ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 58
จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางที่ข้ามผ่านทัณ์สวรรค์ต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสแม้เแต่ท่านยังไม่พบแม้แต่เงา ท่านต้องการให้ข้าทำยังไง?
เมื่อนึกถึงมันใบหน้าของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินก็น่าเกลียดยิ่งขึ้น
ปีศาจกระทิงที่ก้มศีรษะของเขาอยู่เอ่ยออกว่า “ราชาผู้ยิ่งใหญ่จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางดูเหมือนจะถูกคนของวังเต๋าหลินเซียนพาไป”
”อะไรนะ?!”
ทันใดนั้นดวงตาของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินก็มืดลงอารมณ์ของเขาก็ระเบิดออกท ร่างกายของเขาสั่นสะท้านด้วยความโกรธและเจตนาสังหารมากมายแผ่กระจากออกมาจากตัวเขา
เจตนาสังหารมหาศาลทำให้สัตว์อสูนตัวน้อยหลายตัวกลัวตัวสั่นจนลงไปคลานที่พื้น
“ แต่ ราชา เราพบจิ้งจอกวิญญาณหกหาง” ปีศาจกระทิงกล่าวเสริมอย่างรวดเร็ว
”โอ้?” นัยน์ตาของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินเป็นประกาย
ปีศาจกระทิงกล่าวต่อ:“ ยิ่งกว่านั้นจิ้งจอกวิญญาณหกหางตัวนี้ดูเหมือนจะเป็นน้องสาวของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง”
น้องสาว?
ดวงตาของ จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินเป็นประกายสดใสและรอยยิ้มยินดีก็ปรากฎขึ้นที่มุมปาก
นอกเหนือจากการแปลงร่างแล้ว เหตุผลที่มันต้องการจับจิ้งจอกเก้าหางก็คือมันต้องการรู้ความลับของจิ้งจอกเก้าหาง!
การที่จะสามารถฝึกฝนเป็นจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางได้ในเวลาอันสั้นนั้นจะต้องมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่!
เมื่อสามปีก่อนเที่นางหลบหนีไปตอนนั้นจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางได้รับบาดเจ็บสาหัสและอยู่ไม่ไกลจากความตาย มันจะหายเป็นปกติในช่วงเวลาสั้นๆได้อย่างไร และสายเลือดก็ได้รับการยกระดับ มีโอกาสสิบส่วนที่นาจพบเจอสมบัติที่ทรงพลัง
ถ้าข้าได้ความลับนี้มาข้ารู้สึกได้เลยว่าระดับเทพจะอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม !
แตตอนนี้จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางถูกวังเต๋าเอาตัวไปแล้ว มันไม่สามารถไปพาตัวนางกลับมาได้ ไม่เสียหายอะไรที่จะพาตัวน้องสาวของนาง มันอาจได้รับโชคที่คาดไม่ถึงก็เป็นไปได้!
ดวงตาของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินเป็นประกายอย่างรวดเร็วมันจ้องมองไปที่ปีศาจกระทิงและกล่าวว่า “จิ้งจอกวิญญาณหกหางอยู่ที่ไหน?”
”ราชาผู้ยิ่งใหญ่ มันอยู่ในป่าทึบไม่ไกลจากที่นี่” ปีศาจกระทิงรีบตอบ
”ทำได้ดี!”
จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินคำรามและพูดอย่างเย็นชา: “คราวนี้ข้าจะทำเอง!”
หลังจากพูดจบ ปีกของเขาก็กางออกและเขาก็บินขึ้นฟ้าอย่างรวดเร็ว ด้านหลังของเขามีปีศาจที่ดูน่ากลัวและน่าขยะแขยงตามมาที่ด้านหลัง
ในร้านอาหารในเมืองลั่วเซียนเฉิง มีเพียงห้องเดียวที่ยังคงมีแสงสว่างและไฟในตะเกียงน้ำมันก็ส่ายไปมาเล็กน้อย
เหยาเมิ่งจี้เอานวดศีรษะโดยยังคงเพ่งมองคำพูดของหลี่เหนียนฟาน
เป็นเวลาสามวันสามคืนที่เขาคิดเกี่ยวกับมันและสาบานว่าจะต้องเข้าใจคำพูดของปรมาจารย์อย่างถ่องแท้
ผู้เชี่ยวชาญสนใจกับวิธีการและมีเพียงผู้ที่เข้าใจคำใบ้ของเขาเท่านั้นที่สามารถถือได้ว่าเป็นคนที่ถูกกำหนดไว้เพื่อได้รับความโปรดปรานจากเขา!
เขารู้สึกเบา ๆ ว่าเขากำลังแตะขอบประตู แต่ไม่สามารถเข้าไปได้
อยู่ๆ เข็รู้สึกถึงบางอย่างและมองขึ้นไปที่ป่าบนภูเขาในยามค่ำคืน
”หือ ปีศาจ!”
ด้วยจิตอสูรเช่นนี้จะต้องมีปีศาจที่แข็แกร่งอยู่ที่นั่น หรือว่าที่จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินจะเคลื่อนไหวเพื่อทำไรบางอย่าง?
!
จักรพรรดิปีศาจ?
ดวงตาของเหยาเมิ่งจี้เล็กลงอย่างกะทันหันแต่ความคิดของเขาราวกับมีแสงสว่างพุ่งขึ้นมาในหัว และใบหน้าของเขาก็แสดงความตื่นเต้น
ข้าเข้าใจ! ความหมายของคำพูดของปรมาจารย์คือสิ่งนี้!
ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นเรือยๆ
เราต้องเข้าใจทุกคำใบ้ของปรมาจารย์และแสดงคุณค่าของเราให้ปรมาจารย์เห็น! นักปราชญ์อยากเป็นแค่เบี้ย แต่เราจะไม่ทำอย่างนั้นไแม้ว่าเราจะเป็นตัวหมาก แต่เราก็ต้องเป็นตัวหมากรุกที่สำคัญที่สุดในมือของผู้เชี่ยวชาญ! “ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอิ่มเอมใจเมื่อเปรียบเทียบตัวเองกับตัวหมาก เขาไม่ได้รู้สึกเสียใจเลย แต่กลับเต็มไปด้วยความฮึกเหิมแทน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่