ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 219

ใบหน้าของฮิลารี ไวท์ตอนนี้ราวกับฉากสยองขวัญในภาพยนตร์ ราวกับว่าผู้คนกำลังกับมองเข้าไปในกระจกที่บิดเบี้ยว

ฮิลารีไม่รู้ว่าใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวเธอจึงพูดต่อไปว่า “สามี คุณกล้าดียังไงตีฉัน ใช่ ฉันยอมรับว่าฉันก็มีความผิดเหมือนกัน ดังนั้นตอนนี้เราหายกันตกลงไหม? สามี อย่าโกรธอีกเลย ได้ไหม?”

ขณะที่เธอพูด ฮิลารีก็พุ่งเข้าใส่แฟรงกี้ แทนเนอร์

ในขณะนั้น แฟรงกี้รู้สึกตกใจกับใบหน้าอันน่าสะพรึงกลัวของฮิลารี สถานการณ์นี้คล้ายกับคนที่ จู่ ๆ ก็ได้เห็นปีศาจกลับคืนร่างเดิม

“เธอเป็นคนหรือเป็นผี?” ในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง แฟรงกี้ส่งฮิลารีออกไปด้วยการเตะ

เมื่อคนข้างนอกได้ยินเสียงความโกลาหล พวกเขาก็รีบผลักประตูเข้ามา เมื่อพวกเขาเห็นก็ต้องอ้าปากค้างทันที พนักงานหญิงถึงกับล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นใบหน้าที่ผิดรูปของฮิลารี

“พนักงานรักษาความปลอดภัย พนักงานรักษาความปลอดภัย…”

ในไม่ช้า พนักงานรักษาความปลอดภัยหน่วยก้านดีหลายคนก็พุ่งเข้ามาและดึงตัวฮิลารีที่ยังคงก่อกวนอยู่

“ลากเธอออกไปและทุบตีเธอให้ตาย” แฟรงกี้สั่ง เขาแทบจะกระอักเป็นเลือดด้วยความโกรธและรู้สึกเสียวซ่านที่หนังศีรษะ

นี่มันอะไรกันเนี่ย? ผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักและคนที่เขาใช้เวลาทั้งหมดหยอกล้อกับเธอ ใบหน้าที่แท้จริงเป็นแบบนั้นจริง ๆ เหรอ? ราวกับว่าเขากินอึ ความสยดสยองทำให้แฟรงกี้ถึงกับสะอึก

ฮิลารีถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเฟเธอร์กรุ๊ปลากออกไปข้างนอกและถูกทุบตีอย่างรุนแรงก่อนจะเตะเธอออกจากทางเข้าอาคาร หลังจากนั้น เธอได้รับความกระทบกระเทือนครั้งใหญ่ ผู้หญิงคนนี้ก็กลายเป็นบ้าไปแล้ว

หลังจากนั้นเป็นเวลานาน ในสายตาผู้คนที่เดินผ่านไปมา ผู้หญิงบ้าที่เสียโฉมอย่างรุนแรงกำลังเดินเร่ร่อนอยู่ตามถนนในเมืองทาโคมา เธอจะบอกกับทุกคนที่เธอพบว่าเธอเป็นมาดามหญิงของเฟเธอร์กรุ๊ป

หนึ่งปีหลังจากนั้น ตำนานที่น่าสยดสยองเกี่ยวกับผีผู้หญิงที่ผิดรูปได้เริ่มแพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองทาโคมา

เมืองเมืองหนึ่งในจักรวรรดิเซเลสเชียล เมืองทาโคมา ณ ที่นี่ พวกเขามีตำนานที่เป็นที่นิยมเกี่ยวกับผีสาวที่เสียโฉม เมื่อใดที่เด็ก ๆ ร้องไห้ตอนกลางคืน พวกเขาจะหยุดร้องไห้เป็นเวลาสามวันเมื่อได้ยินเรื่องนี้!

เมื่อกลับถึงบ้าน แฟรงกี้อาบน้ำสิบครั้งจนเขารู้สึกคลื่นไส้น้อยลงในที่สุด อย่างไรก็ตาม เมื่อเขานึกถึงฉากที่ตัวเองกำลังหยอกล้อกับฮิลารี เขาก็อดที่จะอ้วกออกมาอีกไม่ได้

วันรุ่งขึ้น เมื่อแฟรงกี้มาถึงที่ทำงานของเขา ผู้ช่วยบ๊อบบี้ เลดเจอร์ก็รีบวิ่งเข้ามา “ท่านประธาน ในอีกสามวัน ออทัมน์ฟิลด์จะจัดงานแถลงข่าวเปิดตัวแบรนด์แบบออฟไลน์ พวกเขาได้ส่งคำเชิญไปยังทุกอุตสาหกรรมเครื่องแต่งกายในจังหวัดริเวอร์เดล และกลุ่มเฟเธอร์กรุ๊ปของเราก็ได้รับเช่นกัน ท่านประธาน คุณต้องการเข้าร่วมหรือไม่?”

ขณะที่พูด บ็อบบี้ก็ส่งคำเชิญให้แฟรงกี้

“ไอเ**ย!” แฟรงกี้ทุบโต๊ะของเขาอย่างโกรธจัด “ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ปพยายามที่จะเยาะเย้ยฉันอย่างนั้นเหรอ? พวกมันคิดว่าฉัน แฟรงกี้ แทนเนอร์ เป็นคนขี้ขลาดใช่ไหม?”

แฟรงกี้ลุกขึ้นยืนด้วยดวงตาแดงก่ำ “วินนี่เฟรด ซีใช่ไหม? ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ปใช่ไหม? เธอต้องการที่จะเบ่งบานทั้งทางออนไลน์และทางออฟไลน์ แต่เธอได้รับอนุญาตจากฉันแล้วหรือยัง?”