ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 13

วินนี่เฟรดรู้สึกประหลาดใจ

ไทร์กลับมีความสุขกับตัวเอง ในขณะที่เขามองดูใบหน้าที่อับอายขายหน้าของผู้บริหารแต่ละคน เดรก ทัคเกอร์ ทำได้ดีมาก!

จอร์จรู้สึกกังวลทันทีและพูดว่า “มิสเตอร์ทัคเกอร์ วินนี่เฟรดเป็นเสาหลักของซีกรุ๊ปเลยล่ะ เราจะไม่ชอบเธอได้ยังไง? เมื่อกี้นี้ เรากำลังคุยกันเรื่องการสนับสนุนวินนี่เฟรดให้เป็นผู้จัดการแผนกออกแบบและเพิ่มเงินเดือนเธอ ใช่ไหม ทุกคน?”

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว…” เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหาร ทุกคนรอบ ๆ พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

“ตอนนี้ฉันขอประกาศว่าวินนี่เฟรดเป็นผู้จัดการฝ่ายออกแบบของซีกรุ๊ปอย่างเป็นทางการ”

ทว่าเดรกไม่สนใจคำพูดเหล่านั้น เขามองไปที่วินนี่เฟรดและพูดว่า “มิสวินนี่เฟรด ถ้าหากคุณจะเป็นผู้จัดการแผนกออกแบบที่นี่ แต่ความสามารถของคุณก็สูญเปล่า หากคุณยินดีที่จะมาทำงานให้กับทัคเกอร์กรุ๊ป ฉันสามารถให้ตำแหน่งที่สูงขึ้นกับคุณได้ทันทีและเพิ่มเงินเดือนของคุณเป็นสิบเท่า”

วิ้งงง… เสียงหึ่ง ๆ ดังขึ้นในจิตใจของจอร์จและกลุ่มสมาชิกของเขา พวกเขาไม่ได้กลัวที่วินนี่เฟรดจะจากไปแต่กลับกลัวว่าจะเสียสิทธิ์ในการลงทุนไป

“วินนี่เฟรด บริษัทต้องการเธอ” จอร์จขอร้อง

วินนี่เฟรดสูดหายใจเข้าลึก ๆ “ขอบคุณค่ะ มิสเตอร์ทัคเกอร์ สำหรับข้อเสนอดี ๆ ของคุณ แต่ฉันเป็นสมาชิกของตระกูลซี ฉันต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อบริษัทของเรา ดังนั้น…”

“ฉันเข้าใจแล้วล่ะ มิสซี แม้ว่าจะเป็นเรื่องน่าเสียดาย แต่เมื่อคุณได้ลองคิดดูแล้ว ยังไงประตูของทัคเกอร์กรุ๊ป ของเราจะเปิดให้คุณเสมอ” หลังจากนั้น เดรกก็จับมือของเวนนี่เฟรด “ฉันหวังว่าเราจะสามารถทำงานร่วมกันได้ดีเมื่อใจกลางเมืองเข้าสู่ตลาดในอีกครึ่งปีข้างหน้า”

“ได้เลยค่ะ มิสเตอร์ทัคเกอร์”

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวไปก่อนล่ะ” เดรกหันหลังเดินออกไป “โอ้ ใช่แล้ว ฉันเกือบลืมบอกไป สำหรับเหตุการณ์นี้เกี่ยวกับครอบครัวซีที่ต้องอาศัยความสัมพันธ์และการติดสินบนด้วยของขวัญ เจ้านายของฉันก็โกรธเคืองกับเรื่องนี้มากเช่นกัน ด้วยความเคารพต่อมิสวินนี่เฟรด ฉันขอเตือนคุณให้หยุดเล่นสกปรก ไม่อย่างนั้น เจ้านายของฉันจะเพิกถอนสิทธิ์การลงทุนของซีกรุ๊ป ได้ทุกเมื่อ”

ผู้บริหารต่างพากันตื่นตระหนก พวกเขาลงเอยด้วยการกระทำที่ผิดพลาดและเป็นผลร้ายต่อตนเองในครั้งนี้ พวกเขาไม่ควรขอความช่วยเหลือจากทราวิสเลยจริง ๆ และปล่อยให้วินนี่เฟรดเจรจาแทน ตอนนี้ครอบครัวซีได้รุกรานไปถึงนักธุรกิจหนุ่มคนนั้นที่อยู่เหนือเดรก ทัคเกอร์ แล้ว พวกเขาควรทำยังไงดี? พวกเขาต้องคิดอะไรบางอย่างเพื่อเอาใจนักธุรกิจหนุ่มและเพิ่มความชื่นชอบต่อเขา

ขณะที่ไทร์มองดูปฏิกิริยาของกลุ่มสมาชิกทุกคนแล้ว เขาแทบจะกลั้นหัวเราะไม่ได้ เอาใจเขางั้นเหรอ? นักธุรกิจใหญ่คนนี้อยู่ต่อหน้าพวกคุณแล้วนี่ไง ทำไมพวกคุณไม่มาและเอาใจฉันล่ะ?

ขณะที่พวกเขาเดินออกจากตึกสำนักงานของซีกรุ๊ป วินนี่เฟรดยังคงรู้สึกว่าทุกอย่างเกินจริง ทุกอย่างแปลกเกินไป สิ่งที่ไอริสพูดก่อนหน้านี้มีเหตุผล มีบริษัทขนาดใหญ่อีกมากมายที่เตรียมการอย่างพิถีพิถัน แล้วทำไมเดรกถึงสนใจเธอแทน? ชายคนนั้นได้ปรากฏตัวเป็นการส่วนตัวเพื่อช่วยเหลือเธอจากสถานการณ์คับขันนั้น สิ่งนี้ไม่สมเหตุสมผลเลย

“เป็นอะไรไป วินนี่เฟรด?” วินนี่เฟรดดูจะหมกมุ่นอยู่กับความคิดอย่างหนัก ดังนั้นไทร์จึงถามเธอ

“ทุกอย่างรู้สึกเกินจริงมาก มันเหมือนกับว่ามีใครบางคนจงใจช่วยฉันอยู่เบื้องหลังเลย”

“ฮิฮิ!” ไทร์หัวเราะ “เธอกำลังคิดมากไป ฉันคิดว่าเธอคงรู้สึกอยู่ภายใต้พวกเขามานานเกินไปจนเธอไม่เชื่อในความสามารถของเธอเองอีกต่อไป ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะความพยายามของเธอ หยุดทำตัวน่าสงสัยได้แล้ว”

“จริงเหรอ?” วินนี่เฟรดจ้องไปที่ไทร์โดยไม่ได้ตั้งใจ ในชั่วพริบตา สมมติฐานที่บ้าคลั่งก็แวบเข้ามาในหัวของเธอ แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็ว เธอคงคิดมากไป ไทร์จะเป็นเจ้าของใจกลางเมืองได้ยังไงกัน? มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

ทันใดนั้น ไอริสและทราวิสก็รีบวิ่งเข้ามาหาพวกเขาจากด้านหลัง “วินนี่เฟรดอย่าอวดดีเกินไป เธออาจจะโชคดีจริง ๆ ในครั้งนี้”

“ถูกต้องแล้วล่ะ วินนี่เฟรด อย่าอวดดีเกินไป แม้ว่าตอนนี้เธอเป็นผู้จัดการแผนกออกแบบ เราก็ยังสามารถโค่นล้มเธอได้”

ไอริสและทราวิสต่างก็คล้อยตามกันและกันขณะที่พวกเขาพยายามเหยียบย่ำชัยชนะของวินนี่เฟรด

ทราวิสรู้สึกงุนงง

เมื่อพวกเขากลับถึงบ้าน เมื่อไหร่ก็ตามที่วินนี่เฟรดมองไทร์ แววตาเหล่านั้นของเธอเต็มไปด้วยความกลัว

ไทร์ขมวดคิ้ว “เป็นอะไรไป วินนี่เฟรด? เธอกลัวฉันหรือเปล่า?”

“ไม่… ไม่” วินนี่เฟรดตอบอย่างวิตกเล็กน้อย

“ฉันไม่ได้ป่วยทางจิตหรอกนะ” ไทร์ยัดหนังสือเล่มเล็กสีแดงไว้ในมือของวินนี่เฟรด “ฉันซื้อมันมาจากพ่อค้าเร่ข้างถนนในราคาห้าเหรียญ”

วินนี่เฟรดเปิดฝามือออกมาดู และแน่นอนว่า หนังสือนั่นไม่มีเนื้อหาอยู่ข้างใน มันเป็นแค่การเล่นตลก ในที่สุดเธอก็ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก ถ้าชายที่เธอรอมาหกปีเป็นโรคจิตจริง ๆ เธออาจจะรู้สึกแย่ก็ได้ เธอไม่กลัวว่าไทร์จะทำร้ายเธอ แต่กังวลว่าในระหว่างที่เขาระเบิด เขาอาจทำร้ายแบลร์

“วินนี่เฟรด ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอด้วยล่ะ”

“มันคืออะไรเหรอ?” วินนี่เฟรดตกใจ

“ฉันต้องการจดทะเบียนสมรสกับเธอ ฉันจำได้ว่าวันพฤหัสบดีหน้าเป็นวันที่เราพบกันครั้งแรกเมื่อหกปีที่แล้ว ดังนั้นฉันต้องการแต่งงานกับเธอในวันนั้น”

“อะไรกัน?” วินนี่เฟรดมองไปที่ไทร์อย่างตกใจ “ไทร์ นายไม่ได้พูดเล่น ใช่ไหม?”

“ตอนนี้ฉันจริงจังมาก” ไทร์กล่าวต่อว่า “เธอรอฉันมาหกปีแล้ว และในตอนนั้น ฉันสัญญาว่าฉันจะกลับมาหาเธอไง ตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว มันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอ”