ตอนที่ 148
กู่จือเหยามองไปที่ฉินม่านหยุนและ ลั่วซือหยูอย่างระมัดระวังและพบว่าดวงตาของพวกนางก็ดูสั่นคลอน แต่ใบหน้าของพวกนางก็ยังสงบนิ่ง
ข้ากลัวว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรก
ดูเหมือนว่าสภาพจิตใจของข้ายังคงไม่มั่นคงพอ ข้าจะอยู่กับปรมาจารย์ได้อย่างไร?
ประสิทธิภาพของเครื่องอัดอากาศนั้นสูงอย่างน่าตกใจเพียงไม่กี่อึดใจขั้นตอนที่สําคัญที่สุดของโค๊กก็เสร็จสมบูรณ์และ โค๊กสองสามแก้วก็ถูกวางไว้ต่อหน้าทุกคน
ทุกคนเงยหน้าขึ้นมอง
สิ่งเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนที่สุดคือสีของน้ำในแก้วเปลี่ยนไปจากเดิมที่ใสและบริสุทธิ์กลายเป็นสีส้มสดใส แต่ก็ยังให้ความรู้สึกถึงควาใส เจ้าสามารถมองผ่านสีส้มไปถึงก้นแก้วได้
ดวงอาทิตย์ส่องแสงใส่มัน น้ำสีส้มพลิ้วไหวสะท้อนแสงพราวกลับ
เมื่อเปรียบเทียบกับสีดั้งเดิมแล้วสีพิเศษเช่นนี้ ดูเหมือนจะดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะชั้นบนสุดของน้ำสีส้มที่มักจะมีฟองอากาศปรากฏขึ้นทีละฟองและแตกกระจายออก
“ กูตง.”
ลําคอของทุกคนกลืนน้ำลายอย่างพร้อมเพรียงกันอย่างอดไม่ได้พวกเขาแลบลิ้นและเลียริมฝีปากและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกคอแห้ง
ตอนแรกพวกเขาไม่มีความรู้สึกหิวน้ำเลย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างหลังจากที่ได้เห็นน้ำสีส้ม ความรู้สึกหิวก็เข้ามาในหัวใจของพวกเขา ราวกับร่างกายของพวกเขาต้องการน้ำแก้วนี้
หลี่เหนียนฟาน เห็นว่าพวกเขารอไม่ไหวแล้ว?
เขายิ้มเล็กน้อย “ทุกคนเชิญ”
นั่นคือสิ่งที่ข้ารอ
ในขณะที่เสียงของเขาจบลง ทุกคนก็ยื่นมือออกมาด้วยความเร็วดุจสายฟ้า ดูเหมือนทุกคนจะรู้ไปโดยปริยาย ใครเร็วกว่าย่อมมีสิทธิ์ก่อน
ความร้อนของแดดและความเย็นของน้ำแข็ง ทําให้ทุกคนมีความกระตือรือร้นและมือที่เริ่มร้อนก็รู้สึกเย็นสบายในทันที
“น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้เอาตู้เย็น มิฉะนั้น อึ๊กๆ “ หลี่เหนียนฟานสายหัว ก่อนที่น้ำลายจะเริ่มไหลออกมา
คนอื่น ๆ ไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น แม้แต่หญิงสาวทั้ง 3 ก็ละทิ้งภาพลักษณ์ของสุภาพสตรีไว้ข้างหลัง หลงเหลือเพียงหนึ่งประโยคในใจ “กินน้ำ!”
มีเพียงต้าจอเท่านั้นที่ดีกว่าคนอื่น นางยิ้มให้หลี่เหนียนฟานเบา ๆ จากนั้นก็หยิบแก้วน้ำขึ้นมา
ฉินม่านหยุนนําแก้วน้ำมาไว้ตรงหน้าแล้วริมฝีปากของนางก็รีบเปิดออก ค่อยๆงับปากแก้ว แล้วเอียงและทันใดนั้นของเหลวเย็น ๆ จํานวนมากก็ไหลลงไปในปากของนาง
ในชั่วขณะหนึ่ง นางรู้สึกว่าปากของนางกําลังระเบิด
มันจะระเบิดจริงๆ!
เมื่อเทียบกับวารีที่ถูกปลุกที่นางดื่มก่อนหน้านี้ ก๊าซในแก้วน้ำนี้มีมากกว่ามหาศาล มันแทบจะอธิบายได้ว่าทันทีที่น้ำเข้าไป มันราวกับเป็นเด็กที่ซนๆนับไม่ถ้วนกําลังกระโดดเล่นภายในปากนางรู้สึกว่ารสชาติของน้ำเพิ่มขึ้นถึงขีดสุด มันเหมือนกับพวกมันจงใจแกล้งนาง
อร่อย!
สุดยอด!
นอกจากก๊าซแล้วความหวานของส้มยังมีอยู่ในน้ำอีกด้วยทั้งสองผสมผสานเข้ากันและมันอร่อยเกินคําบรรยาย
ฉินม่านหยุน อดไม่ได้ที่จะหลับตาและแก้มทั้งสองข้างของนางก็กลายเป็นสีแดงและร่างกายที่บอบบางของนางก็เริ่มสั่นเล็กน้อย
“อึ๊ก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่