ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 15

ยามนี้หลี่เหนียนฟ่รู้สึกานโชคดีมากที่แม้ว่าระบบจะหายไป แต่พื้นที่มืตืของระบบยังคงอยู่ที่นั่นพร้อมด้วยอุปกรณ์ผ่าตัดต่างๆ
บนห้องใต้หลังคาไม่ไกลจากที่นี่ชายสองคนและหญิงสองคนกำลังรับประทานอาหารด้วยกัน
พวกเขาไม่ใช่คนอื่นพวกเขาคือ ลั่วซือหยูลูกชายของราชครูและลูกชายของนายกรัฐมนตรี ผู้หญิงอีกคนเป็นแขกของ ลั่วซือหยู,หลินชิงหยุนนักบุญแห่ง หลิงหยุน เซียงเก๋อร์
นายกรัฐมนตรีและลูกชายของราชครูให้ความสนใจกับ ลั่วซือหยูเป็นอย่างมากและพวกเขาก็ยั่วยุซึ่งกันและกันเป็นครั้งคราว
จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์แต่งตั้ง ลั่วซือหยูให้แต่งงานกับลูกชายของราชครูอย่างไรก็ตาม ลั่วซือหยูและลูกชายของนายกรัฐมนตรีมีความใกล้ชิดกันมากกว่า ความสัมพันธ์สามเส้าที่แปลกประหลาดทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างนายกรัฐมนตรีและราชครูตึงเครียดมาก
แม้ว่าลูกชายของราชครูจะขยันขันแข็งในทุกวิถีทาง แต่ท่าทีของ ลั่วซือหยูก็เห็นได้ชัดว่ามีใจให้ลูกชายของนายกรัฐมนตรีซึ่งกระตุ้นขวัญกำลังใจของนายกรัฐมนตรีอย่างมาก
ว่ากันว่านายกรัฐมนตรีได้สร้างอนุสรณ์ไว้แล้วโดยบอกว่าเจ้าหญิงและลูกชายของเขากำลังมีความรักกันและเขาหวังว่าจักรพรรดิผู้ศักดิ์สิทธิ์จะยกเลิกการแต่งงานของเจ้าหญิงและลูกชายของราชครูและแทนที่จะแต่งงานกับเจ้าหญิงกับลูกชายของเขาและสร้างเรื่องราวดีๆต่อไป
สิ่งนี้ทำให้ความขัดแย้งระหว่างนายกรัฐมนตรีกับราชครูเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างไม่ต้องสงสัยและความขัดแย้งระหว่างทั้งสองฝ่ายยังคงรุนแรงขึ้น
เมื่อเห็นว่าแผนของ หลี่ เหนียนฟ่าน ดำเนินไปอย่างราบรื่น ลั่วซือหยูรู้สึกขอบคุณ หลี่ เหนียนฟ่าน มาก
ในขณะที่รับประทานอาหารการจ้องมองของนางมองลงไปข้างล่างอย่างเป็นธรรมชาติการจ้องมองนี้ทำให้ร่างกายบอบบางของนางตกใจในทันใดและสายตาของนางก็จับจ้องไปที่ร่างๆหนึ่ง!
ปรมาจารย์คือปรมาจารย์และการเดินในฐานะปุถุชนไม่มีร่องรอยของข้อบกพร่องดูเหมือนว่าเขาถือว่าตัวเองเป็นปุถุชนจริงๆสภาพจิตใจนี้เทียบไม่ได้กับคนในรุ่นของข้า
หลิน ชิงหยุน ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆนางสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัว ลั่วซือหยูอย่างกระตือรือร้นนางมองตามการจ้องมองของลั่วซือหยูและพบ หลี่ เหนียนฟ่าน ในฝูงชนอย่างรวดเร็ว
ฮะ?
เกิดความสงสัยในใจของนาง
คนนี้เป็นแค่มนุษย์ทำไม ลั่วซือหยูถึงให้ความสนใจ?
อย่างไรก็ตามการกระทำของ หลี่ เหนียนฟ่าน กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของนางอย่างมาก
ไม่ใช่เรื่องยากที่มนุษย์จะคลอดบุตรง่ายหากได้รับความช่วยเหลือจากผู้ฝึกตนแต่ หลี่เหนียนฟานต้องการที่จะฝืนชีวิตและความตาย แต่เขาเป็นแค่มนุษย์?
ขณะนี้เขาได้จัดเตรียมอุปกรณ์
หลี่เหนียนฟานแสร้งทำเป็นเอามือล้วงกระเป๋าและหยิบมีดผ่าตัดออกจากช่องว่างของระบบ
วางมีดผ่าตัดบนตะเกียงน้ำมันและเผาเพื่อฆ่าเชื้อโรคอย่างง่ายจากนั้นดำเนินการต่อ
มือของเขานิ่งและใช้จังหวะเบา ๆ เขาผ่าเปิดหน้าท้องของผู้หญิงคนนั้น
”อะไรกัน!”
คนรอบข้างอุทาน
คิ้วของหลินชิงหยุนก็ยกขึ้นเล็กน้อย
มันเป็นการบาดเจ็บที่ร้ายแรงมากสำหรับผู้ฝึกตนถ้าเป็นมนุษย์จะร้ายแรงกว่ามาก!
ต้องขอบคุณชื่อเสียงตามปกติของ หลี่ เหนียนฟ่าน ไม่มีใครออกมาหยุดเขาได้ แต่ทุกคนต่างหวาดกลัว
“ หมอตำแยเตรียมตัดสายสะดือ!”
ใบหน้าของหลี่เหนียนฟานดูเคร่งขรึมมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นที่หน้าผากและเขาพูดเสียงดัง
หมอตำแยที่อยู่ด้านข้างกลัวตายแล้วและนางก็ตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้นนางเห็นหลี่เหนียนฟานเอาเด็กออกมาจากการผ่าท้องของหญิงสาว
อย่างไรก็ตามเนื่องจากการขาดออกซิเจนเป็นเวลานานผิวของเด็กจึงเปลี่ยนเป็นสีม่วง
หลี่ เหนียนฟ่าน คาดการณ์สถานการณ์นี้มานานแล้วและเขาอพยพฝูงชนเพื่อเพิ่มการไหลเวียนของอากาศ
เข็มเงินปรากฏขึ้นในมือของเขาและกระแทกไปที่จุดฝังเข็มของเด็กจากนั้นยกมือขึ้นและตบตูดของเด็ก
ตะคอก!
ว้าวว้าว
เด็กอ้าปากกว้างทันใดนั้นก็มีเสียงร้องดังขึ้น
”เด็กยังมีชีวิตอยู่!”
”นี่มันเป็นไปได้เหรอ หลี่กงซีนี่เทพจริงๆ”
คนรอบข้างตกใจ
”ขอบคุณ หลี่ กงซี ขอบคุณ หลี่ กงซี” เฉินหยวนวายรู้สึกขอบคุณ หลี่ เหนียนฟ่าน และชายร่างใหญ่ก็หลั่งน้ำตา
จากความสุขอันยิ่งใหญ่สู่ความเมตตาอันใหญ่ยิ่ง
จากความเศร้ารอันยิ่งใหญ่ไปจนถึงการสูญเสียและการฟื้นคืน นี่คือวันแห่งประสบการณ์สั้น ๆ เขาจะไม่มีวันลืมวันนี้เด็ดขาด
มีคนเริ่มปิดฝาโลงอีกครั้ง
หลี่เหนียนฟานผงะ “เจ้าทำอะไรผู้หญิงคนนี้ยังไม่ตายเหมือนกัน”
“ ท่านอาจารย์หลี่ภรรยาของข้าจะรอดได้ใช่ไหม?” เฉินหยวนหวายรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง
คนรอบข้างต่างตกตะลึงไม่แพ้กันพวกเขาตายไปแล้วจะรอดได้ไง?
”ได้.”
หลี่ เหนียนฟ่าน พยักหน้าและถอนหายใจในใจ
เทคโนโลยีทางการแพทย์ที่นี่ล้าหลังจริง ๆ และมีเหตุกาณ์คล้าย ๆ กันมากมายข้าไม่รู้ว่ามีกี่คนที่เสียชีวิตโดยสูญเปล่า
หลี่เหนียนฟานหยิบเข็มและด้ายออกมาแล้วเย็บบาดแผลของหญิงสาวทีละน้อยโชคดีที่หญิงสาวตกใจและไม่รู้สึกเจ็บปวด
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยดี หน้าผากของหลี่เหนียนฟานก็ถูกปกคลุมไปด้วยเม็ดเหงื่อ“ เรียบร้อย เจ้าต้องปฏิบัติต่อภรรยาของเจ้าให้ดีในอนาคตและให้ความสนใจเนางดูแลนางให้ดี”
”ได้ๆ ขอบคุณหลี่กงซีๆ” เฉินหยวนวายคุกเข่าลงต่อหน้า หลี่ เหนียนฟ่าน อย่างไม่คาดคิดพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของเขา
”เข่าของลูกผู้ชายมีค่าเท่าทองคำไม่ใช่ข้าที่เจ้าควรขอบคุณ แต่เป็นภรรยาของเจ้า!” หลี่ เหนียนฟ่าน รีบช่วยเขาขึ้น
การมีส่วนร่วมของ หลี่ เหนียนฟ่าน ทำให้งานศพกลายเป็นงานที่มีความสุขอีกครั้งและผู้คนในเมืองหลั่วเซียนเฉิง ก็ได้รู้สถานะพิเศษของ หลี่ กงซี และชื่อเสียงก็แพร่กระจายอีกครั้ง
ลั่วซือหยู　ผู้ซึ่งให้ความสนใจกับเรื่องนี้เต็มไปด้วยความตกใจและชื่นชมในดวงตาที่สวยงามของนางและมีลมพายุอยู่ภายในใจองนาง
นางเป็นผู้ฝึกตนและรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังชีวิตในร่างกายของผู้หญิงกำลังฟื้นตัวอย่างรวดเร็วแต่เมื้อกี้นี้แทบไม่มีพลังชีวิตหลงเหลืออยู่เลย!
ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อนางเห็นตั้งแต่เริ่มต้นถึงจุดจบนางก็เชื่อมั่นอย่างยิ่งว่า หลี่ เหนียนฟ่าน ไม่ได้ใช้พลังวิญญาณเลยสักนิด เขาใช้ร่างกายมนุษย์ในการทำสิ่งที่เหลือเชื่อนี้ให้สำเร็จ
ปรมาจารย์นี่คือปรมาจารย์!
ไม่น่าแปลกใจที่หลี่เหนียนฟานสามารถช่วยแม่และลูกชายได้ แต่ที่สำคัญคือเขามีวิถีแห่งสวรรค์สูงสุดและสามารถแก้ปัญหาต่าง ๆ ได้อย่างง่ายดาย แต่เขาเต็มใจที่จะใช้วิธีการแบบนี้เพื่อผลาญจิตใจและพลังงาน ไปรับการรักษา.
ใครสามารถจับคู่สถานะและวิธีการนี้ได้
บางทีนี่อาจเป็นการกลับสู่ธรรมชาติที่มีข่าวลือ
เมื่อผู้คนนับไม่ถ้วนก้มศีรษะและขอความเป็นอมตะ ปรมาจารย์ ได้กลับไปเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์
นางรู้สึกว่าหนังศีรษะของนางชา แต่ดวงตาของนางมืดลงและร่องรอยของความเข้าใจผิดในใจของนางสามารถระงับได้เท่านั้น
ปรมาจารย์เช่นนี้หายากยิ่งกว่าอมตะในท้องนภา คนธรรมดาจะคู่ควรเช่นไร
ถ้าไม่ใช่เพราะลูกชายของราชครูและนายกรัฐมนตรีก็อยากไปหาหลี่เหนียนฟานทันที
หลิน ชิงหยุน เฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงในดวงตาของ ลั่วซือหยูและไม่สามารถช่วยได้นางยกระดับสถานะของ หลี่ เหนียนฟ่าน ขึ้นอย่างรวดเร็วในหัวใจและในเวลาเดียวกันก็กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็น
ในที่สุดหลังจากเสร็จสิ้นการรับประทานอาหาร ลั่วซือหยูก็หาข้ออ้างและเตรียมตัวออกเดินทาง
แต่ไม่นานหลังจากออกไปก็พบหลินชิงหยุนทที่หน้าประตู
”ซือหยู วันนี้เจ้าจะไม่แนะนำชายหนุ่มที่ชั้นล่างให้ข้ารู้จักหรือ”หลินชิงหยุนกล่าวอย่างตรงไปตรงมา
ลั่วซือหยูหดตัวลงเล็กน้อยนางยิ้มอย่างใจเย็นและพูดว่า: “ข้าไม่เข้าใจว่าเจ้ากำลังพูดถึงอะไรข้าประหลาดใจที่เขาสามารถช่วยแม่และลูกชายได้ แต่ข้าไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำ”
”ใช่ไหม?”
ดวงตาของหลินชิงหยุนเป็นประกายด้วยความคิดนางยิ้มและถามออกไ “เจ้าบอกข้าได้ไหมว่าใครสอนวิธีใช้เคล็ดลับความงามและทำให้นายกรัฐมนตรีและราชครูแข่งขันกันเอง ใครช่วยเจ้า?”