อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 55

“ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูไม่ต้องการ” ชบาแกล้งทำเป็นไม่แคร์ ทั้งที่แอบชอบคนขี้เก๊กมานาน แต่ก็ทำเป็นเหมือนกับว่าอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ในสายตา

“ว้าว! ใจดีจัง งั้นขออีกสักรอบสิ” โดมบอกก่อนจะขยับตัวขึ้นคร่อมแม่สาวปากดี ที่ไม่ว่าจะปฏิเสธยังไง เขาก็จะจับเธอทำเมียให้ได้

“อะ...อื้อ...” ชบาดิ้นขัดขืนเพียงครู่พอเป็นพิธี จากนั้นก็สมยอมอย่างเต็มใจ ใครจะคิด..ว่าคนที่เจอหน้าทีไร ก็แขวะ แซะ ด่า อยู่ตลอด แต่พอบทจะสปาร์ก ก็จูนกันซะจน...ไฟแทบจะลุกบนเตียง

เวลา 07: 45 น. บริษัท อังเดร คอร์ปอเรชั่น กรุ๊ป

ช่อเอื้องที่เดินทางมาถึงที่ทำงานก่อนเป็นคนแรก ลุกเดินไปชงกาแฟร้อนมานั่งจิบพร้อมกับทานแซนวิชได้ครู่หนึ่ง จูน แจงและเลขาใหญ่ ก็ก้าวออกมาจากลิฟต์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“สวัสดีค่ะน้องเอื้อง แหม...มาเช้าจัง” หลินเอ่ยทักทายเด็กฝึกงาน

“สวัสดีค่ะ พี่จูน พี่แจง คุณหลิน” ช่อเอื้องลุกขึ้นแล้วยกมือไหว้ทั้งสามอย่างรู้สึกเขินๆ

“สวัสดีค่ะ” จูนกับแจงรับไหว้ด้วยรอยยิ้ม

“เมื่อวานงานยุ่งไหมคะ” หลินถามอย่างเป็นห่วง เพราะช่วงนี้งานในบริษัทยุ่งมาก จนแทบจะไม่มีใครได้อยู่ประจำโต๊ะทำงาน

“ไม่ค่ะ” ช่อเอื้องตอบก่อนจะหยิบแก้วกาแฟที่ดื่มหมดแล้วไปล้าง

“เมื่อวานน้องเอื้องเป็นคนจองโต๊ะดินเนอร์ให้บอสใช่ไหมคะ” จูนถามอย่างสนใจ เพราะตื่นมาเช้านี้ก็เห็นข่าวของผู้เป็นนายกับนางแบบสาวอยู่บนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์

“ค่ะ” ช่อเอื้องขานรับเบาๆ

“แล้ว...ได้จองห้องสวีตด้วยหรือเปล่าคะ” แจงหันมาถามอย่างอยากรู้

“แจง! นั่นเรื่องส่วนตัวของเจ้านายจ้ะ” หลินรีบเอ่ยปรามผู้ช่วยเลขา

“ขอโทษค่ะคุณหลิน” แจงส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้หัวหน้า แล้วก้มลงตรวจเช็คเอกสารที่ต้องใช้ในเช้าของวันนี้ต่อ

“วันนี้พี่ต้องออกไปคุยงานกับลูกค้าต่อนะ” หลินหันไปบอกกับทุกคน

“แจงกับจูนต้องไปเข้าประชุมวางแผนงานเหมือนกันค่ะ” แจงบอกพลางหันไปมองที่นักศึกษาฝึกงานยิ้มๆ

หลินก้มลงอ่านแชตไลน์ในมือถือที่โดมส่งมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นเอ่ย “อ้าว! งั้นวันนี้น้องเอื้องคงต้องติดตามบอสไปที่ค่ายมวยค่ะ คอยจดรายละเอียดต่างๆ ของงาน เห็นว่าวันนี้จะมีสปอนเซอร์ใหม่มาเที่ยวชมที่ค่ายมวย”

“ได้ค่ะ” ช่อเอื้องพยักหน้ารับอย่างไม่มีทางเลี่ยง

“เอาเอกสารนี้ลงไปรอบอสที่ด้านหน้าบริษัทได้เลยจ้ะ อีกเดี๋ยวบอสก็คงจะมาถึงแล้ว” หลินบอกพร้อมกับส่งเอกสารสำคัญไปให้

“ค่ะคุณหลิน” ช่อเอื้องรับมาถืออย่างรู้สึกเครียดนิดๆ ที่รู้ว่าตัวเองต้องนั่งรถไปค่ายมวยกับเจ้าชายมาดดุ

“โอเคสาวๆ ทำงานกันให้เต็มที่นะ พรุ่งนี้เจอกัน” หลินบอกสามสาวก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารของตัวเองมาถือ แล้วเดินตรงไปยังลิฟต์ทันที

“ค่ะ/ค่ะ/ค่ะ” สามสาวขานรับ แล้วหันไปเก็บเอกสารที่บนโต๊ะต่อ

“อิจฉาน้องเอื้องจังที่ได้ไปค่ายมวย” แจงเอ่ยแซวยิ้มๆ

“ใช่! พี่น่ะอยากจะไปสุดๆ เลย” จูนบอกด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม เพราะนักมวยในค่ายนั้น มีทั้งผู้ชายไทยแท้ ลูกครึ่งไทย และต่างชาติ ซึ่งแต่ละคนหน้าตาหล่อๆ หุ่นล่ำๆ เห็นแล้วอยากจะจับมัดรวมลากกลับบ้านให้หมด

“เอื้องขอตัวก่อนนะคะ” ช่อเอื้องหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในลิฟต์

“จ้ะ ฝากบอกนักมวยทุกคนด้วยนะคะ ว่าพี่จูนคิดถึง” จูนเอ่ยทีเล่นทีจริง

“ชิ! น้อยๆ หน่อยค่ะคุณจูน” แจงต่อว่าเพื่อนสาว แล้วหันไปโบกมือให้กับนักศึกษาฝึกงานคนสวย ช่อเอื้องรีบโบกมือตอบก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดลงและเคลื่อนตัวลงไปยังชั้นล่าง

สามนาทีต่อมา...ช่อเอื้องหอบแฟ้มเอกสารยืนรอที่หน้าบริษัทได้เพียงครู่ ก็เห็นรถสปอร์ตสุดหรูแล่นเข้ามาจอดใกล้ๆ และลดกระจกลง

“อ้าว! คุณหลินส่งเธอมาเหรอ?” แม่ทัพขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย เพราะคิดว่าคนที่ไปด้วยกับตน น่าจะเป็นจูนหรือแจง ไม่ใช่สาวตรงหน้า

“ค่ะ จะให้ขึ้นไปเปลี่ยนกับคนอื่นไหม?” ช่อเอื้องถามด้วยสีหน้าตึงๆ ที่ อีกฝ่ายทำราวกับว่า...เธอวิ่งเข้าไปเสนอตัวและอ้อนวอนขอคุณหลิน เพื่อจะมายืนรออยู่ตรงนี้

“ไม่ต้องหรอก เสียเวลา ขึ้นมาสิ” แม่ทัพบอกก่อนจะหยิบแว่นกันแดดสีชาขึ้นมาสวม

“ค่ะบอส” ช่อเอื้องขานรับก่อนจะเดินไปนั่งอีกฝั่งคู่กับคนขับ

“คิดเอาไว้หรือยังว่าจะพาสปอนเซอร์ไปกินมื้อเที่ยงที่ไหน?” แม่ทัพหันไปถามหลังจากที่สาวเจ้าเข้ามานั่งในรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“ยังค่ะ บอสคิดว่า...ควรพาไปที่ไหนดีคะ” ช่อเอื้องถามความเห็น

“ห้องอาหารเอื้องลานนาเป็นไง?”