ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 167

ไทร์ขมวดคิ้วใส่แม็กซ์

แม็กซ์ตกตะลึงและถามอย่างรวดเร็ว “มีอะไรผิดปกติรึเปล่าครับ มิสเตอร์ซัมเมอร์?”

“นายกระหายเลือดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร?” ไทร์โบกมือของเขา “หาที่โล่ง ๆ แล้วเผาทิ้งไป”

เมื่อพูดอย่างนั้น ไทร์ก็เดินไปหาสมาชิกออร์เฟอุส เขาถอดเสื้อผ้าออกและพบรอยสักรูปพระจันทร์เสี้ยวสีดำที่หน้าอกของร็อดดีและที่ไหล่ของชายสวมถุงมือเหล็ก เมื่อเขาเห็นรอยสักนี้ ไทร์ก็เข้าใจมันทั้งหมดทันที

ในอดีต เงาแห่งความมืดมีโลโก้พระจันทร์เต็มดวงสีดำ แต่ตอนนี้ โลโก้บนร่างของคนเหล่านี้คือพระจันทร์เสี้ยว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนสองคนนี้มาจากองค์กรออร์เฟอุสที่จัดตั้งขึ้นโดยดาร์ค ชูรา

"มาเร็วดีนี่!" ไทร์พึมพำก่อนที่จะนั่งลงและควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของร็อดดี โทรศัพท์ถูกทุบจนพังแต่ซิมการ์ดยังคงอยู่ ไทร์หยิบซิมการ์ดออกมาแล้วใส่ลงไปในโทรศัพท์ของเขา หลังจากนั้น เขาก็โยนโทรศัพท์กลับเข้าไปที่ร่างของร็อดดี "เผามันซะ"

"รับทราบครับ"

ไทร์กลับไปที่หลังโรงเลี้ยงสุนัข การขุดหลุมเสร็จสมบูรณ์ และตอนนี้แมทธิวกำลังวางพี่น้องของเขาลงในหลุมอย่างเรียบร้อย การแสดงออกของเขามืดมนเมื่อน้ำตาในดวงตาของเขาไหลออกมา

“รู้สึกผิดเหรอ?” ไทร์ถามขณะเดินไปหาแมทธิว

เมื่อแมทธิวหันไปหาไทร์ ดวงตาของเขาแดงก่ำ “นายท่าน ผมไม่ได้สู้เคียงข้างพี่น้องในโรงเลี้ยงสุนัข”

“ฉันบอกนายแล้วว่ามันไม่ใช่ความผิดของนาย” ไทร์พูดกับแมทธิวอีกครั้งถึงสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ “นายต้องการล้างแค้นให้พี่น้องของนายที่โรงเลี้ยงสุนัขไหม?”

ดวงตาของแมทธิวเป็นประกาย “นายท่าน คุณหมายถึง…”

“ฝังพวกเขาให้เสร็จ เดี๋ยวฉันจะพานายไปแก้แค้น นายไม่จำเป็นต้องเศร้า บรรดาผู้ที่สิ้นชีวิตจะได้พักผ่อนอย่างสงบสุข ส่วนผู้ที่มีชีวิตอยู่จะต้องดำเนินตามศรัทธาและก้าวต่อไป” เมื่อพูดจบ ไทร์ก็จุดบุหรี่และหันหลังเดินออกไป

ไม่นาน แสงแรกของดวงอาทิตย์ก็ปรากฏขึ้นจากทิศตะวันออก รุ่งอรุณที่แห่งนี้และท้องฟ้าก็สดใส ในขณะนั้น โทรศัพท์ของไทร์ก็ดังขึ้น หมายเลขผู้โทรแสดงผลบนหน้าจอเป็นหมายเลขที่ไม่รู้จักจากซิมการ์ดของร็อดดี ไทร์รับสายและเสียงของพลูโตก็ดังขึ้นจากปลายสาย

“ไทร์ ซัมเมอร์?” คำแรกของพลูโตคือชื่อไทร์ ดูเหมือนว่าเขาจะเดาได้ว่าลูกน้องของเขาจะจบลงอย่างไร

“นายเป็นใคร หนึ่งในหกขุนพลออร์เฟอุส?” ไทร์ก็ตรงไปตรงมาเช่นกัน

“พลูโต” พลูโตเองก็ตอบตรง ๆ “ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินโรงเลี้ยงสุนัขของนายต่ำไป ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะสูญเสียน้องชายไปถึงสองคน พวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับโลก”

ไทร์หัวเราะคิกคัก “ผู้เชี่ยวชาญระดับโลก? ฉันคิดว่านายเข้าใจคำว่า 'ผู้เชี่ยวชาญระดับโลก' ผิดไปนะ พี่น้องของนายสองคนนี้ตายอย่างน่าอนาถและผิดรูปผิดร่างโดยสิ้นเชิง ฉันรับประกันได้ว่า แม้แต่นาย ถ้าได้เห็นพวกเขาในตอนนี้ นายเองก็ไม่สามารถจำพี่น้องของนายได้”

พลูโตเงียบไปสองวินาทีก่อนจะหัวเราะเบา ๆ “ไทร์ ซัมเมอร์ นายท่านเคยบอกว่า นายมีพลัง และเราไม่ควรปล่อยให้การป้องกันของเราหละหลวม แต่ฉันไม่เชื่อเขา ฉันคิดมาตลอดว่านายท่านพูดเกินจริง ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ชายอายุไม่ถึงสามสิบจะสามารถเอาชนะนายท่านของฉันได้”

ไทร์ยิ้มเยาะ “ไม่แปลกที่นายจะไม่เชื่อเขา เพราะถึงยังไง ดาร์คชูร่า เจ้านายของนายก็ทรงพลังพอตัว อย่างไรก็ตาม มีคำกล่าวว่า 'เหนือฟ้าย่อมมีฟ้า' พลูโต นายมาที่จักรวรรดเซเลสเชียลเพื่อกำจัดฉัน บอกตำแหน่งของนายมาสิ ฉันจะไปหานายเดี๋ยวนี้”

อย่างไรก็ตาม พลูโตก็เงียบไปในอีกด้านหนึ่ง

ไทร์พูดจาโผงผาง "นายกลัวเหรอ? นายกลัวฉันตามหานาย แต่นายบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่านายไม่เชื่อว่าฉันแข็งแกร่ง? ในเมื่อนายมาที่นี่แล้ว แปลว่านายต้องการหัวของฉัน ฉันจะให้โอกาสนายได้วางกับดักไว้เพื่อจัดการฉัน และฉัน ไทร์ ซัมเมอร์จะกระโดดเข้าไปในนั้นเอง”

อีกด้านหนึ่ง พลูโตยังคงนิ่งเงียบ

“นี่ไม่กล้าจริง ๆ เหรอเนี่ย? ฮ่า ฮ่า ฮ่า ออร์เฟอุสนี่ช่างกระจอกชะมัด ไปตายซะ ไอ้หกขุนพลขี้ขลาด!!!”

“ไทร์ ซัมเมอร์ นายพยายามยั่วโมโหฉันเหรอ?” หลังจากเงียบไปนาน ในที่สุดพลูโตก็พูดขึ้น เสียงของเขายังคงสงบและมืดมน แต่ไทร์รู้ว่าเขารู้สึกไม่มั่นคง

“ฉันแค่ถามว่านายกล้าไหม? ถ้านายตอบตกลง ฉันจะไปหานายเดี๋ยวนี้ แต่ถ้านายทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เพราะการค้นหาว่านายอยู่ที่ไหนไม่ใช่เรื่องยาก นายควรรู้ว่านายแห่งตำหนักราชันย์ไม่เคยมีปัญหาในการทำเรื่องพวกนี้”

“ฮ่า ฮ่า…” พลูโตหัวเราะ “ไทร์ ซัมเมอร์ ฉันไม่กลัวนายหรอก ตั้งแต่ฉันมาที่นี่ฉันก็ไม่คิดที่จะหลีกเลี่ยงนายอยู่แล้ว คฤหาสน์หลังที่สิบสาม ที่เพนนินซูล่าการ์เด้น เมืองไพร์ม ฉันจะรอการปรากฏตัวที่ยิ่งใหญ่ของนาย”

หลังจากการพูดจบ ไทร์ก็ได้ยินเสียงสัญญาณโทรศัพท์ที่ตัดไป

ข้าง ๆ ไทร์นั้น แม็กซ์ได้ยินส่วนสำคัญของการสนทนาของไทร์กับพลูโต เขาจึงวิตกกังวล “บราเธอร์ ไทร์ คุณวางแผนที่จะไปจริง ๆ เหรอ? มันอันตรายนะครับ"

ไทร์ตอบว่า “พลูโตไม่ใช่พวกหัวหน้าแก๊งแบบที่นายรู้จัก วิธีการของพวกเขานั้นเรียบง่าย จึงไม่มีใครพูดถึงว่ามันอันตรายหรือไม่ ถ้าฉันไม่มองหาเขาในตอนนี้ เขาก็จะมาหาฉันในที่สุด แต่ฉันไม่มีเวลาที่จะมารอ เขาเป็นคนอันตราย ถ้าเขาอยู่ที่ริเวอร์เดลอีกสักวินาที ฉันคงจะกระวนกระวาย”

เมื่อรู้จักไทร์มานาน มันเป็นครั้งแรกที่แม็กซ์ได้ยินน้ำเสียงของไทร์จริงจังเช่นนี้ แม้ว่ามันจะไม่ได้พิสูจน์อะไรแต่ไทร์ก็ไม่เคยแสดงด้านนี้ออกมา ไทร์ทำให้แม็กซ์รู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมของพระราชา ในความเป็นจริง ชายผู้นั้นเป็นแมลงและเขาก็อยู่ยงคงกระพัน แต่ตอนนี้ แม็กซ์รู้สึกได้ว่าไทร์กำลังคิดว่าพลูโตเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควร

ไทร์ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาพาแมทธิวมากับเขาด้วยและให้โอกาสเขาได้แก้แค้น หลังจากนั้น ทั้งสองก็ขับรถไปยังเมืองไพร์มของจังหวัดริเวอร์เดล

ถึงตอนนี้ รุ่งอรุณได้ผ่านไปแล้ว และดวงอาทิตย์ก็ค่อย ๆ ขึ้นทางทิศตะวันออก แสงอาทิตย์ส่องไปทั่วผืนดินและให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายในเช้านี้!

สองชั่วโมงต่อมา ด้วยจีพีเอสนำทาง ไทร์และแมทธิวก็มาถึงยังคฤหาสน์ ที่สวนเพนนินซูล่าของเมืองไพร์มแล้ว และทั้งสองได้มุ่งหน้าไปที่หน่วยที่สิบสาม

ในเวลานั้น พลูโตกำลังเอนหลังพิงโซฟาในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์เพื่อพักสายตา แต่ทันใดนั้นเอง ดวงตาของเขาก็เปิดขึ้นพร้อมกับแสงแวววาวที่สาดส่อง

“เขาอยู่ที่นี่!”