ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 172

ไทร์ไม่เคยคิดว่า เฮเลนจะคุกเข่าต่อหน้าเขาเช่นนี้ มันทำให้เขาตกใจจริง ๆ ในขณะนั้นเอง แม้แต่ดวงตาของไทร์เองก็แดงก่ำ “ผมจะทำร้ายแบลร์ได้ยังไง? เธอเป็นลูกสาวของผม ลูกสาวแท้ ๆ ของผม ผมจะไม่ปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ!”

“แต่ไทร์…”

“อย่าพูดอะไรอีก ลุกขึ้นก่อน การช่วยเหลือแบลร์เป็นเรื่องสำคัญในตอนนี้ ผมจะพาเธอกลับบ้าน” เมื่อพูดอย่างนั้น ไทร์ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติมอีก เขาอุ้มแบลร์ออกจากโรงพยาบาลทันที

“วินนี่เฟรด เขากำลังจะทำอะไรกันแน่?” เฮเลนลุกขึ้นด้วยเหงื่อที่ท่วมหน้าผากด้วยความตื่นตระหนก

วินนี่เฟรดสูดหายใจเข้าแล้วพูดว่า “คุณแม่ ให้ไทร์พาแบลร์กลับบ้านเถอะ เขาบอกว่าเขามีทักษะทางการแพทย์ เนื่องจากโรงพยาบาลไม่มีวิธีแก้ปัญหา บางทีไทร์อาจจะมี”

ระหว่างทางกลับบ้านไทร์โทรหาแมทธิว โดยบอกให้เขาตรงมายังที่ของเขาทันทีเมื่อกลับมาถึงเมืองคานห์ เมื่อไทร์พาแบลร์กลับถึงบ้าน แมทธิวก็รออยู่ข้างนอกประตูแล้ว

“ทำไมนายมาถึงเร็วเช่นนี้?” ไทร์ถามแมทธิวด้วยความแปลกใจ

แมทธิวตอบว่า “นายท่าน เมื่อคุณกลับออกมาผมก็เรียกแท็กซี่และตามคุณกลับมาทันที ดูเหมือนว่าคุณจะรีบร้อนมาก ดังนั้นต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น ผมจึงบอกให้คนขับแท็กซี่ตามคุณมา เพราะถ้าเขาตามคุณไม่ทันฉันจะหักแขนของเขา แต่คุณขับรถเร็วเกินไป เมื่อคุณโทรหาผม ผมก็เข้ามาในเมืองคานห์แล้ว”

ไทร์พยักหน้าและรีบอุ้มแบลร์เข้าไปในบ้าน

สีหน้าของแมทธิวก็ดูกังวลเช่นกันในขณะที่เขาถาม “นายท่าน มันเกิดอะไรขึ้นกับหลานสาวตัวน้อยของผม?”

“อย่าถาม ยืนเฝ้าที่ประตูไว้ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉันอย่าให้ใครเข้ามาเด็ดขาด” หลังจากนั้นไทร์ก็อุ้มแบลร์เข้ามาในห้องและปิดประตูด้วยเสียงอันดัง

ไทร์หยิบเข็มเงินชุดหนึ่งออกมาจากมุมห้อง เข็มเหล่านี้เป็นของขวัญจากอาจารย์ของไทร์ ชายผู้ยิ่งใหญ่ที่ช่วยให้เขาทะยานสู่ความสำเร็จในชีวิตของเขา ชายผู้ยิ่งใหญ่ที่ไทร์ได้พบนั้น เป็นขอทานชรา ย้อนกลับไปในตอนนั้น ชายคนนั้นสอนศิลปะการต่อสู้แก่ไทร์ และเขายังได้สอนทักษะทางการแพทย์อีกมากมาย ดังนั้น ไทร์จึงเปรียบเสมือนแพทย์ศักดิ์สิทธิ์ในตอนนี้

นอกจากเข็มเงินแล้ว เครื่องมือชุดนี้ยังมีมีดเล็ก ๆ สองสามเล่มขนาดเท่ากับปีกของจักจั่นอีกด้วย สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเครื่องมือในการผ่าตัด ชุดอุปกรณ์นี้มีน้ำหนักไม่เกินห้าสิบกรัม ดังนั้นไทร์จึงนำติดตัวไปทุกที่

“แบลร์ ลูกจะต้องไม่เป็นอะไร พ่อจะช่วยลูกเอง”

ถึงตอนนี้ แม้แต่ผิวหนังบนร่างของแบลร์ก็กลายเป็นสีดำเมื่อเธอตกอยู่ในอาการโคม่าอย่างรุนแรง อันที่จริงตอนนี้เธอดูเหมือนตายไปแล้ว

เมื่อเห็นแบลร์แบบนี้ หัวใจของไทร์ก็เจ็บปวดยิ่งนัก เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะเป็นลูกสาวของเขา ที่จะได้รับบาดเจ็บเมื่อสิ้นสุดเรื่องราว ไทร์สูดหายใจเข้า เขาต้องอยู่ในความสงบ เขาไม่สามารถปล่อยให้จิตใจของเขาได้รับผลกระทบในทางใดทางหนึ่งได้

หลังจากนั้น เขาคว้าข้อมือของแบลร์และเริ่มสัมผัสชีพจรของเธอ ชีพจรของเธอเป็นปกติในบางครั้ง แต่บางครั้งก็ผิดปกติ สิ่งนี้ทำให้หนังศีรษะของไทร์รู้สึกมีหนาม ชีพจรเช่นนี้ทำให้ไทร์รู้สึกแย่มาก

ไทร์วางเข็มเงินลง มันมีทั้งหมดเจ็ดสิบสองเข็มและแปดมีดผ่าตัด แต่ละเข็มบางราวกับเส้นผม อย่างไรก็ตาม หากมองผ่านแว่นขยาย จะเห็นว่าเข็มทุกอันมีลวดลายที่เป็นเอกลักษณ์