ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ นิยาย บท 97

ทันใดนั้น อารมณ์ต่าง ๆ ก็ได้เข้ามาครอบงำจิตใจของวินนี่เฟรด มีความตื่นตระหนก หวาดกลัว ตื่นเต้น และสับสน… อารมณ์ต่าง ๆ ปะปนกันไป ทำให้จิตใจของวินนี่เฟรดว่างเปล่าและสะท้อนด้วยเสียงหึ่งไปทั่ว เธอไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีก!

วินนี่เฟรดรู้จักชายคนนี้มาก่อนแล้ว เธอไม่เพียงแต่รู้จักเขาเท่านั้น แต่เธอยังคุ้นเคยกับเขาอย่างมากอีกด้วย ความทรงจำที่ฝังอยู่นับไม่ถ้วนผุดขึ้นในใจเธอราวกับน้ำท่วมฉับพลัน การเผชิญหน้าของพวกเขา ความคุ้นเคยของพวกเขา ความรักของพวกเขา และในขณะนั้น พวกเขาก็หมั้นกัน ความทรงจำแต่ละอย่างเป็นความรู้สึกสิ้นหวังที่บีบคั้นหัวใจ!

ผู้ชายคนนี้ที่อยู่ต่อหน้าต่อตาเธอคือ คริส ฮิลล์! ชายผู้หมั้นหมายกับวินนี่เฟรดเมื่อหกปีก่อน แต่ได้ยกเลิกไปเมื่อเรื่องอื้อฉาวของวินนี่เฟรดเกิดขึ้น เขายังเป็นรักแรกของวินนี่เฟรดอีกด้วย

“คริส นาย… นายมาที่นี่ทำไม?” วินนี่เฟรดใช้เวลานานมากก่อนที่เธอจะสงบสติอารมณ์ได้อีกครั้งหลังจากตกใจ

คริสดูหน้าเหมือนกับตอนนั้นเลย เขาสวมรอยยิ้มนั้นที่สามารถสะกดให้ผู้หญิงทุกคนหลงใหล

“ฉันมาที่นี่เพื่อทำธุระแต่บังเอิญเจอเธอ! พวกกวนประสาทเหล่านี้ พวกเขากล้าทำเรื่องน่ารังเกียจเช่นนี้ในตอนกลางวันแสก ๆ ได้ยังไง? กฎหมายเป็นเรื่องตลกสำหรับพวกเขางั้นเหรอ?”

ถ้าวินนี่เฟรดไม่รู้จักฮิลารีดีพอ เธอคงสงสัยว่าคริสเป็นคนวางแผนกับ 'เรื่องบังเอิญ' นี้ไว้ ทว่านี่มันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญจริง ๆ!

“วินนี่เฟรด ฉันได้ยินมาว่าเธอเจ็บปวดมามากในช่วงหกปีที่ผ่านมา บอกตามตรงว่า ฉันรู้สึกผิด ตั้งแต่ที่เราได้พบกันอีกครั้ง ฉันคิดว่านี่อาจเป็นพรหมลิขิต วินนี่เฟรด เธอเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและช่างใจดีจริง ๆ!”

วินนี่เฟรดแสร้งทำเป็นกล้าหาญและกล่าวว่า “ในที่สุดเราจะต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่เราควรจะเป็น แม้ว่าโลกจะปกคลุมไปด้วยความมืด แต่ถ้ายังมีแสงสว่างในตัวนาย นายควรเดินเข้าไปหามัน ฉันพูดถูกไหม?”

ในขณะที่วินนี่เฟรดพูด น้ำตาก็เริ่มก่อตัวและเปล่งประกายในดวงตาของเธอ ทั้งหมดนี้ เพราะผู้ชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอเคยเป็นคนพิเศษสำหรับวินนี่เฟรดมาก

“วินนี่เฟรด ฉันถูกบังคับให้ยกเลิกการหมั้นของเราในตอนนั้น ฉัน…”

ก่อนที่คริสจะพูดจบ วินนี่เฟรดก็ขัดจังหวะเขาว่า “คริสไม่ต้องอธิบายแล้ว เพราะมันผ่านไปแล้ว ปล่อยมันไปเถอะ มันไม่มีความหมายที่จะมาอธิบายเรื่องนี้อีกต่อไป ตอนนี้นายแต่งงานไปแล้ว ใช่ไหม? ตอนนี้ฉันมีครอบครัวของตัวเองแล้วเหมือนกัน ขอบคุณที่ช่วยฉันก่อนหน้านี้ ขอบคุณนะ!”

วินนี่เฟรดดูไม่เต็มใจที่จะอยู่กับคริส นั่นเป็นเพราะเธอกลัวว่าเธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ที่พลุ่งพล่านในตัวเธอได้ กระนั้น เธอก็ยังไม่สามารถพูดในสิ่งที่เธอรู้สึกได้ เธอรู้เพียงว่าความเศร้าแผ่กระจาบไปทั่วทุกส่วนของร่างกายของเธอ

“วินนี่เฟรด พรุ่งนี้วันเกิดฉัน และฉันจะจัดงานปาร์ตี้ที่บ้าน หลายคนที่มาเป็นเพื่อนที่ดีของฉันและส่วนใหญ่เป็นคนที่เธอคุ้นเคย พรุ่งนี้เธอจะมาได้ไหม?”

วินนี่เฟรดตกตะลึง เธอไม่เคยคาดหวังว่าคริสจะพูดโพล่งแบบนี้ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

คริสพูดต่ออย่างรวดเร็วว่า “ฉันไม่ได้มีเรื่องอื่นแอบแฝงหรอกนะ แค่ไม่ได้เจอกันนานเลยอยากชวนให้ตามไป และฉันแน่ใจว่าเพื่อนเก่าของเราจะมีความสุขที่ได้พบเธอเช่นกัน”

วินนี่เฟรดเงียบเพราะไม่รู้ว่าควรตอบยังไงดี

ขณะนั้น ไทร์เพิ่งสอนแบลร์ทำการบ้านเสร็จและตอนนี้ก็พาเธอออกไปเดินเล่น ภาพของพ่อและลูกสาวจับมือกันขณะที่พวกเขาเดินเล่นภายใต้แสงพระอาทิตย์ตกเป็นภาพที่อบอุ่น