ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 53

สรุปบท ตอนที่ 53: ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 53 – ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ โดย Internet

บท ตอนที่ 53 ของ ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ ในหมวดนิยายกำลังภายใน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

หัวใจของหลี่เหนียนฟ่านเต้รแงขึ้นเล็กน้อย

เมื่อมองแวบแรก ฉินม่านหยุนเป็นผู้หญิงที่น่ารักและดูเหมือนว่าคนที่มีความรู้ นางจะต้องมีความเชี่ยวชาญในการเล่นหมากรุกและนางอาจทำให้เขาสนุกกับการเล่นหมากรุกได้!

ทักษะหมากรุกของ ต้าจี นั้นอ่อนเกินกว่าจะเล่นได้

ยากที่จะหาคู่ต่อสู้ในภูเขาลึกและป่าแห่งนี้

เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า“ สหายฉินเจ้าเล่นหมากรุกได้ไหม”

ฉินม่านหยุนผงะไปครู่หนึ่งจากนั้นก็พยักหน้าและพูดว่า “ข้ารู้บ้าง”

ดวงตาของ หลี่เหนียนฟ่านสว่างขึ้น เมื่อเขาได้ยินความหมายในน้ำเสียงของนางและพูดทันที: มาเล่นหมากรุกกันเถอะ!”

”ขอคำชี้แนะจากหลีกงซี” ฉินม่านหยุนจะไม่ปฏิเสธโดยธรรมชาตินี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ใกล้ชิดกับผู้เชี่ยวชาญ

นางรู้สึกประหม่าเล็กน้อยในใจใบหน้าสวยของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงและนางก็อดคิดไม่ได้

หากทักษะหมากรุกของข้าสูงเกินไปและผู้เชี่ยวชาญเสียเปรียบข้าควรเคลื่อนไหวยังไงดี?

นางได้ยินตำนานมากมายจากผู้อาวุโสของนาง

ปรมาจารย์บางคน ทักษะการเล่นหมากรุกนั้นเอ่อนมาก แต่พวกเขาก็ยังชอบที่จะหาคนเล่นหมากรุก

ข้าควรทำให้หลี่กงซีมีความสุข? ข้าควรต่อให้หลี่กงซีสองสามหมาก?

หลี่เหนียนฟ่านหยิบกระดาษหมากรุกขึ้นมา
(ทางผู้แปลไม่มีความรูเรื่องหมากรุกจีนเลยแม้แต่น้อย แปลผิดก็ขออภัย)
หลี่เหนียนฟานจับหมากและพูดด้วยรอยยิ้ม: “เจ้า เริ่มก่อนเถอะ”

ฉินหม่านหยุนคิดอย่างรวดเร็วการแสดงออกของนางดูเคร่งขรึม นางต้องทำให้หลี่กงซีสนุก!

นางหยิบหมากสีขาวขึ้นมาก่อนจากนั้นมองไปที่กระดานหมากรุก

เมื่อมองมัน นางก็ตกตะลึงทันที

กระดานหมากรุกดูไม่ธรรมดาเลย พื้นหลังของตำแหน่งตรงกลางพิมพ์ด้วยสิ่งที่คล้ายกับลายน้ำ มันพิมพ์คำว่า “สวรรค์และโลก”!

เพียงแวบเดียว ฉินม่านหยุนรู้สึกว่าดวงตาของนางสั่นไหวและเมื่อนางตื่นขึ้นเนางก็อยู่ในโลกที่มีแต่สีขาวแล้ว

ในโลกนี้ไม่มีความว่างเปล่ามีเพียงพื้นที่ปราณสีขาวและปราณสีดำทั้งสองที่อยู่อย่างสงบ

กระดานหมากรุกนี้เป็นอีกโลหนึ่ง? !

นางยืนอยู่คนเดียวในพื้นที่แห่งสวรรค์และโลกนี้ ฉินม่านหยุนรู้สึกเพียงว่านางตัวเล็กมากเหมือนเป็นฝุ่นของจักรวาล

ในเวลาเดียวกันพลังอันยิ่งใหญ่ของสวรรค์และโลกได้กดทับนาง

ความรู้สึกนี้เหมือนมดมองท้องฟ้า เมื่อมนุษย์พบกับผู้ฝึกตน!

อ่อนแอ ยากจนและทำอะไรไม่ถูก

นางกัดฟันและใช้เรี่ยวแรงเกือบทั้งหมดก่อนที่จะวางหวมากขาวในมือ!

ฮึบ!

หลังจานั้น ความสมดุลดั้งเดิมของสีดำและสีขาวระหว่างกันก็แตกสลายและตกอยู่ในความยุ่งเหยิง

จิตใจของฉินหม่านหยุนสั่นคลอน แต่หลี่เหนียนฟานไม่รู้สึกอะไรเลย เขาจับหมากไว้แล้วก็วางลง!

ตูม!

ร่างกายของ ฉินม่านหยุนสั่นอย่างรุนแรงและในขณะที่สีดำและสีขาวบนกระดานหมากรุกเผชิญหน้ากัน เส้นปราณสีดำและสีขาวก็เริ่มปะทะกันนางถูกพันระหว่างทั้งสองเหมือนเรือที่เผชิญมหาสมุทรที่กำลังจะพลังได้ทุกเมื่อ

น่าหวากลัวเกินไปแล้ว!

กระดานหมากรุกนี้เป็นสมบัติระดับใด มันมีเต๋าแห่งสวรรค์และโลกไหลเวียนอยู่!

วิถีเต๋า!

การเล่นหมากรุกนี่เป็นการทดสอบความเข้าใจเต๋าแห่งสวรรค์และโลก!

หลี่กงซีใช้สวรรค์และโลกเป็นกระดานหมากรุกและเขาน่าจะคิดได้ว่าการเล่นหมากรุกนั้นง่ายเพียงใด

ในที่สุด ฉินม่านหยุนก็เข้าใจว่าทำไมวิถีเต๋าของ ต้าจี ถึงแข็งแกร่งมากและยังเหลือร่องรอยไว้ ถ้านางเล่นหมากรุกกับ หลี่กงซีบ่อยๆแม้แต่หมูก็สามารถเข้าใจเต๋าสวรรค์ได้

นี่คือวิถีแห่งสวรรค์และโลก ข้ากลัวว่าโลกแห่งการฝึกตนทั้งโลกจะไม่มีการดำรงอยู่เช่นนี้เป็นครั้งที่สอง

โอกาส!

หลี่กงซีมอบโอกาสดีๆให้กับข้า!

การเปลี่ยนแปลงที่ไม่สิ้นสุดนับไม่ถ้วนเกิดขึ้นในเวลาเพียงชั่วครู่ทำให้สมองของนางคิดอยู่ตลอดเวลา
วิถีแห่งสวรรค์และโลกเหล่านี้มีความคลุมเครือและลึกซึ้ง การเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ฉินม่านหยุนแทบไม่สามารถเข้าใจได้ แต่ส่วนใหญ่นางจะคิดไม่อกกและเวียนหัวทันทีเพียงแค่มองไปที่มัน

ข้าไม่เคยคิเลยว่าพี่สาวฉินที่เป็นนักบุญแห่งวังเต๋า เป็นนักหมากรุกที่อ่อนแอมาก

ดูเหมือนว่าข้าจะต้องแสดงฝีมือบ้างแล้ว!

ในฐานะเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์เฉียนหล งการเล่นหมากรุกเป็นความสุขของนางตั้งแต่นางยังเด็กนางคิดว่าตัวเองเป็นปรมาจารย์หมากตัวน้อยและฝีมือไม่เลวร้ายเท่าฉินม่านหยุน

ตราบใดที่นางแสดงทักษะการเล่นหมากรุกที่โดดเด่นนางก็สามารถทำให้หลี่กงซีสนุกได้อย่างแน่นอนหากทักษะการเล่นหมากรุกของ หลี่กงซีไม่ดี นางก็จะทำเป็นพลาดสักสองสามครั้งเพื่อเอาใจหลี่กงซี

นี้อาจเป็นจุดสุดยอดของชีวิตข้ายอ้งคืดนางยิ่งรู้สึกตื่นเต้น

นางอาสาทันที: “หลี่กงซีให้ข้าลองเล่นดู”

”โอ้? เจ้าสามารถเล่นหมากรุกได้ด้วย?” หลี่เหนียนฟานมองไปที่นาง

ลั่วซือหยูยิ้มและกล่าวว่า: “แน่นอน ตลอดทั้งราชวงศ์เฉียนหลงข้าเป็นปรมาจารย์หมากรุกที่ได้รับการยอมรับและไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของข้า”

”เจ้ามาเล่น”

หลี่เหนียนฟานไม่สนใจ เขาเล่นเพื่อฆ่าเวลาเท่านั้น ถ้าลั่วซือหยูเป็นปรมาจารย์จริงๆนั่นจะดีมาก

ลั่วซือหยูไปถึงฝั่งตรงข้ามของ หลี่เหนียนฟ่านอย่างมีความสุขและตกตะลึงเมื่อมองไปที่กระดานหมากรุก

อะไร?

นี่คือหมากรุก?

สมองของนางว่างเปล่าเหมือนนักเรียนชั้นอนุบาลที่จะสอบเข้าวิทยาลัย ดวงตาของนางดำคล้ำและนางไม่เข้าใจอะไรเลย

การรับรู้ของ ลั่วซือหยูเกี่ยวกับเต๋า นั้นแย่กว่าของ ฉินม่านหยุนมากเมื่อนางอยู่ในเกมหมากรุก ความห่างชั้นของวิถีเต๋าก็แทบจะให้นางแพ้ทันที

นางถึงกับหมดเรี่ยวแรงไปทั้งตัวแม้จะหยิบหมากรุกขึ้นมาก็ไม่สามารถทำได้

ข้ามันโง่มากการเล่นหมากรุกกับหลี่กงซีจะเป็นเรื่องธรรมดาได้อย่างไรไม่น่าแปลกใจท่พี่สาวหยุนเล่นได้เพียงสิบเอ็ดตา

วิถีเต๋าที่มีอยู่ในเกมหมากรุกนี้นั้นน่ากลัว!

หากเต๋าแห่งสวรรค์และโลกมีมากมายเช่นนี้ ผู้คนทั้งโลกจะไม่สามารถเก็ยความโลภไว้ได้