ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 50
หลังจากเดินออกจากนักปราชญ์ใบหน้าของ ฉินม่านหยุนก็เต็มไปด้วยความกลัว
ยิ่งคิดนางก็ยิ่งรู้สึกกลัว
บางทีจุดจบของราชาวานรอาจตายตั้งแต่ต้นเรื่อง ไซอิ๋ว นี่เป็นแผนการที่ถูกสร้างและยังสามารถมองได้ว่าเป็นเกมของเหล่ามหาอำนาจ
ตั้งแต่ต้นเรื่องการปรากฏตัวของ ราชาวานรดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและเปล่งประกายดุจดวงตะวัน สวรรค์และโลกล้วนอวยพรให้เขา เขาเป็นตัวเอกของสวรรค์และโลก
แต่ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าบทบาทที่เรียกว่าสวรรค์และโลกล้วนเป็นเรื่องตลก ไม่เคยมีตัวเอกในโลก มีแต่ผู้ที่ผลักดันอยู่เบื้องหลัง!
ไม่ว่าจะเป็นนักปราชญ์หรือ ลั่วซือหยูต่างก็เรียกคน ๆ นั้นว่า หลี่กงซี
มันแสดงให้เห็นว่าปรมาจารย์หลี่เป็นหนึ่งในผู้เล่นหมากรุกบนกระดานนี้!
และโลกผู้ฝึกตน อาจเป็นเพียงมุมเล็ก ๆ บนกระดานหมากรุก
คิ้วของ ฉินม่านหยุนค่อยๆขมวดแน่น!
เป็นเรื่องยากที่ผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้เต็มใจลงมายังโลก หากนางยังไม่สามารถคว่าโอกาสนี้ได้ นางก็ไม่มีโอกาสขึ้นสู่แดนสวรรค์!
ถ้าเจ้าทำให้หลี่กงซีขุ่นเคืองเจ้าจะต้องตาย สิ่งที่เราต่อสู้มันคือโอกาสในชีวิต?
“ ข้าจะไปเยี่ยมท่านหลี่ในวันพรุ่งนี้” ฉินม่านหยุนเปิดปากของนางและพูดอย่างเคร่งขรึมนางแสดงความเคารพต่อ ลั่วซือหยู: “ได้โปรดแนะนำข้าให้แก่ท่านหลี่”
เช่นเดียวกับท่านหลี่และเทพตยอื่น ๆ หากมีคนกล้าที่จะรบกวนพวกเขาจะไม่ชอบอย่างแน่นอน บางคนสามารถเพิ่มคะแนนความประทับใจได้ด้วยการแนะนำ
“ทั้งหมด….นี้” ลั่วซือหยูลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้า
ข้าไม่ได้ไปเยี่ยมท่านหลี่สักครั้งมานานแล้ว
ในช่วงเวลาที่นางเข้าสู่แก่นทองคำนางไม่รู้ว่าทำไม คนที่นางอยากบอกมากที่สุดคือปรมาจารย์ หลี่ นางแค่กลัวว่าจะรบกวนเขา มันทำให้นางอดทนมาจนถึงตอนนี้
วันรุ่งขึ้น ลั่วซือหยูพา ฉินม่านหยุนไปที่เชิงเขาแล้วเดินขึ้นไปบนภูเขา
แม้ว่าจะไม่มีข้อห้ามบนภูเขานี้เพื่อไปแสดงความเคารพต่อหลี่กงซี แต่ไม่ว่าไป๋หวูเฉินหรือลั่วอวงพวกเขาเลือกจะปีนขึ้นไปทีละขั้นแทนการบิน!
ต้องไม่มีความเป็นไปได้ทุกรูปแบบที่ทำให้ผู้ยิ่งใหญ่ไม่ชอบ!
ฉินม่านหยุนเห็นด้วยกับเรื่องนี้
“ พี่สาวม่านหยุน ท่านต้องจำไว้วืท่านหลี่ต้องการใช้ชีวิตอย่างสันโดษอย่างสมบูรณ์ในฐานะปุถุชนเจ้าต้องใจเย็น ๆ สิ่งที่ท่านหลี่ไม่ชอบมากที่สุดคือการที่คนอื่นประหลาดใจต่อหน้าเขา ระหว่างทาง ลั่วซือหยูได้เน้นย้ำถึงจุดสนใจ
ฉินม่านหยุนพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม “ข้ารู้”
ไม่นานนักก็มีบ้านโบราณปรากฏอยู่ตรงหน้า
ทันใดนั้นดวงตาที่สวยงามของ ฉินม่านหยุนก็หดตัวลงและร่างกายที่บอบบางของนางก็สั่นสะท้านและกรอบความคิดของนางก็ได้รับการแก้ไขจากสถานที่แห่งนี้
นางจ้องมองไปที่โคลงสั้น ๆ ที่ประตูราวกับเห็นผู้เทพเซียนยืนอยู่ตรงหน้านาง
แรงกดดันจากศิลปะที่ไร้รูปกดทับนางและทำให้นางหายใจไม่ออก
“โอ้พี่สาวฉินตื่น!” ลั่วซือหยูรีบเรียก ฉินม่านหยุนขึ้น “ท่านต้องแสร้งมาบ้านมนุษย์ธรรมดาหรือท่านไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร”
ฉินม่านหยุนพยักหน้าอย่างหนัก
“ นี่ท่านหลี่เขียนเองเหรอ” นางถามด้วยเสียงสั่นเครือ
“ใช่” ดวงตาของ ลั่วซือหยูมีร่องรอยของการระลึกถึง “ตอนนั้นข้าจำได้ว่าท่านหลี่ บอกว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้มีแขกเพิ่มมากขึ้นเขาจึงเขียนกลอนนี้เป็นซุ้มประตู”
ทำหน้าที่เป็นซุ้มประตู?
หนังศีรษะของ ฉินม่านหยุนชาเล็กน้อย หากโคลงนี้วางไว้ที่ใดก็เป็นสมบัติสวรรค์ ในสายตาของหลี่กงซีมันทำหน้าที่เป็นแค่ซุ้มประตู
นี่คือโลกของผู้ยิ่งใหญ่?
ไม่!
จุดมุ่งหมายของหลี่กงซีไม่เพียงมีแค่นี้แน่ มันยังลึกซึ้งกว่านี้อีก!
ฉินม่านหยุนคิด
หลี่กงซีกล่าวว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้มีแขกมากขึ้นเรื่อย ๆ มันมีแนวโน้มว่าจะมีคนมาเยี่ยมมากขึ้นในอนาคต!
ทำไมท่านถึงเขียนโคลงนี้เป็นซุ้ม? เป็นเพราะเขาต้องการแสดงพลัง!
เมื่อแขกคนใดคนหนึ่งเป็นคนโง่และพูดไม่ดีมันจะส่งผลต่ออารมณ์ของหลี่กงซีอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงเขียนโคลงนี้ขึ้นเป็นพิเศษเพื่อไม่ให้แขกทำตัวน่ารำคาญ!
ช่างสมควรเป็นผู้ยิ่งใหญ่!
ฉินม่านหยุนเคารพต่อกลอนคู่
ในเวลานี้ หลี่ เหนียนฟ่านกำลังเล่นหมากรุกกับ ต้าจี
ถ้าจะเจาะจงให้แม่นยำยิ่งขึ้น หลี่ เหนียนฟ่านกำลังสอนนางเล่นหมากรุก
ต้องบอกเลยว่าทักษะการเล่นหมากรุกของ ต้าจี นั้นแย่จริงๆ เกือบทุกขั้นตอนที่นางทำเขาต้องได้รับการสอนจาก หลี่ เหนียนฟ่าน ไม่อย่างงั้นนั้นเกมหมากรุกอาจจบลงในช่วงเริ่มต้น
ต้าจี แอบมองไปที่ หลี่ เหนียนฟ่านที่ถือหวากสีขาวไว้ในมือและพูดอย่างกล้าหาญ: “ข้าจะต้องวางตรงนี้?”
“อา –“
หลี่เหนียนฟานส่ายหัวและถอนหายใจ“ แล้วถ้าข้าวางหมากด้ตรงนี้เกมนี้จะจบไหม?”
ต้าจี กัดริมฝีปากของนางและก้มหน้าลงด้วยความอับอาย
ท่านหลี่ต้องผิดหวังในตัวนางมากแน่ เขาสอนนางมาหลายวันแล้ว แต่ก็ยังหลงทางในวิถีแห่งหมากรุก หัวใจของนางเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ท่านหลี่จะทิ้งนางเพราะความเข้าใจที่เลวร้ายจองตนไหม?
หลี่ เหนียนฟ่านหยิบหมากกลับมาในมือและครุ่นคิด
ต้าจีไม่กล้าหายใจเหมือนเด็กที่ทำอะไรผิดรอการพิจารณาคดีของพ่อแม่
ทักษะการเล่นหมากรุกของพวกเขาห่งชั้นกันมาก แม้ว่าการเล่นหมากรุกจะเอื้อต่อการพัฒนาทักษะการเล่นหมากรุก แต่มันอยู่ในกรณีที่ทักาะหมากรุกห่างกันเพียงเล็กน้อย ถ้าความห่างชั้นมีมากเกินไปการพัมนาย่อมไม่ก้าวหน้า
หลี่เหนียนฟานคิดวิธีแก้ปัญหาและพูดด้วยรอยยิ้ม “ดี ข้าจะเล่นหมากรุกกับเจ้าในอนาคตเพื่อที่เจ้าจะได้ฝึกฝนวิธีโต้ตอบ ข้าคิดว่ามันจะเป็นประโยชน์แน่”
“ขอบคุณนายน้อยหลี่ ข้าจะพยายามเต็มที่เจ้าคะ” ต้าจี ราวกับได้รับการพ้นโทษขอบตาของนางมีสีแดงเหมือนกำลังจะร้องไห้
นายท่านไม่ได้ขับไล่ข้า ต้าจี เจ้าต้องความพยายามมากขึ้นเป็นสองเท่าในอนาคต หากเจ้าไม่มีความเข้าใจเพียงพอ เจ้าจะต้องพยายามมากขึ้น เจ้าไม่สามารถทำให้หลี่กงซีผิดหวัง!
หลี่เหนียนฟานรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกับท่าทางที่ระมัดระวังของนาง
เขาไม่อยากกดดันต้าจีมากนัก แต่เขาอยู่คนเดียวกับต้าจีที่นี่ มันน่าเบื่อสำหรับเขาที่ไม่มีอะไรทำ เขาทำได้เพียงทำให้ต้าจีลำบาก
ทันใดนั้นเสียงที่เต็มไปด้วยความเคารพดังมาจากประตู“ ท่านหลี่ ท่านอยู่บ้านหรือเปล่า?”
หลี่เหนียนฟานตกตะลึงเล็กน้อยจากนั้นกล่าวว่า “เสี่ยวไป๋ ไปเปิดประตู!”
เสี่ยวไป๋รีบไปเปิดประตูทันที
“รับสารภาพ”
เมื่อประตูถูกเปิดออก
เสี่ยวไป๋แสดงความเป็นสุภาพบุรุษและกล่าวว่า “ยินดีต้อนรับสาวสวยสองคน”
“สวัสดีเสี่ยวไป๋” ลั่วซือหยูกล่าวทักทาย เสี่ยวไป๋ ด้วยรอยยิ้ม
ฉินม่านหยุนถูกบังคับให้ควบคุมการแสดงออกของตัวเองเพื่อให้รอยยิ้มของนางเป็นธรรมชาติที่สุด
จิตวิญญาณ!
มันคือสิ่งประดิษฐ์จริงๆ!
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าใส่ชั้นผิวหนังของมนุษย์ลงไปมันก็จะเหมือนคนจริงๆ!
จิตวิญญาณประเภทนี้เป็นสิ่งที่อยู่ในระดับสูงสุดอย่างแน่นอน
แม้ว่านางจะได้ยิน ลั่วซือหยูพูดถึงมานาน แต่เมื่อเห็นด้วยตาของนางเอง นางก็ยังไม่สามารถควบคุมความรู้สึกภายในได้
ลั่วซือหยูพา ฉินม่านหยุนและแนะนำเขาว่า: “ท่านหลี่ สหาย ต้าจี นี่คือเพื่อนของข้า แน ม่านหยุน”
“ แนม่านหยุน คารวะ หลี่กงซีและสหายต้าจี” ฉินม่านหยุนทักทาย หลี่ เหนียนฟ่านทันที
นางไม่สามารถช่วยได้ แต่กวาดมุมของดวงตาของนางไปที่เกมหมากรุก จิตใจก็เกิดช็อก
นางเพิ่งคุยเรื่องเกมหมากรุกระหว่างสวรรค์และโลกกับนักปราชญ์คนนั้นเมื่อวานนี้เมื่อนางเจอกับท่านหลี่ เขาก็เล่นหมากรุกที่นี่ มันมีความบังเอิญแบบนี้ในโลกหรือไม่?
ไม่เลย!
ปรมาจารย์หลี่รู้ทุกอย่าง! ทุกๆสิ่งอยู่ภายใจ้การควบคุมของเขา
ที่กระดานหมากรุกมีคำว่า “สวรรค์และโลก” สลักไว้อยู่!
ฮึบ!
หัวของ ฉินม่านหยุนว่างเปล่าและเย็นลง
ท่านหลี่กำลังเล่นหมากรุกกับสวรรค์และโลก!
ยิ่งคิดนางก็ยิ่งรู้สึกกลัว
บางทีจุดจบของราชาวานรอาจตายตั้งแต่ต้นเรื่อง ไซอิ๋ว นี่เป็นแผนการที่ถูกสร้างและยังสามารถมองได้ว่าเป็นเกมของเหล่ามหาอำนาจ
ตั้งแต่ต้นเรื่องการปรากฏตัวของ ราชาวานรดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและเปล่งประกายดุจดวงตะวัน สวรรค์และโลกล้วนอวยพรให้เขา เขาเป็นตัวเอกของสวรรค์และโลก
แต่ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าบทบาทที่เรียกว่าสวรรค์และโลกล้วนเป็นเรื่องตลก ไม่เคยมีตัวเอกในโลก มีแต่ผู้ที่ผลักดันอยู่เบื้องหลัง!
ไม่ว่าจะเป็นนักปราชญ์หรือ ลั่วซือหยูต่างก็เรียกคน ๆ นั้นว่า หลี่กงซี
มันแสดงให้เห็นว่าปรมาจารย์หลี่เป็นหนึ่งในผู้เล่นหมากรุกบนกระดานนี้!
และโลกผู้ฝึกตน อาจเป็นเพียงมุมเล็ก ๆ บนกระดานหมากรุก
คิ้วของ ฉินม่านหยุนค่อยๆขมวดแน่น!
เป็นเรื่องยากที่ผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้เต็มใจลงมายังโลก หากนางยังไม่สามารถคว่าโอกาสนี้ได้ นางก็ไม่มีโอกาสขึ้นสู่แดนสวรรค์!
ถ้าเจ้าทำให้หลี่กงซีขุ่นเคืองเจ้าจะต้องตาย สิ่งที่เราต่อสู้มันคือโอกาสในชีวิต?
“ ข้าจะไปเยี่ยมท่านหลี่ในวันพรุ่งนี้” ฉินม่านหยุนเปิดปากของนางและพูดอย่างเคร่งขรึมนางแสดงความเคารพต่อ ลั่วซือหยู: “ได้โปรดแนะนำข้าให้แก่ท่านหลี่”
เช่นเดียวกับท่านหลี่และเทพตยอื่น ๆ หากมีคนกล้าที่จะรบกวนพวกเขาจะไม่ชอบอย่างแน่นอน บางคนสามารถเพิ่มคะแนนความประทับใจได้ด้วยการแนะนำ
“ทั้งหมด….นี้” ลั่วซือหยูลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้า
ข้าไม่ได้ไปเยี่ยมท่านหลี่สักครั้งมานานแล้ว
ในช่วงเวลาที่นางเข้าสู่แก่นทองคำนางไม่รู้ว่าทำไม คนที่นางอยากบอกมากที่สุดคือปรมาจารย์ หลี่ นางแค่กลัวว่าจะรบกวนเขา มันทำให้นางอดทนมาจนถึงตอนนี้
วันรุ่งขึ้น ลั่วซือหยูพา ฉินม่านหยุนไปที่เชิงเขาแล้วเดินขึ้นไปบนภูเขา
แม้ว่าจะไม่มีข้อห้ามบนภูเขานี้เพื่อไปแสดงความเคารพต่อหลี่กงซี แต่ไม่ว่าไป๋หวูเฉินหรือลั่วอวงพวกเขาเลือกจะปีนขึ้นไปทีละขั้นแทนการบิน!
ต้องไม่มีความเป็นไปได้ทุกรูปแบบที่ทำให้ผู้ยิ่งใหญ่ไม่ชอบ!
ฉินม่านหยุนเห็นด้วยกับเรื่องนี้
“ พี่สาวม่านหยุน ท่านต้องจำไว้วืท่านหลี่ต้องการใช้ชีวิตอย่างสันโดษอย่างสมบูรณ์ในฐานะปุถุชนเจ้าต้องใจเย็น ๆ สิ่งที่ท่านหลี่ไม่ชอบมากที่สุดคือการที่คนอื่นประหลาดใจต่อหน้าเขา ระหว่างทาง ลั่วซือหยูได้เน้นย้ำถึงจุดสนใจ
ฉินม่านหยุนพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม “ข้ารู้”
ไม่นานนักก็มีบ้านโบราณปรากฏอยู่ตรงหน้า
ทันใดนั้นดวงตาที่สวยงามของ ฉินม่านหยุนก็หดตัวลงและร่างกายที่บอบบางของนางก็สั่นสะท้านและกรอบความคิดของนางก็ได้รับการแก้ไขจากสถานที่แห่งนี้
นางจ้องมองไปที่โคลงสั้น ๆ ที่ประตูราวกับเห็นผู้เทพเซียนยืนอยู่ตรงหน้านาง
แรงกดดันจากศิลปะที่ไร้รูปกดทับนางและทำให้นางหายใจไม่ออก
“โอ้พี่สาวฉินตื่น!” ลั่วซือหยูรีบเรียก ฉินม่านหยุนขึ้น “ท่านต้องแสร้งมาบ้านมนุษย์ธรรมดาหรือท่านไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร”
ฉินม่านหยุนพยักหน้าอย่างหนัก
“ นี่ท่านหลี่เขียนเองเหรอ” นางถามด้วยเสียงสั่นเครือ
“ใช่” ดวงตาของ ลั่วซือหยูมีร่องรอยของการระลึกถึง “ตอนนั้นข้าจำได้ว่าท่านหลี่ บอกว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้มีแขกเพิ่มมากขึ้นเขาจึงเขียนกลอนนี้เป็นซุ้มประตู”
ทำหน้าที่เป็นซุ้มประตู?
หนังศีรษะของ ฉินม่านหยุนชาเล็กน้อย หากโคลงนี้วางไว้ที่ใดก็เป็นสมบัติสวรรค์ ในสายตาของหลี่กงซีมันทำหน้าที่เป็นแค่ซุ้มประตู
นี่คือโลกของผู้ยิ่งใหญ่?
ไม่!
จุดมุ่งหมายของหลี่กงซีไม่เพียงมีแค่นี้แน่ มันยังลึกซึ้งกว่านี้อีก!
ฉินม่านหยุนคิด
หลี่กงซีกล่าวว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้มีแขกมากขึ้นเรื่อย ๆ มันมีแนวโน้มว่าจะมีคนมาเยี่ยมมากขึ้นในอนาคต!
ทำไมท่านถึงเขียนโคลงนี้เป็นซุ้ม? เป็นเพราะเขาต้องการแสดงพลัง!
เมื่อแขกคนใดคนหนึ่งเป็นคนโง่และพูดไม่ดีมันจะส่งผลต่ออารมณ์ของหลี่กงซีอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงเขียนโคลงนี้ขึ้นเป็นพิเศษเพื่อไม่ให้แขกทำตัวน่ารำคาญ!
ช่างสมควรเป็นผู้ยิ่งใหญ่!
ฉินม่านหยุนเคารพต่อกลอนคู่
ในเวลานี้ หลี่ เหนียนฟ่านกำลังเล่นหมากรุกกับ ต้าจี
ถ้าจะเจาะจงให้แม่นยำยิ่งขึ้น หลี่ เหนียนฟ่านกำลังสอนนางเล่นหมากรุก
ต้องบอกเลยว่าทักษะการเล่นหมากรุกของ ต้าจี นั้นแย่จริงๆ เกือบทุกขั้นตอนที่นางทำเขาต้องได้รับการสอนจาก หลี่ เหนียนฟ่าน ไม่อย่างงั้นนั้นเกมหมากรุกอาจจบลงในช่วงเริ่มต้น
ต้าจี แอบมองไปที่ หลี่ เหนียนฟ่านที่ถือหวากสีขาวไว้ในมือและพูดอย่างกล้าหาญ: “ข้าจะต้องวางตรงนี้?”
“อา –“
หลี่เหนียนฟานส่ายหัวและถอนหายใจ“ แล้วถ้าข้าวางหมากด้ตรงนี้เกมนี้จะจบไหม?”
ต้าจี กัดริมฝีปากของนางและก้มหน้าลงด้วยความอับอาย
ท่านหลี่ต้องผิดหวังในตัวนางมากแน่ เขาสอนนางมาหลายวันแล้ว แต่ก็ยังหลงทางในวิถีแห่งหมากรุก หัวใจของนางเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ท่านหลี่จะทิ้งนางเพราะความเข้าใจที่เลวร้ายจองตนไหม?
หลี่ เหนียนฟ่านหยิบหมากกลับมาในมือและครุ่นคิด
ต้าจีไม่กล้าหายใจเหมือนเด็กที่ทำอะไรผิดรอการพิจารณาคดีของพ่อแม่
ทักษะการเล่นหมากรุกของพวกเขาห่งชั้นกันมาก แม้ว่าการเล่นหมากรุกจะเอื้อต่อการพัฒนาทักษะการเล่นหมากรุก แต่มันอยู่ในกรณีที่ทักาะหมากรุกห่างกันเพียงเล็กน้อย ถ้าความห่างชั้นมีมากเกินไปการพัมนาย่อมไม่ก้าวหน้า
หลี่เหนียนฟานคิดวิธีแก้ปัญหาและพูดด้วยรอยยิ้ม “ดี ข้าจะเล่นหมากรุกกับเจ้าในอนาคตเพื่อที่เจ้าจะได้ฝึกฝนวิธีโต้ตอบ ข้าคิดว่ามันจะเป็นประโยชน์แน่”
“ขอบคุณนายน้อยหลี่ ข้าจะพยายามเต็มที่เจ้าคะ” ต้าจี ราวกับได้รับการพ้นโทษขอบตาของนางมีสีแดงเหมือนกำลังจะร้องไห้
นายท่านไม่ได้ขับไล่ข้า ต้าจี เจ้าต้องความพยายามมากขึ้นเป็นสองเท่าในอนาคต หากเจ้าไม่มีความเข้าใจเพียงพอ เจ้าจะต้องพยายามมากขึ้น เจ้าไม่สามารถทำให้หลี่กงซีผิดหวัง!
หลี่เหนียนฟานรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกับท่าทางที่ระมัดระวังของนาง
เขาไม่อยากกดดันต้าจีมากนัก แต่เขาอยู่คนเดียวกับต้าจีที่นี่ มันน่าเบื่อสำหรับเขาที่ไม่มีอะไรทำ เขาทำได้เพียงทำให้ต้าจีลำบาก
ทันใดนั้นเสียงที่เต็มไปด้วยความเคารพดังมาจากประตู“ ท่านหลี่ ท่านอยู่บ้านหรือเปล่า?”
หลี่เหนียนฟานตกตะลึงเล็กน้อยจากนั้นกล่าวว่า “เสี่ยวไป๋ ไปเปิดประตู!”
เสี่ยวไป๋รีบไปเปิดประตูทันที
“รับสารภาพ”
เมื่อประตูถูกเปิดออก
เสี่ยวไป๋แสดงความเป็นสุภาพบุรุษและกล่าวว่า “ยินดีต้อนรับสาวสวยสองคน”
“สวัสดีเสี่ยวไป๋” ลั่วซือหยูกล่าวทักทาย เสี่ยวไป๋ ด้วยรอยยิ้ม
ฉินม่านหยุนถูกบังคับให้ควบคุมการแสดงออกของตัวเองเพื่อให้รอยยิ้มของนางเป็นธรรมชาติที่สุด
จิตวิญญาณ!
มันคือสิ่งประดิษฐ์จริงๆ!
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าใส่ชั้นผิวหนังของมนุษย์ลงไปมันก็จะเหมือนคนจริงๆ!
จิตวิญญาณประเภทนี้เป็นสิ่งที่อยู่ในระดับสูงสุดอย่างแน่นอน
แม้ว่านางจะได้ยิน ลั่วซือหยูพูดถึงมานาน แต่เมื่อเห็นด้วยตาของนางเอง นางก็ยังไม่สามารถควบคุมความรู้สึกภายในได้
ลั่วซือหยูพา ฉินม่านหยุนและแนะนำเขาว่า: “ท่านหลี่ สหาย ต้าจี นี่คือเพื่อนของข้า แน ม่านหยุน”
“ แนม่านหยุน คารวะ หลี่กงซีและสหายต้าจี” ฉินม่านหยุนทักทาย หลี่ เหนียนฟ่านทันที
นางไม่สามารถช่วยได้ แต่กวาดมุมของดวงตาของนางไปที่เกมหมากรุก จิตใจก็เกิดช็อก
นางเพิ่งคุยเรื่องเกมหมากรุกระหว่างสวรรค์และโลกกับนักปราชญ์คนนั้นเมื่อวานนี้เมื่อนางเจอกับท่านหลี่ เขาก็เล่นหมากรุกที่นี่ มันมีความบังเอิญแบบนี้ในโลกหรือไม่?
ไม่เลย!
ปรมาจารย์หลี่รู้ทุกอย่าง! ทุกๆสิ่งอยู่ภายใจ้การควบคุมของเขา
ที่กระดานหมากรุกมีคำว่า “สวรรค์และโลก” สลักไว้อยู่!
ฮึบ!
หัวของ ฉินม่านหยุนว่างเปล่าและเย็นลง
ท่านหลี่กำลังเล่นหมากรุกกับสวรรค์และโลก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่