรรยาย

ฉินม่านหยุน อดไม่ได้ที่จะหลับตาและแก้มทั้งสองข้างของนางก็กลายเป็นสีแดงและร่างกายที่บอบบางของนางก็เริ่มสั่นเล็กน้อย

“อึ๊ก”

ใครจะจินตนาการได้ว่าทันที่นําวิถีเต๋าและความสงบของจิตวิญญาณมาผสมกัน พวกมันจะสร้างสิ่งมหัศจรรย์เช่นนี้ได้ เป็นที่น่าเสียดายที่สองสิ่งนี้หายากเกินไปและต้องใช้โอกาสอันดีที่จะได้สิ่งเหล่านี้มา

เห็นได้ชัดว่านายน้อยหลี่รู้ผลของการซ้อนทับของสองสิ่งนี้มานานแล้วเขาจึงทําน้ำโจ๊กให้พวกเราดื่ม

เขาดีกับเรามาก เราไม่มีอะไรตอบแทนเลย

“ไม่มีทาง ข้าอยากบิน ข้าอยากบิน …”

ทันใดนั้นเสียงที่ไม่ดูแตกต่างจากผู้อื่นก็ดังขึ้น ใบหน้าของกู่จือหยุดกําลังมึนเมา เขาหลับตาและกางแขนออกทําท่าเหมือนกําลังบิน

เขาทําท่าบินเหมือนนกจริงๆ แต่เมื่อเขานอนแล้วบินแบบนี้มันเหมือนปลาว่ายน้ำมากกว่า

กู่จือเหยายกมือขึ้นปิดหน้า น้องชายของนาง … น่าอายเกินไป …

ในเวลาเดียวกันนอกบ้านของหลี่เหนียนฟ้าน

สุนัขจิ้งจอกตัวน้อยที่มีหางเจ็ดหางกําลังยืนอยู่บนหัวของงูเหลือมสีเขียว นางเบิกตากว้างและมองไปที่ลานบ้าน

ข้างๆพวกเขามีอสูรหมูป่าที่มีเขี้ยวและวิญญาณหมีดําที่มีขนสีดําเป็นผู้คุ้มกัน

จิ้งจอกตัวน้อยกล่าวว่า “เสี่ยวชิง คอของเจ้ายึดขึ้นอีกไม่ได้หรือ ถ้าคอเจ้ายิดอยู่แค่นี้ ข้ามองไม่เห็นหรอก”

อสูรงูเหลือมสีเขียวนี้เป็นสัตว์อสูรที่ถามจิ้งจอกตัวน้อยว่า “เจ้ากําลังมองอะไร” ครั้งที่แล้ว จิ้งจอกน้อยไม่เพียงแต่นางไม่รู้สึกอุ่นเคืองใจ แต่เขาถวายตัวเองให้กับนาง เมื่อนางกลายเป็นจักรพรรดิอสูร

ใบหน้าของอสูรงูเขียวขมขึ้นในทันที “นายท่าน ข้าไม่สามารถทนต่อไปได้อีกต่อไปแล้ว เราควรบินขึ้นไปบนท้องฟ้า

พวกสัตว์อสูรที่อยู่ในป่าที่เคยเรียกว่า ปีศาจ เปลี่ยนเป็น อสูร นะครับ