ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 168

ถัดจากพลูโต คนผิวดำและแบล็กโรสก็เงยหน้าขึ้นเช่นกัน รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏบนใบหน้าของพลูโต จากนั้นพวกเขาเดินออกไปที่ประตู

เสียงนกส่งเสียงร้องดังออกมาจากภายในสวน ถึงตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบจะเก้าโมงเช้าแล้ว แสงแดดจ้าที่ให้ความอบอุ่น ในขณะที่ไทร์และแมทธิวเดินไปยังคฤหาสน์ รัศมีที่พวกเขาเปล่งออกมาดูเหมือนจะลดอุณหภูมิรอบตัวพวกเขาลงทันที

ในที่สุดไทร์แลแมทธิวก็ก้าวเข้าสู่ธรณีประตูของคฤหาสน์และเดินเข้าไปข้างใน

ตรงข้ามของพวกเขา พลูโตและคนอื่น ๆ ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน

เมื่อสบตากัน ริมฝีปากของพลูโตก็เผยรอยยิ้มจาง ๆ

“นายแห่งตำหนักราชันย์เรย์น ไทร์ ซัมเมอร์! เป็นเกียรติมาก ฉันเคยได้ยินชื่อของนายจากนายท่านมามากกว่าหนึ่งครั้ง นายมีชื่อเสียงมากจริง ๆ นายท่านบอกว่านายแข็งแกร่ง นายเป็นมังกรตะวันออกที่แท้จริง แต่สิ่งที่ฉันจินตนาการเอาไว้กับความเป็นจริงมันต่างกัน นายดูอ่อนกว่าวัยเมื่อเทียบกับรูปภาพของนาย มันยากที่จะจินตนาการได้ว่านายสามารถปกครองตำหนักราชันย์ได้”

พลูโตไม่ใช่คนพูดมาก แต่เขาพูดมากกว่าปกติหลังจากได้พบไทร์ เห็นได้ชัดว่าพลูโตรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับมอบหมายภารกิจนี้จากดาร์คชูร่า เพราะคนตรงหน้าคือชายผู้ที่อยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร

“แค่สามคนเหรอ?” ไทร์เหลือบมองอย่างเย็นชาและรู้สึกผิดหวัง

“ไม่พอรึไง?” พลูโตกล่าวเสริมว่า “นายก็มีแค่สองนี่?”

ขณะที่พูด พลูโตก็ยื่นมือออกไป และถัดจากเขา แบล็กโรสก็หยิบไวน์สองแก้วมาใส่ในมือให้พลูโต

พลูโตถือแก้วไวน์ในมือของเขาและมองไปที่ไทร์ “เจ้าตำหนักซัมเมอร์ ฉันมีเกียรติที่จะดื่มกับนายหรือไม่?”

“นายไม่มี” ไทร์ตอบอย่างเยือกเย็น “บางทีเจ้านายของนาย ดาร์คชูร่าอาจจะได้รับเกียรตินี้ ส่วนนาย ดาร์คชูร่าได้ส่งนายมาที่นี่เพื่อตาย แต่นายดูยังมีความสุขอยู่มากนะ”

พลูโตขมวดคิ้วเล็กน้อย เนื่องจากไทร์ไม่ดื่ม เขาจึงโยนแก้วไวน์ลงบนพื้น “ไทร์ ซัมเมอร์ หยุดพูดจาจองหองได้แล้ว ตั้งแต่นายมาที่นี่วันนี้ ฉันมั่นใจว่านายจะไม่มีทางรอดกลับไปได้ วันนี้นายแห่งตำหนักราชันย์จะต้องตายด้วยมือของฉัน และพรุ่งนี้ชื่อของฉันก็จะเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก มันน่าตื่นเต้นทุกครั้งที่ฉันนึกถึงมัน”

ริมฝีปากของไทร์โค้งขึ้นเล็กน้อย “ก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ ฉันให้โอกาสนายวางกับดักแล้ว แต่ดูเหมือนนายจะมั่นใจเกินไปหน่อย กับดักนี้ที่นายตั้งไว้ ไม่มีอะไรให้ดูมากนัก”

สีหน้าของพลูโตมืดลงเมื่อเขาเห็นริมฝีปากของไทร์โค้งขึ้น เผยให้เห็นรอยยิ้มอันชั่วร้าย

“เจ้านายของนาย ดาร์คชูร่าสามารถหลบกระสุนของสไนเปอร์จากระยะการยิงแปดร้อยเมตรได้ แล้วนายคาดเดาได้ไหมว่าฉันสามารถหลบได้เท่าไหร่?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของพลูโตก็มืดลงทันที ข้างหลังเขา สีหน้าของชายผิวดำและแบล็ก โรสก็มืดลงเช่นกัน