ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 44

เมื่อไอริสได้สัญญา เธอตั้งใจว่าจะอ่านอย่างละเอียด แต่เมื่อเธอเห็นเงื่อนไขและข้อกำหนดที่ซับซ้อนนับไม่ถ้วน เธอจึงยอมแพ้!

ข้าง ๆ เธอ ทราวิสใจร้อนมาก! หลังจากที่แฝงตัวอยู่ภายในตระกูลซีมาเป็นเวลานาน ในที่สุดเขาก็ได้รับโอกาสนี้ “ไอริสลงชื่อเลยสิ คุณลุงสามของฉันไม่ใช่คนใจเย็น ถ้ามัวแต่จ้องอยู่แบบนี้เขาอาจจะเปลี่ยนใจได้”

ไอริสเหลือบมองที่ฟอร์ดโดยไม่รู้ตัวและแน่นอนว่าชายคนนั้นดูไม่พอใจ! “ฉันตกลงที่จะให้กู้เงินแก่ตระกูลซีด้วยความเมตตาเพื่อให้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านี้ แต่คุณกำลังสงสัยในตัวฉันแทน?”

ไอริสสั่นสะท้านและรีบเซ็นชื่อในสัญญาอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงประทับตราบริษัทลงไป! สัญญาเงินกู้ยี่สิบล้านมีผลบังคับใช้แล้ว!

ในเวลาเดียวกัน ที่ห้องประธานสาขาภายในสำนักงานของธนาคารโบตั๋นทองคำ วินนี่เฟรดที่มือเต็มไปด้วยเหงื่อขณะที่เธอถือสัญญาความร่วมมือกับสมิธกรุ๊ปไว้ในมือ ตลอดเวลานี้เธอรู้สึกว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเหลวไหล ใครจะใช้เพียงแค่สัญญาเพื่อกู้เงิน? แต่ไทร์ดูมั่นใจมาก เธอจึงเลือกที่จะลองดู

ทันใดนั้น ประตูก็ถูกเปิดออก และฮัดสัน ซีเกลเลอร์ ประธานสาขาของธนาคารโบตั๋นทองคำแห่งเมืองคานห์ก็เข้ามาพร้อมกับกองเอกสาร

วินนี่เฟรดยืดตัวขึ้นทันที เธอยังคงรู้สึกประหม่าอยู่ภายใน ส่วนไทร์ที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาด้วยขาที่ไขว้กันของเขา ช่างแตกต่างอย่างสิ้นเชิง

วินนี่เฟรดต้องการทักทายชายคนนั้นก่อน แต่ดูเหมือนว่า ฮัดสันจะกระตือรือร้นมากกว่าเธอเสียอีก

“ผมขอโทษจริง ๆ มิสซี ที่ทำให้คุณต้องรอ ผมมีธุระด่วนบางอย่าง จึงทำให้เกิดความล่าช้า”

วินนี่เฟรดตกตะลึง เธอนึกไม่ถึงเลยว่าฮัดสัน ซีเกลเลอร์จะมีมารยาทเช่นนี้ “ไม่เป็นไรค่ะท่านประธาน ซีเกลเลอร์ เราเพิ่งจะมาถึงได้ไม่นาน”

หลังจากนั้นฮัดสันที่กำลังจะเดินเข้าไปหาไทร์ แต่ถูกสายตาของชายผู้นั้นหยุดไว้ก่อน ฮัดสันรีบหันกลับไปพูดอย่างสุภาพกับวินนี่เฟรดทันที “มิสซี เชิญนั่งลงก่อน”

วินนี่เฟรดรีบนั่งลงตรงข้ามกับฮัดสันโดยที่มือของเธอยังคงเต็มไปด้วยเหงื่อ “ท่านประธานซีเกลเลอร์ฉันมาที่นี่วันนี้เพื่อต้องการกู้เงินจากธนาคารโบตั๋นทองคำ เราต้องการสามสิบล้าน แต่...แต่เราไม่มีทรัพย์สินหลักประกัน เรามีเพียง...เพียงแค่สัญญาความร่วมมือฉบับนี้ที่ลงนามโดยสมิธกรุ๊ป”

ขณะที่เธอพูดเช่นนี้ วินนี่เฟรดรู้สึกถึงขาของเธอที่สั่น นี่มันไร้สาระเกินไป เธอจะเป็นคนโง่เขลาที่เชื่อคำพูดของไทร์จริงๆ เหรอ และยังมาถึงที่ธนาคารโบตั๋นทองคำเพื่อนำเสนอคำขอที่ไร้สาระเช่นนี้?

ฮัดสันไม่ตอบสนองในทันทีแต่ก็เงียบแทน วินนี่เฟรดคิดว่าฮัดสันเองก็ตกใจกับคำขอที่ไร้สาระนี้เหมือนกัน แต่เธอไม่รู้ว่าที่จริงแล้วเขากำลังรอความเห็นของไทร์อยู่

“ท่านประธาน ซีเกลเลอร์ ถ้าคุณคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ ฉันขอโทษที่รบกวนคุณ!” วินนี่เฟรดลุกขึ้นขณะที่เธอพูด เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว มันน่าอับอายอะไรเช่นนี้

“มิสซี ฟังก่อน” จู่ ๆ ฮัดสันก็พูดขึ้นก่อนจะเหลือบมองไทร์

ในขณะนั้น ไทร์ยืดตัวและยืนขึ้นก่อนจะเอ่ยคำขอที่น่าตกใจ! “สามสิบล้านจะพอได้ยังไง? ฉันคิดว่าเราควรจะกู้ร้อยล้านไปเลย”

วินนี่เฟรดตกใจ เธอจ้องไปที่ไทร์ด้วยความทุกข์ร้อนและพูดว่า “นายมันบ้า...”