ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 32

เมื่อพวกเขาเดินตามหลี่เหนียนฟ่านเข้าไปในห้อง

พวกเขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง

ความรู้สึกแรกที่พวกเขารู้สึก คือ ช่างงดงามยิ่งนัก

ส่วนความรู้สึกที่สองมันคือความตกใจ

สัตว์อสูรแปลงร่าง!

นางคือสัตว์อสูรแปลงร่าง!

แม้ว่าจะกลายร่างเป็นมนุษย์ได้ แต่ออร่าในร่างของนางก็ยังไม่สลายไปทั้งหมด มันจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะตรวจพบ

สถานที่แห่งนั้นอยู่ใกล้กับบ้าน หลี่ กงซี และ หลี่ กงซี ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ออกไปดู!

เขาบอกว่าเขาช่วยคนที่ได้รับบาดเจ็บจากอัสนีบาต แต่นางกลับกลายเป็นสัตว์อสูรที่เพิ่งแปลงร่าง

ใครจะจินตนาการได้ว่าสัตว์อสูรแปลงร่างที่กำลังก่อความวุ่นวายอยู่ด้านนอกจะมาปรากฏตัวที่นี่ และ ผู้ที่มาเพื่ค้นหานางต้องกลับไปมือเปล่า

ต้าจี เห็น หลี่ เหนียนฟ่าน ใบหน้าของนางก็อดไม่ได้ที่แสดงรอยยิ้มที่มีความสุข แต่เมื่อนางเห็น ไป๋หวู่เฉินและคนอื่น ๆ ที่อยู่เบื้องหลัง หลี่ เหนียนฟ่าน ใบหน้าที่สวยงามของนางก็ซีดเผือด มันแสดงให้เห็นถึงความระแวง

“ ท่านหลี่ระวังตัวด้วย” ต้าจีรีบดึงหลี่เหนียนฟานไปข้างนางและพูดอย่างกังวล

“ มีอะไรเหรอ?” หลี่เหนียนฟานผงะไปชั่วขณะและมองไปที่ไป๋หวู่เฉินและคนอื่น ๆ ด้วยความประหลาดใจ“ นางดูเหมือนจะกลัวพวกเจ้า?”

”ปรมาจารย์หลี่นี่เป็นความเข้าใจผิดของหญิงสาวแน่ๆ นางอาจกลัวสายฟ้า” จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์รีบกล่าวพลางฝืนยิ้มอย่างเป็นมิตร

ไป๋หวู่เฉินรีบอธิบายต่อ: “น้องสาว เราและหลี่กงซีเป็นเพื่อนกัน พวกเรเป็นคนดี เจ้าสามารถมั่นใจได้”

”ใช่เราเป็นคนดีเราจะไม่ทำร้ายเจ้านับประสาอะไรกับ ปรมาจารย์หลี่” จ้าว ชานเฮอพยักหน้าซ้ำ ๆ

พวกเขากลัวว่าจะทำให้ หลี่ เหนียนฟ่าน เข้าใจผิด หากถูกคิดว่าพวกเขามาเพื่อจับนาง บางทีความพยายามทั้งหมดที่เคยทำมาอาจสูญเปล่า

ด้วยน้ำเสียงที่จริงใจช่นนี้ มันเกือบจะเป็นการสาบานต่อสวรรค์

หลี่เหนียนฟานก็ไม่ได้ใส่ใจเช่นกันและกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ใช่พวกเขาไม่ใช่คนเลว เสี่ยวต้าจีดื่มยาเถอะ มันอาจขมหน่อยนะ”

ต้าจี ยังคงมองไปที่พวกผู้มาเยือนอย่างระแวดระวังและโน้มตัวเข้าใกล้หลี่เหนียนฟานอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะอ้าปากเล็กน้อยแล้วจิบ

ยามีรสขมเล็กน้อย

มุมปากของนางเกิดฌค้งร้อยยิ้มที่สวยงาม

แม้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้เพียงเดือนเดียว แต่นางก็พอใจมากแล้วที่สามารถทำเช่นนั้นได้

นางคิดเพียงว่ายานี้เป็นยาต้มธรรมดาที่มนุษย์สร้างขึ้นและนางไม่ได้มีความหวังมากนัก

อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาต่อมาการแสดงออกบนใบหน้าของนางมีการเคลื่อนไหวเล็กน้อยและมีความตกใจอย่างมากก็เกิดขึ้นในดวงตาที่สวยงามของนาง

นี่ … เกิดอะไรขึ้น?

นางรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอาการบาดเจ็บในร่างกายของนางกำลังแสดงสัญญาณของการฟื้นตัว

แต่ … เป็นไปได้ยังไง?

พลังของทัณฑ์จากสวรรค์มีพลังในการทำลายล้างทุกสิ่งและเส้นชีวิตของนางเองก็ถูกทำลายเหมือนเช่นเดียวกับต้นไม้ที่ตายแล้ว แต่ตอนนี้มีมันสัญญาณชีวิตจากต้นไม้ที่ตายท่ามกลางฤดูใบไม้ผลิ

ยานี้ … สามารถเปลี่ยนชะตาฟ้าได้?

นางมองไปที่ หลี่ เหนียนฟ่านด้วยความประหลาดใจและมันเป็นครั้งแรกที่สังเกตเห็นว่ามนุษย์ที่นางเคยแอบรักอย่างเงียบ ๆ … ช่างพิเศษยิ่งนัก

“ มีอะไรเหรอมันไม่ขมเหรอ?” หลี่เหนียนฟานถาม

ต้าจี ส่ายหัวและดื่มยาอย่างตั้งใจ

เมื่อต้าจีดื่มยาลงไป ร่างกายที่พลังชีวิตกำลังหายไป ตอนนี้มันแสดงสัญญาณฟื้นตัวขึ้นมา

ผู้ชมอย่างไป๋หวู่เฉินและคนอื่น ๆ เบิกตากว้างราวกับว่าพวกเขาได้เห็นสิ่งที่น่าทึ่งที่สุดในโลก

พวกเขาเป็นผู้ฝึกตนและมีความกระตือรือร้นอย่างมาก

เห็นได้ชัดว่า ต้าจี เป็นมนุษย์แล้วพลังจากทัณฑ์สวรรค์ที่เหลืออยู่เพียงพอที่จะฆ่านาง แต่เพียงแค่ยาชามเดียว ทุกๆอย่างก็เปลี่ยนไป

ไม่น่าเชื่อ!

นี่คือทัณฑ์จากสวรรค์!

ดูเหมือนว่าการรักษาของข้าจะได้ผล
หลังจากนั้นเขามองไปที่ ไป๋หวู่เฉินและคนอื่น ๆ และถามว่า “พวกเจ้าได้เห็นอาการบาดเจ็บแล้วข้าสงสัยว่า พวกเจ้าสามารถรักษาได้ไหม?”

มันคือคำขอจากผู้เชี่ยวชาญ ทำไมเขาถึงไม่คิดได้

โชคดีที่ข้ายังคงเตือนตัวเองอยู่ในใจให้ใส่ใจกับแรงจูงใจที่ซ่อนเร้นอยู่เสมอ มันอาจมีบททดสอบได้ตลอดเวลา

หลิน ชิงหยุนเป็นคนแรกที่คว้าโอกาสนี้ได้ และได้หน้าไป

อย่างไรก็ตามพวกเขาก็รีบกล่าวขึ้นมาทันที

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์กล่าวว่า:“ หลี่กงซี ราชวงศ์เฉียนหลงเซียนของข้ามียาวิเศษมากมายข้าจะส่งให้ท่านในภายหลัง”

“ ท่านหลี่ข้าได้รับมรดกนับพันปีจากนิกายหมื่นดาบอมตะ แม้แต่ยาวิเศษที่หายากมากในโลกก็อาจมี ข้าจะมอบให้ท่าน” ไป๋หวู่เฉินยังกล่าว

“ ท่านหลี่ข้าจะนำยาวิเศษที่ข้ามีมาให้ท่าน!” จ้าวซานเหอเป็นคนที่กระตือรือร้นที่สุดเขาได้รับความช่วยเหลือมากมายจากหลี่เหนียนฟานและต้องทนทุกข์ทรมานจากการไม่มีโอกาสได้ตอบแทนเขา อย่างไรก็ตามมีโอกาสไม่มากที่ได้ตอบแทนปรมาจารย์ คราวนี้เขาต้องตอบแทนให้ได้

ฉากนี้ทำให้ต้าจีตะลึงและหันใบหน้าที่งดงามจ้องมองหลี่เหนียนฟาน

คนเหล่านี้ไม่เพียง แต่เป็นผู้ฝึกตน และพวกเขาก็ไม่ใช่คนระดับต่ำ ทำไมพวกเขาถึงเคารพท่านหลี่มากขนาดนี้

นี่ไม่เหมือนกับโลกมนุษย์ที่ข้ารู้จัก มันเหมือนกับความฝัน

“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องลำบากพวกเจ้าแล้ว” หลี่เหนียนฟานไม่ปฏิเสธเพราะมีคนมากมายที่มีอำนาจตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ควรเสแสร้ง

คนเหล่านี้เป็นคนดีจริงๆ

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้ฝึกตนแต่เขาก็สุภาพกับตัวเขาเองมาโดยตลอดและก็ช่วยเหลือหลายๆเรื่อง หากข้ามีโอกาสต้องหาทางชดใช้พวกเขา

พวกเขาเป็นคนที่มีวัฒนธรรม พวกเขาชอบการประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาดข้าจะมอบให้พวกเขาในภายหลัง

นั่นเป็นวิธีที่ หลี่ เหนียนฟ่าน สามารถขอบคุณได้ เขาเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาและไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้มากนัก

“ ท่านหลี่อันที่จริงข้ามาที่นี่ในครั้งนี้เพื่อขอบคุณสำหรับคำแนะนำและแก้ไขปัญหาของราชวงศ์เฉียนหลง” จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์กล่าว

หลี่เหนียนฟานโบกมือและกล่าวว่า “มันเป็นเพียงเคล็ดลับเล็ก ๆ น้อย ๆ “

”ปรมาจารย์หลี่, นี่เกี่ยวข้องกับชีวิตและความตายของราชวงศ์ ทั้งหมดนี้ข้าขอบคุณท่านมากๆ!”

หลังจากที่เฉิงฮวงพูดจบก็มีกล่องสี่เหลี่ยมอยู่ในมือและส่งมันให้ หลี่ เหนียนฟ่าน