อ่านสรุป บทที่ 172 ศาสตร์ฝังเข็มเปี่ยนเชวี่ยเจ็ดสิบสองเล่ม จาก ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ โดย บัณฑิตติดบ้าน
บทที่ บทที่ 172 ศาสตร์ฝังเข็มเปี่ยนเชวี่ยเจ็ดสิบสองเล่ม คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายแฟนตาซี ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย บัณฑิตติดบ้าน อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ไทร์ไม่เคยคิดว่า เฮเลนจะคุกเข่าต่อหน้าเขาเช่นนี้ มันทำให้เขาตกใจจริง ๆ ในขณะนั้นเอง แม้แต่ดวงตาของไทร์เองก็แดงก่ำ “ผมจะทำร้ายแบลร์ได้ยังไง? เธอเป็นลูกสาวของผม ลูกสาวแท้ ๆ ของผม ผมจะไม่ปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ!”
“แต่ไทร์…”
“อย่าพูดอะไรอีก ลุกขึ้นก่อน การช่วยเหลือแบลร์เป็นเรื่องสำคัญในตอนนี้ ผมจะพาเธอกลับบ้าน” เมื่อพูดอย่างนั้น ไทร์ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติมอีก เขาอุ้มแบลร์ออกจากโรงพยาบาลทันที
“วินนี่เฟรด เขากำลังจะทำอะไรกันแน่?” เฮเลนลุกขึ้นด้วยเหงื่อที่ท่วมหน้าผากด้วยความตื่นตระหนก
วินนี่เฟรดสูดหายใจเข้าแล้วพูดว่า “คุณแม่ ให้ไทร์พาแบลร์กลับบ้านเถอะ เขาบอกว่าเขามีทักษะทางการแพทย์ เนื่องจากโรงพยาบาลไม่มีวิธีแก้ปัญหา บางทีไทร์อาจจะมี”
ระหว่างทางกลับบ้านไทร์โทรหาแมทธิว โดยบอกให้เขาตรงมายังที่ของเขาทันทีเมื่อกลับมาถึงเมืองคานห์ เมื่อไทร์พาแบลร์กลับถึงบ้าน แมทธิวก็รออยู่ข้างนอกประตูแล้ว
“ทำไมนายมาถึงเร็วเช่นนี้?” ไทร์ถามแมทธิวด้วยความแปลกใจ
แมทธิวตอบว่า “นายท่าน เมื่อคุณกลับออกมาผมก็เรียกแท็กซี่และตามคุณกลับมาทันที ดูเหมือนว่าคุณจะรีบร้อนมาก ดังนั้นต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น ผมจึงบอกให้คนขับแท็กซี่ตามคุณมา เพราะถ้าเขาตามคุณไม่ทันฉันจะหักแขนของเขา แต่คุณขับรถเร็วเกินไป เมื่อคุณโทรหาผม ผมก็เข้ามาในเมืองคานห์แล้ว”
ไทร์พยักหน้าและรีบอุ้มแบลร์เข้าไปในบ้าน
สีหน้าของแมทธิวก็ดูกังวลเช่นกันในขณะที่เขาถาม “นายท่าน มันเกิดอะไรขึ้นกับหลานสาวตัวน้อยของผม?”
“อย่าถาม ยืนเฝ้าที่ประตูไว้ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉันอย่าให้ใครเข้ามาเด็ดขาด” หลังจากนั้นไทร์ก็อุ้มแบลร์เข้ามาในห้องและปิดประตูด้วยเสียงอันดัง
ไทร์หยิบเข็มเงินชุดหนึ่งออกมาจากมุมห้อง เข็มเหล่านี้เป็นของขวัญจากอาจารย์ของไทร์ ชายผู้ยิ่งใหญ่ที่ช่วยให้เขาทะยานสู่ความสำเร็จในชีวิตของเขา ชายผู้ยิ่งใหญ่ที่ไทร์ได้พบนั้น เป็นขอทานชรา ย้อนกลับไปในตอนนั้น ชายคนนั้นสอนศิลปะการต่อสู้แก่ไทร์ และเขายังได้สอนทักษะทางการแพทย์อีกมากมาย ดังนั้น ไทร์จึงเปรียบเสมือนแพทย์ศักดิ์สิทธิ์ในตอนนี้
นอกจากเข็มเงินแล้ว เครื่องมือชุดนี้ยังมีมีดเล็ก ๆ สองสามเล่มขนาดเท่ากับปีกของจักจั่นอีกด้วย สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเครื่องมือในการผ่าตัด ชุดอุปกรณ์นี้มีน้ำหนักไม่เกินห้าสิบกรัม ดังนั้นไทร์จึงนำติดตัวไปทุกที่
“แบลร์ ลูกจะต้องไม่เป็นอะไร พ่อจะช่วยลูกเอง”
ถึงตอนนี้ แม้แต่ผิวหนังบนร่างของแบลร์ก็กลายเป็นสีดำเมื่อเธอตกอยู่ในอาการโคม่าอย่างรุนแรง อันที่จริงตอนนี้เธอดูเหมือนตายไปแล้ว
เมื่อเห็นแบลร์แบบนี้ หัวใจของไทร์ก็เจ็บปวดยิ่งนัก เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะเป็นลูกสาวของเขา ที่จะได้รับบาดเจ็บเมื่อสิ้นสุดเรื่องราว ไทร์สูดหายใจเข้า เขาต้องอยู่ในความสงบ เขาไม่สามารถปล่อยให้จิตใจของเขาได้รับผลกระทบในทางใดทางหนึ่งได้
หลังจากนั้น เขาคว้าข้อมือของแบลร์และเริ่มสัมผัสชีพจรของเธอ ชีพจรของเธอเป็นปกติในบางครั้ง แต่บางครั้งก็ผิดปกติ สิ่งนี้ทำให้หนังศีรษะของไทร์รู้สึกมีหนาม ชีพจรเช่นนี้ทำให้ไทร์รู้สึกแย่มาก
ไทร์วางเข็มเงินลง มันมีทั้งหมดเจ็ดสิบสองเข็มและแปดมีดผ่าตัด แต่ละเข็มบางราวกับเส้นผม อย่างไรก็ตาม หากมองผ่านแว่นขยาย จะเห็นว่าเข็มทุกอันมีลวดลายที่เป็นเอกลักษณ์
ข้างนอกประตู แมทธิวยืนเฝ้าเหมือนยามที่ประตู เฮเลนและวินนี่เฟรดพยายามผลักประตูเปิดหลายครั้ง โดยต้องการดูอาการของแบลร์ แต่แมทธิวหยุดพวกเขาเอาไว้ หลังจากนั้น แม้แต่สตีเฟนก็ปรากฏตัวขึ้น แต่แมทธิวก็ยังคงเฝ้าประตูอยู่
“สตีเฟน นายหญิง พวกคุณหยุดพยายามเข้าไปข้างในได้แล้ว นายท่านสั่งห้ามไม่ให้ใครเข้าไป ทุกคนได้โปรดถอยออกไปด้วย”
แมทธิวกลายเป็นคนดื้อรั้นที่ฟังแต่ไทร์เท่านั้นในตอนนี้ ดังนั้น เมื่อเป็นคำสั่งไทร์ แม้ว่ากษัตริย์จะปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าก็ตาม เขาจะไม่สามารถเดินผ่านเข้าไปในประตูนี้ได้
ครอบครัวใช้เวลาทั้งคืนด้วยความวิตกกังวล
พริบตาเดียวก็เป็นเวลาตีห้า รุ่งอรุณกำลังโผล่ขึ้นมา ไทร์ยังคงไม่สามารถทำอะไรได้ และตอนนี้ จุดด่างดำก็เริ่มปรากฏบนร่างของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เช่นเดียวกับที่มันปรากฏบนร่างกายของคนตาย
ในตอนนี้ ไทร์ ซัมเมอร์ สูญเสียความมั่นใจและความภาคภูมิใจในก่อนหน้านี้ไปหมดแล้ว ออร์เฟอุส บรรลุเป้าหมายแล้ว ไม่ว่าไทร์จะแข็งแกร่งเพียงใด หัวใจของเขาก็ถูกทำลายลงไปแล้ว
หลังจากหนึ่งคืนผ่านไป ร่างกายของไทร์ก็ดูซีดเซียว ผมสีขาวปรากฏบนศีรษะของเขาดูราวกับว่าเขามีอายุมากขึ้นหลายปี ตาของไทร์เปลี่ยนเป็นสีแดงจากการมองดูลูกสาวที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง จากนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของเขา
“แบลร์ พ่อจะช่วยเธอ พ่อจะปกป้องเธอเอง ไม่ต้องกลัวนะแบลร์ พ่ออยู่ตรงนี้” ไทร์พึมพำกับตัวเอง เขากำลังดึงผมของเขาเหมือนคนบ้า
“ปัญหาอยู่ตรงไหน? ทำไม? ทำไมฉันจึงช่วยลูกสาวของฉันไม่ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ
รอๆๆๆฟ...
ไม่อัพเดสเลย...
ไม่มีต่อแล้วหรือครับ...พอดีรอมา 2 วันแล้วครับ...