ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 214

สมาชิกรังหมาป่าใช้เวลาสามวันในการแข่งขันการจัดอันดับ หลังจากนั้นแม็กซ์ ชีเวอร์ได้ส่งอันดับล่าสุดไปยังโทรศัพท์ของไทร์ผ่านวีแชท

“อันดับหนึ่ง: แมทธิว คอลลินส์”

“อันดับสอง: เจมี่ ซันเดอร์”

“อันดับสาม: สตีเฟน โคล”

“อันดับสี่: แอชบลัด”

“อันดับห้า: ทรอย เยเกอร์”

“อันดับหก...”

การจัดอันดับได้บันทึกรายละเอียดและทักษะที่มีความสามารถของทุกคนเอาไว้ รวมถึงประสบการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดของพวกเขา

วาเนสซ่า แฮร์รีส หนึ่งในสมาชิกหญิงจากสองคนของรังหมาป่าอยู่ในอันดับที่เจ็ด ในขณะที่สมาชิกหญิงอีกคนคือ ฟีโอน่า เจนนิ่งส์ อยู่ที่อันดับที่สิบสี่

มาร์ติน เจคแมน ผู้พิทักษ์ด้วยแขนเดียวอยู่ในอันดับที่สิบสอง เห็นได้ชัดว่ามาร์ตินได้รับผลกระทบเป็นอย่างมากหลังจากที่เขาสูญเสียแขนข้างหนึ่งไป ด้วยรูปลักษณ์ ความแข็งแกร่งและพรสวรรค์ในการเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาอาจจะติดหนึ่งในหก แต่ตอนนี้เขาอยู่อันดับที่สิบสอง

แม้ว่าไทร์จะรู้สึกสงสาร แต่เขาเชื่อว่านี่เป็นวาสนาในคราเคราะห์ หลังจากสูญเสียแขนไป แต่เส้นทางใหม่ที่เปิดกว้างอาจจะรอมาร์ตินอยู่ก็ได้ สักวันหนึ่งเขาจะสามารถกลับไปสู่จุดสูงสุดได้อย่างแน่นอน

ไทร์บันทึกข้อมูลทั้งหมดที่เขาได้รับบนวีแชทก่อนส่งข้อความถึงแม็กซ์

“ต่อไป อันดับของรังหมาป่าจะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ดังนั้นให้ฉันรายงานฉันทุกสัปดาห์และตั้งกฎไว้ด้วยว่า ใครก็ตามที่สามารถขึ้นอันดับได้ รางวัลคือเงินสามแสนดอลลาร์ต่ออันดับ”

เมื่อได้รับข้อความ แม็กซ์ตอบกลับทันทีด้วยอิโมจิหน้าตกใจ “บราเธอร์ไทร์ มันไม่มากเกินไปเหรอ? ถ้าสมาชิกในอันดับสิบสามารถเอาชนะอันดับหนึ่งได้ นั่นหมายถึงเงินรางวัลสามล้านเหรียญ ยิ่งไปกว่านั้น อันดับนี้จะเปลี่ยนแปลงทุกวัน ดังนั้นสมาชิกรังหมาป่ามีแต่จะเพิ่มอันดับขึ้นเท่านั้น สิ่งนี้จะไม่ใช้เงินเป็นจำนวนมากไปเหรอ?”

ไทร์ไม่พูดอะไรในขณะที่เขาโอนเงินหนึ่งพันล้านไปยังบัตรเดบิตของแม็กซ์

“เงินไม่ใช่ปัญหา”

“แต่บราเธอร์ไทร์ ถ้าหากว่าการเลื่อนตำแหน่งเป็นรางวัล ดังนั้น เราควรจะเพิ่มการลงโทษสำหรับการลดอันดับดีไหม? อย่างเช่น ทุก ๆ ตำแหน่งที่ถูกลดระดับจะมีค่าปรับสามแสนดอลลาร์”

ไทร์หัวเราะคิกคักก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป “ไม่จำเป็นต้องลงโทษ เพราะสมาชิกของรังหมาป่ามีความภูมิใจและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับพวกเขา การลดตำแหน่งจะเป็นความอัปยศที่ยิ่งใหญ่ที่สุด นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาไม่ต้องการการลงโทษใด ๆ เมื่อถูกลดอันดับ พวกเขาไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ อีกอย่างหนึ่งให้สมาชิกรังหมาป่าทำภารกิจบนเว็บมืดให้สำเร็จ เงินที่ได้รับสามารถนำมาใช้เป็นรางวัลตอบแทนได้”

“ตกลง บราเธอร์ไทร์”

หลังจากพูดคุยกัน ไทร์เปิดดูอันดับที่เขาบันทึกไว้อีกครั้ง เขาสูดหายใจเข้า ราวกับว่าเขาประสบกับอารมณ์ที่หลากหลาย “พี่น้องหมาป่าที่รัก อย่าทำให้ฉันผิดหวัง”

***

ที่สำนักงาน วินนี่เฟรดยุ่งอยู่กับการออกแบบเสื้อผ้าใหม่ ๆ และพัฒนาแผนการออกแบบเหมือนเช่นเคย

ในเวลนั้น โทรศัพท์ในสำนักงานของเธอก็ดังขึ้นราวกับมีเหตุฉุกเฉิน เธอรับสายแล้วแนบมันไว้กับหูของเธอในขณะที่เธอได้ยินเสียงกังวลของเฮนรี่ วอคเกอร์

“มิสซี คุณเห็นกระทู้นั้นไหม? เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว” เขาอุทานออกมาจึงทำให้วินนี่เฟรดตกตะลึง

“กระทู้อะไร?”

@แดงและเหลือง: ใช่ เธอสามารถก่อตั้งบริษัทขึ้นมาได้ด้วยซ้ำ ฉันคิดว่าเธอคงได้เงินมาจากเจ้าพ่อผู้แก่ชราและน่ารังเกียจ บางทีเธออาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะออกแบบเสื้อผ้ายังไง

@1258: บุคคลนี้น่ารังเกียจเกินไป เธอโกหกผู้บริโภคอย่างเราได้ยังไงกัน ตอนแรกฉันรู้สึกประทับใจในตัวเธอและคิดว่าจะสนับสนุนแบรนด์ใหม่ของเธอ แต่ตอนนี้ ฉันรู้สึกรำคาญทุกครั้งที่ได้เห็น

@ใบเมเปิ้ลเหลือง: เราจะคว่ำบาตรแบรนด์ขยะนี้ เสื้อผ้าของแบรนด์ของเธอทำให้ฉันอยากจะอ้วก

@แฟชั่นนิสต้า: ใช่! คว่ำบาตรออทัมน์ฟิลด์และไล่ผู้หญิงที่ไร้ค่าคนนี้ออกจากเซาท์เทิร์นโซฟิสติเคชั่นและนอร์ทเทิร์นเกรซไปซะ

@แฟชั่นนิสต้า: ฉันได้ยินมาว่า 'ซัมเมอร์สโนว์' แบรนด์ใหม่ของเฟเธอร์กรุ๊ปนั้นค่อนข้างดี เพื่อน ๆ ลองเข้าไปดูสิ

กระทู้นี้ถูกตั้งขึ้นเมื่อชั่วโมงที่แล้ว หลังจากนั้น หัวข้อนี้ก็พุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุดด้วยความช่วยเหลือจากกองทัพน้ำทางอินเตอร์เน็ต

เมื่อกระทู้อยู่ด้านบนสุด ผู้บริโภคจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็เข้ามาด่าวินนี่เฟรด ในช่วงเวลาเพียงสั้น ๆ หนึ่งชั่วโมง ความคิดเห็นด้านล่างมีมากกว่าห้าพันคน และความร้อนแรงก็ไม่ลดลงเลย

วินนี่เฟรดกำลังถูกดึงลง ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะถูกเทิดทูนเพียงใด

ชาวเน็ตยังคงเข้ามาเรื่อย ๆ หลังจากการหมิ่นประมาทโดยเจตนาของกองทัพน้ำทางอินเตอร์เน็ต ทำให้คนอื่น ๆ ไม่สนใจที่จะตรวจสอบความจริงแต่กลับเชื่อคำพูดของคนเหล่านั้นแทน

ในช่วงเวลาเพียงสั้น ๆ นี้ ภาพลักษณ์ของวินนี่เฟรดได้เปลี่ยนจาก 'ผู้หญิงผู้สร้างแรงบันดาลใจ' ไปสู่ผู้หญิงไร้ยางอายที่หลายคนด่าว่า

ร่างกายของวินนี่เฟรดสั่นเทาเล็กน้อยในขณะที่เธอจ้องมองดูข้อความเหล่านั้น ความโกรธและความหงุดหงิดไม่ใช่สิ่งที่เธอรู้สึกในตอนนี้

แต่กลับกลายเป็นความกลัว ความกลัวที่ไม่รู้จบ!!!