ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 52

ขณะที่พวกเขาร่วมเดินพาเดรกและโดนัลเข้าไปในพื้นที่งานเลี้ยง โต๊ะที่เตรียมไว้ในตอนแรกยี่สิบโต๊ะในตอนนี้นั้นเต็มแล้ว สถานที่จัดงานนั้นดูสำราญและมีชีวิตชีวา มันดูไม่เหมือนงานเฉลิมฉลองเปิดตัว มันกลับกลายเป็นเหมือนงานสังสรรค์เครือข่ายที่จัดโดยบุคคลที่มีชื่อเสียงของท้องถิ่น

บรรดาผู้คนเหล่านั้นทั้งหมดต่างมีชื่อเสียงโด่งดังและมีอิทธิพล

การที่ถูกรายล้อมไปด้วยบุคคลมีชื่อเสียงโด่งดังทำให้ตระกูลซีรู้สึกตัวเล็กลงในทันที แม้แต่จอร์จเองก็รู้สึกประหม่าอยู่ข้างใน

ไอริสหน้าซีดขาวราวกับกระดาษมันเหมือนกับมีหินก้อนใหญ่หล่นทับลงไปในอกของเธอ ทำให้มันยากสำหรับเธอที่จะหายใจ “ทำไม... ทำไมเดรก ทัคเกอร์และบรรดาคนพวกนี้ถึงมาร่วมงานเฉลิมฉลองเปิดตัวออทัมน์ฟิลด์? ทำไมวินนี่เฟรดและทีมงานของเธอถึงมีเครือข่ายกว้างใหญ่ไพศาลขนาดนี้?”

ไอริสเหลือบสายตามองไปที่ลานของขวัญอย่างไม่ได้ตั้งใจ ของขวัญหลายชิ้นมีมูลค่ามหาศาล หากนับรวมกันทั้งหมด พวกมันน่าจะมีมูลค่ามากกว่าล้าน

ในเวลานั้น ของขวัญของตระกูลซี นาฬิกาลูกตุ้มยักษ์ ยังคงถูกวางอยู่ในจุดที่มองเห็นได้เด่นชัดที่สุด แม้แต่ของขวัญของเดรก ทัคเกอร์ หม้อใหญ่บรรพกาล ยังถูกวางไว้ข้างหลังมันด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง ทันใดไอริสก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ เธอรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติไปแต่เธอก็ไม่สามารถจะชี้บอกได้จิตใต้สำนึกของเธออยากจะเข้าไปตรงนั้นเพื่อขยับย้ายนาฬิกาลูกตุ้มออกไป

แต่ในเวลานั้นก็ยังคงมีรถยนต์ขับเข้ามาที่ประตูทางเข้า มีรถทั้งหมดสามคันเป็นรถยนต์รุ่นเก่าธรรมดาของ Volkswagen แต่เมื่อพวกเขาเห็นป้ายทะเบียนรถ หลายคนในห้องโถงก็ลุกขึ้นยืน

ยานพาหนะดูปกติธรรมดา แต่หมายเลขบนป้ายทะเบียนรถนั้นทำให้หลายคนยืนหยุดนิ่งด้วยความนับถือ! Khanh A0000x ผู้นำที่ยิ่งใหญ่แห่งเมืองคานห์อยู่ที่นี่!

ทันใดนั้นสถานที่จัดงานตกอยู่ในความเงียบสงัด

“นั่นมันรถของท่านผู้นำที่ยิ่งใหญ่ เอียน ลอว์สัน!”

บรรดาแขกหลายคนในงานต่างเป็นผู้มีเกียรติอันดับต้น ๆ พวกเขาจำรถคันนี้ได้เป็นปกติ หลายคนอ้าปากค้าง ภูมิหลังของผู้ก่อตั้งออทัมน์ฟิลด์ นั้นน่าเกรงขามขนาดไหนกันแน่? กระทั่งพวกเขาสามารถที่จะพาท่านผู้นำลอว์สัน มาที่นี่ได้

หัวใจของสมาชิกตระกูลซีได้ขึ้นมาค้ำอยู่ที่คอแล้วในตอนนี้ ฉากแบบนี้ได้ทำให้พวกเขาเปลี่ยนมุมมองในชีวิตไปโดยสิ้นเชิง หรือว่าวินนี่เฟรดจะมีเครือข่ายที่ยิ่งใหญ่? ทำไมพวกเขาถึงไม่ตระหนักรู้ก่อนหน้านี้?

แน่นอนอยู่แล้วว่าเมื่อประตูรถเปิดออก ผู้นำที่ยิ่งใหญ่ เอียน ลอว์สัน ก็ก้าวลงมาติดตามมาด้วย ท่านผู้นำคนอื่น ๆ และผู้นำเขตต่าง ๆ ขณะที่พวกเขาเดินเข้ามา

วินนี่เฟรด, จอร์จ, และบรรดาพวกเขารู้สึกตัวแข็งในอาการตกใจ มีเพียงไทร์ ที่ยังคงสขุมเหมือนเช่นเคย ในตอนนี้เดรกและแซคเคอรี่ต่างยืนอยู่ข้าง ๆ ไทร์

“มิสซี ขอแสดงความยินดี ยินดีด้วย!” เอียนเข้าไปหาวินนี่เฟรดด้วยรอยยิ้มและจับมือทักทายเธอ พวกเขาไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย แต่เขาก็ทำตัวสนิทสนมราวกับเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่

วินนี่เฟรดนั้นประหลาดใจ ขณะเธอจับมือทักทายเอียน หัวใจของเธอสั่นระรัวอย่างบ้าคลั่ง “ยินดีต้อนรับ ยินดี...”

เอียนพยักหน้าด้วยรอยยิ้มก่อนจะสั่งให้ผู้ช่วยของเขานำโคลงกลอนมาให้ “มิสซี ขอแสดงความยินดีกับการเปิดตัวบริษัทของคุณ ส่วนตัวผมได้เขียนโคลงกลอนมามอบให้กับ ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ป ผมหวังว่าคุณจะชอบมัน”

มหาชนพากันโกลาหล การที่ท่านผู้นำลอว์สัน เขียนโคลองกลอนมาให้เป็นการส่วนตัว ถือว่าเป็นเกียรติยศสูงสุด!

ในมุมของห้อง ใบหน้าของสมาชิกตระกูลซีได้เปลี่ยนไปจากสีเหลือง ไปเป็นสีแดง, สีม่วง,และในที่สุดสีขาว!

บทโคลงกลอนก็ถูกนำมาตั้งจัดแสดง

บรรทัดแรก - สายลมแห่งฤดูใบไม้ผลินำมาซึ่งการเริ่มต้นใหม่

บรรทัดสอง - ใบบัวรวบรวมโชคลาภที่จะมาถึง

ด้านล่างของม้วนกระดาษอ่านว่า:ความสำเร็จบานสะพรั่ง

“มหัศจรรย์!” ด้วยการนำของเดรก บุคคลมีชื่อเสียงคนอื่น ๆ ก็เริ่มปรบมือและส่งเสียงสรรเสริญก่อนที่จะเข้าไปรุมล้อมเพื่อจับมือทักทายเอียน

ในเวลาเดียวกัน ไทร์ยิ้มขณะเขาเดินเข้าไปหาเอียน