ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 32

วิลเลียมดูขายหน้าขึ้นมาทันที ในขณะที่เฮเลนโกรธจัด เธอทุบโต๊ะอย่างแรงพร้อมกับด่าไทร์ “ไทร์นายพูดบ้าอะไรของนาย วิลเลี่ยมอายุแค่ยี่สิบห้าในปีนี้”

“ยี่สิบห้างั้นเหรอ?” ไทร์และวินนี่เฟรดระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

วิลเลียมเริ่มกังวลเขาจึงรีบหยิบบัตรประจำตัวประชาชนของเขาออกมา “ดูสิ ปีนี้ฉันอายุยี่สิบห้าจริงๆ บัตรประชาชนไม่โกหก หน้าตาของฉันเพียงแค่ดูโตก่อนวัยไปนิด”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” ไทร์หัวเราะจนน้ำตาแทบไหล “พี่ชาย ไม่ใช่ว่าหน้าตาของคุณโตเร็วหรอก คุณแค่เติบโตอย่างบ้าคลั่ง”

“ไอ้ขอทานเหม็น หุบปาก!” เฮเลนโมโหจัด

ไทร์หุบปากอย่างเชื่อฟัง เขาไม่มีเจตนาที่จะทำให้เรื่องยุ่งยาก เพราะท้ายที่สุดแล้วจะไม่มีใครสามารถขโมยวินนี่เฟรดไปจากเขาได้

เฮเลนมองวินนี่เฟรดและพูดอีกว่า “เธอยังจะยืนอยู่ทำไมกัน? เร็วเข้า นั่งลงแล้วใช้เวลากับวิลล์”

วินนี่เฟรดมองวิลเลียมด้วยสายตาอันเย็นชาและพูดว่า “ฉันขอโทษนะคะมิสเตอร์คอลลินส์ ฉันแต่งงานแล้ว”

“วินนี่เฟรด ฉันไม่ถือสาเลยนะ ตราบใดที่คุณสัญญาว่าคุณจะหย่ากับเขา ฉันสามารถแต่งงานกับคุณในวันถัดไปได้เลย ฉันได้ยินมาว่าคุณมีลูกสาวด้วย ไม่เป็นไร หลังจากที่เราแต่งงานกันแล้ว ฉันจะปฏิบัติกับแบลร์เหมือนกับว่าเธอเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของฉัน”

วินนี่เฟรดขมวดคิ้ว “มิสเตอร์ คอลลินส์ คุณไม่เข้าใจที่ฉันพูดหรอ? เราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้”

ในขณะนั้น สีหน้าของวิลเลียมเริ่มบูด เขาไม่ใช่นักบุญ เขาละเว้นจากการอาละวาดก่อนหน้านี้ เพราะเขาต้องการแสดงให้ดูเหมือนสุภาพบุรุษต่อหน้าวินนี่เฟรด แต่ดูเหมือนสถานการณ์จะไม่เวิร์ค

วิลเลี่ยมหันไปมองไทร์ ด้วยแววตาเย็นชา “ฉันได้ยินมาว่านายเป็นขอทาน ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะปล่อยวินนี่เฟรดไป นายมันไม่คู่ควรกับผู้หญิงที่เก่งขนาดนี้เลย และฉันสามารถมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับวินนี่เฟรดได้” ในขณะที่เขาพูด วิลเลียมก็เริ่มถอดแหวนหยกออกจากนิ้วของเขา

“หินโมราสีแดงดินแดนใต้นี้ มีมูลค่าหนึ่งแสนหกหมื่น”

“มรกตนี้ มีมูลค่าสามแสนสองหมื่น”

“แก้วหลุมเก่านี้ มีมูลค่าสี่แสน”

เขาถอดสร้อยคอทองคำออกจากคอ “สร้อยคอทองคำบริสุทธิ์ น้ำหนักสามร้อยกรัม มีมูลค่าหนึ่งแสนแปดหมื่น และทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของสิ่งของหรูหราของฉัน”

หลังจากที่เขาแสดงภูมิหลังและศักดิของเขาแล้ว วิลเลียมมองดูไทร์อย่างท้าทาย “แล้วนายล่ะ? นายมีอะไร? ขอทานอย่างนายมีพลังอะไรมาแย่งชิงวินนี่เฟรดกับฉัน? ถ้าวินนี่เฟรดอยากได้อะไรแล้วล่ะก็ ฉันสามารถซื้อร้านเครื่องประดับให้เธอได้ทั้งร้าน แล้วนายล่ะ?”

ไทร์พ่นลมหายใจและเพิกเฉยต่อวิลเลียมโดยสิ้นเชิง เขาไม่แสดงความยับยั้งชั่งใจและเริ่มที่จะจุ่มชิ้นเนื้อลงไปในหม้อ

“ใครอนุญาตให้นายกิน?” แม่ยายของเขา เฮเลนตีมือและแย่งตะเกียบไทร์

ไทร์ดึงตะเกียบของเขากลับและยักไหล่อย่างเมินเฉย

“ทัศนคติของนายมันเป็นยังไงกัน?” เฮเลนโกรธจัด เธอกระชากสร้อยคอหัวใจของนางฟ้า จากคอวินนี่เฟรด “ดูนายสิ แม้แต่งานแต่งงานของวินนี่เฟรด นายยังซื้อได้แค่ของปลอมแบบนี้ นายมีอะไรที่จะสามารถเปรียบเทียบกับวิลล์ได้บ้าง? ฟังฉันนะไทร์ นายกับวินนี่เฟรดนั้นไม่คู่ควรกันจริง ๆ ช่วยหย่ากับเธอด้วยเถอะ”