ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 167

ไทร์ขมวดคิ้วใส่แม็กซ์

แม็กซ์ตกตะลึงและถามอย่างรวดเร็ว “มีอะไรผิดปกติรึเปล่าครับ มิสเตอร์ซัมเมอร์?”

“นายกระหายเลือดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร?” ไทร์โบกมือของเขา “หาที่โล่ง ๆ แล้วเผาทิ้งไป”

เมื่อพูดอย่างนั้น ไทร์ก็เดินไปหาสมาชิกออร์เฟอุส เขาถอดเสื้อผ้าออกและพบรอยสักรูปพระจันทร์เสี้ยวสีดำที่หน้าอกของร็อดดีและที่ไหล่ของชายสวมถุงมือเหล็ก เมื่อเขาเห็นรอยสักนี้ ไทร์ก็เข้าใจมันทั้งหมดทันที

ในอดีต เงาแห่งความมืดมีโลโก้พระจันทร์เต็มดวงสีดำ แต่ตอนนี้ โลโก้บนร่างของคนเหล่านี้คือพระจันทร์เสี้ยว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนสองคนนี้มาจากองค์กรออร์เฟอุสที่จัดตั้งขึ้นโดยดาร์ค ชูรา

"มาเร็วดีนี่!" ไทร์พึมพำก่อนที่จะนั่งลงและควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของร็อดดี โทรศัพท์ถูกทุบจนพังแต่ซิมการ์ดยังคงอยู่ ไทร์หยิบซิมการ์ดออกมาแล้วใส่ลงไปในโทรศัพท์ของเขา หลังจากนั้น เขาก็โยนโทรศัพท์กลับเข้าไปที่ร่างของร็อดดี "เผามันซะ"

"รับทราบครับ"

ไทร์กลับไปที่หลังโรงเลี้ยงสุนัข การขุดหลุมเสร็จสมบูรณ์ และตอนนี้แมทธิวกำลังวางพี่น้องของเขาลงในหลุมอย่างเรียบร้อย การแสดงออกของเขามืดมนเมื่อน้ำตาในดวงตาของเขาไหลออกมา

“รู้สึกผิดเหรอ?” ไทร์ถามขณะเดินไปหาแมทธิว

เมื่อแมทธิวหันไปหาไทร์ ดวงตาของเขาแดงก่ำ “นายท่าน ผมไม่ได้สู้เคียงข้างพี่น้องในโรงเลี้ยงสุนัข”

“ฉันบอกนายแล้วว่ามันไม่ใช่ความผิดของนาย” ไทร์พูดกับแมทธิวอีกครั้งถึงสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ “นายต้องการล้างแค้นให้พี่น้องของนายที่โรงเลี้ยงสุนัขไหม?”

ดวงตาของแมทธิวเป็นประกาย “นายท่าน คุณหมายถึง…”

“ฝังพวกเขาให้เสร็จ เดี๋ยวฉันจะพานายไปแก้แค้น นายไม่จำเป็นต้องเศร้า บรรดาผู้ที่สิ้นชีวิตจะได้พักผ่อนอย่างสงบสุข ส่วนผู้ที่มีชีวิตอยู่จะต้องดำเนินตามศรัทธาและก้าวต่อไป” เมื่อพูดจบ ไทร์ก็จุดบุหรี่และหันหลังเดินออกไป

ไม่นาน แสงแรกของดวงอาทิตย์ก็ปรากฏขึ้นจากทิศตะวันออก รุ่งอรุณที่แห่งนี้และท้องฟ้าก็สดใส ในขณะนั้น โทรศัพท์ของไทร์ก็ดังขึ้น หมายเลขผู้โทรแสดงผลบนหน้าจอเป็นหมายเลขที่ไม่รู้จักจากซิมการ์ดของร็อดดี ไทร์รับสายและเสียงของพลูโตก็ดังขึ้นจากปลายสาย

“ไทร์ ซัมเมอร์?” คำแรกของพลูโตคือชื่อไทร์ ดูเหมือนว่าเขาจะเดาได้ว่าลูกน้องของเขาจะจบลงอย่างไร

“นายเป็นใคร หนึ่งในหกขุนพลออร์เฟอุส?” ไทร์ก็ตรงไปตรงมาเช่นกัน

“พลูโต” พลูโตเองก็ตอบตรง ๆ “ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินโรงเลี้ยงสุนัขของนายต่ำไป ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะสูญเสียน้องชายไปถึงสองคน พวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับโลก”

ไทร์หัวเราะคิกคัก “ผู้เชี่ยวชาญระดับโลก? ฉันคิดว่านายเข้าใจคำว่า 'ผู้เชี่ยวชาญระดับโลก' ผิดไปนะ พี่น้องของนายสองคนนี้ตายอย่างน่าอนาถและผิดรูปผิดร่างโดยสิ้นเชิง ฉันรับประกันได้ว่า แม้แต่นาย ถ้าได้เห็นพวกเขาในตอนนี้ นายเองก็ไม่สามารถจำพี่น้องของนายได้”

ข้าง ๆ ไทร์นั้น แม็กซ์ได้ยินส่วนสำคัญของการสนทนาของไทร์กับพลูโต เขาจึงวิตกกังวล “บราเธอร์ ไทร์ คุณวางแผนที่จะไปจริง ๆ เหรอ? มันอันตรายนะครับ"

ไทร์ตอบว่า “พลูโตไม่ใช่พวกหัวหน้าแก๊งแบบที่นายรู้จัก วิธีการของพวกเขานั้นเรียบง่าย จึงไม่มีใครพูดถึงว่ามันอันตรายหรือไม่ ถ้าฉันไม่มองหาเขาในตอนนี้ เขาก็จะมาหาฉันในที่สุด แต่ฉันไม่มีเวลาที่จะมารอ เขาเป็นคนอันตราย ถ้าเขาอยู่ที่ริเวอร์เดลอีกสักวินาที ฉันคงจะกระวนกระวาย”

เมื่อรู้จักไทร์มานาน มันเป็นครั้งแรกที่แม็กซ์ได้ยินน้ำเสียงของไทร์จริงจังเช่นนี้ แม้ว่ามันจะไม่ได้พิสูจน์อะไรแต่ไทร์ก็ไม่เคยแสดงด้านนี้ออกมา ไทร์ทำให้แม็กซ์รู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมของพระราชา ในความเป็นจริง ชายผู้นั้นเป็นแมลงและเขาก็อยู่ยงคงกระพัน แต่ตอนนี้ แม็กซ์รู้สึกได้ว่าไทร์กำลังคิดว่าพลูโตเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควร

ไทร์ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาพาแมทธิวมากับเขาด้วยและให้โอกาสเขาได้แก้แค้น หลังจากนั้น ทั้งสองก็ขับรถไปยังเมืองไพร์มของจังหวัดริเวอร์เดล

ถึงตอนนี้ รุ่งอรุณได้ผ่านไปแล้ว และดวงอาทิตย์ก็ค่อย ๆ ขึ้นทางทิศตะวันออก แสงอาทิตย์ส่องไปทั่วผืนดินและให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายในเช้านี้!

สองชั่วโมงต่อมา ด้วยจีพีเอสนำทาง ไทร์และแมทธิวก็มาถึงยังคฤหาสน์ ที่สวนเพนนินซูล่าของเมืองไพร์มแล้ว และทั้งสองได้มุ่งหน้าไปที่หน่วยที่สิบสาม

ในเวลานั้น พลูโตกำลังเอนหลังพิงโซฟาในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์เพื่อพักสายตา แต่ทันใดนั้นเอง ดวงตาของเขาก็เปิดขึ้นพร้อมกับแสงแวววาวที่สาดส่อง

“เขาอยู่ที่นี่!”