อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 56

ชั่วโมงต่อมา...สปอนเซอร์เครื่องดื่มชูกำลังก็เดินทางมาถึงค่ายมวย ช่อเอื้องออกไปตอนรับพร้อมกับแม่ทัพ โค้ชเคน และนักมวยดังอีกหลายคน ที่พอเหลือบไปมองแล้วเธอถึงกับร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า เพราะมีแต่นักมวยหุ่นล่ำๆ ใส่แค่กางเกงขึ้นชกเท่านั้น

“สวัสดีครับคุณทัพ” ฌอห์ณ ลูกชายของท่านประธานใหญ่เครื่องดื่มชูกำลัง เอ่ยและส่งมือมาจับทักทายกับเจ้าของค่ายมวยดัง ก่อนจะหันไปมองหญิงสาวที่ยืนยิ้มอยู่ใกล้ๆ อย่างสนใจ

“สวัสดีครับคุณฌอห์ณ เชิญด้านในครับ” แม่ทัพจับมือทักทายตอบด้วยรอยยิ้มได้เพียงครู่เดียว แต่พอเห็นสายตาของอีกฝ่ายจับจ้องมาที่ช่อเอื้อง ก็ทำให้ ลมเพชรหึง พัดลอยมากระทบใบหน้าของตนอีกครั้ง

“ครับ ว่าแต่...คนนี้ใครเหรอครับสวยจัง” ฌอห์ณเอ่ยชมพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้ ‘พระเจ้า! นี่มันนางฟ้าชัดๆ เลย’

“เด็กฝึกงานที่บริษัทครับ” แม่ทัพพยายามข่มใจให้เย็น ขณะเดียวกันก็สาบานกับตัวเองว่า...เขาจะไม่มีวันให้ช่อเอื้องออกไปคุยงานข้างนอกบริษัทด้วย อีกเด็ดขาด

“ว้าว! ผมฌอห์ณครับ คุณ...” ฌอห์ณอุทานเบาๆ ก่อนจะส่งมือไปจับกับนางฟ้าคนสวย ที่ทำให้การมาดูงานครั้งนี้มีสีสันขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“เอ่อ...ช่อเอื้องค่ะ” เธอส่งมือไปจับกับหนุ่มลูกครึ่งหน้าดี อย่างมีมารยาท

“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณช่อเอื้อง” ฌอห์ณเอ่ยพร้อมกับจ้องมองสาวตรงหน้าด้วยสายตาสื่อความหมาย

“ชะ...เช่นกันค่ะคุณฌอห์ณ” ช่อเอื้องเอ่ยก่อนจะค่อยๆ ดึงมือกลับอย่างรู้สึกประหม่าที่ถูกจ้องมองนานๆ

“เชิญด้านในดีกว่าครับ ข้างนอกอากาศร้อน” แม่ทัพรีบดึงความสนใจ

“ครับ” ฌอห์ณขานรับก่อนจะหันไปเอ่ยชวนนางฟ้าคนสวย “เชิญครับคุณช่อเอื้อง”

“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับแล้วออกเดินตามไปอย่างรู้สึกเครียดนิดๆ หลังเผลอไปสบตากับเจ้าชายมาดดุเข้า ก็ทำให้เธอรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ อย่างบอกไม่ถูก

สองชั่วโมงต่อมา...หลังจากที่แม่ทัพพาสปอนเซอร์รายใหม่ทัวร์รอบๆ ค่ายมวย อีกฝ่ายก็เอาแต่หันไปมองช่อเอื้องเป็นพักๆ โดยไม่สนใจสายตาขวางๆ ของตนเองเลยแม้แต่น้อย

“นี่ก็จะเที่ยงแล้ว ผมว่าเราไปทานอาหารกันเถอะครับคุณฌอห์ณ” แม่ทัพเอ่ยชวน

“ครับ ว่าแต่...คุณเอื้องก็ไปทานข้าวด้วยกันใช่ไหมครับ” ฌอห์ณถามยิ้มๆ ตั้งใจว่าจะจีบนางฟ้าคนสวยให้ได้

“ครับ เดี๋ยวเราไปเจอกันที่ห้องอาหารเอื้องลานนา ผมกับคุณเอื้องตามไปครับ” แม่ทัพรีบสรุป

“โอเคครับ” ฌอห์ณยิ้มก่อนจะเดินที่รถสุดหรูของตัวเองกับเลขาใหญ่ จากนั้นก็ขับออกไปตามทางอย่างอารมณ์ดี

“ไปขึ้นรถ” แม่ทัพหันไปบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“ค่ะบอส” ช่อเอื้องขานรับ ก่อนจะรีบเดินอ้อมไปนั่งคู่กับคนขับ

แม่ทัพขับรถออกไปด้วยความเร็ว ทำเอาเคนและนักมวยพากันมองตามอย่างมึนงง กับอาการของบอสที่มีต่อนักศึกษาฝึกงาน ซึ่งดูยังไงก็มีซัมติงกันอย่างแน่นอน

“หน้าบอสตึงมากเลยนะครับโค้ช” เพทายออกความเห็น

“จริงด้วยครับ ผมว่าเธอไม่น่าจะใช่แค่นักศึกษาฝึกงานอย่างเดียวนะ” ทักกี้สมทบตามอย่างเห็นด้วย

“พูดมาก! รีบๆ กลับไปซ้อมต่อเร็ว” เคนตัดบทสนทนา

“ครับ/ครับ” นักมวยขานรับก่อนจะพากันวิ่งกลับเข้าไปในโรงยิม

ด้านช่อเอื้องที่นั่งรถมากับเจ้าชายมาดดุ ก็รับรู้ได้ถึงอารมณ์ที่ขุ่นมัวและ สีหน้าบูดบึ้งของเขาได้เป็นอย่างดี

เอี๊ยดดดด

แม่ทัพหักรถเข้าข้างทางแล้วหันไปบอกกับแม่สาวเสน่ห์แรง “วันนี้กลับไปพักผ่อนที่บ้านนะ พรุ่งนี้ค่อยไปทำงานใหม่”

“เอ่อ...” ช่อเอื้องหันไปมองอีกฝ่ายอย่างมึนงง

“ทำไม! อยากไปกินข้าวกับไอ้ฌอห์ณงั้นเหรอ?” แม่ทัพถามกลับอย่าง หัวเสีย หลังเห็นสีหน้าที่ข้องใจในคำสั่งของตนเมื่อครู่

“เปล่าค่ะ” ช่อเอื้องส่ายหน้าปฏิเสธ

หลังจากที่สามสาวลงลิฟต์ไปประชุมงานที่ด้านล่าง ช่อเอื้องก็เดินไปชงกาแฟ เตรียมจะยกเข้าไปให้กับท่านประธาน แต่ทว่า...ประตูลิฟต์ที่เปิดออกก็ทำให้เธอถึงกับตกใจ ที่เห็นใครบางคนก้าวออกมา

“พระเจ้า! หายดีแล้วเหรอครับคุณเอื้อง” ฌอห์ณที่หอบช่อดอกไม้กับของบำรุงมาเยี่ยม เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน

“เอ่อ...สวัสดีค่ะคุณฌอห์ณ” ช่อเอื้องยกมือไหว้อีกฝ่ายอย่างไปไม่ถูก

“นี่ดอกไม้กับของฝากเล็กๆ น้อยๆ จากผมครับ” ฌอห์ณรับไหว้ก่อนจะส่งดอกไม้ช่อใหญ่กับของฝากไปให้สาวคนแรกที่ทำให้ตนนอนไม่หลับ

เมื่อวาน...หลังทราบจากแม่ทัพว่าเธอป่วย เขาก็กระวนกระวายใจ รีบขอเบอร์โทรติดต่อ แต่อีกฝ่ายก็ตอบว่าไม่มีเบอร์ เพราะช่อเอื้องเพิ่งจะมาฝึกงานได้เพียงสองวัน นั่นจึงทำให้เขาต้องตื่นนอนแต่เช้าและมายืนอยู่ตรงนี้

“ขะ...ขอบคุณค่ะ แต่ว่าเอื้องไม่ได้เป็นอะไรแล้ว” ช่อเอื้องรู้สึกไม่สะดวกใจที่จะรับของฝาก

“รับไว้เถอะครับ เมื่อวานหลังจากที่คุณทัพบออกว่าคุณปวดท้องน่าจะเป็นโรคกระเพาะ ผมก็เครียดจนนอนไม่หลับเลย กลัวว่าจะไม่มีใครดูแลคุณ” ฌอห์ณเผยความรู้สึกของตน

“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ” ช่อเอื้องรับกระเช้าของฝากมาถืออย่างไม่รู้จะทำยังไง และทันใดนั้น...ประตูห้องทำงานของท่านประธานใหญ่ก็เปิดออก

คลิก!

คนที่สั่งกาแฟไปแล้วเกือบสิบนาที แต่ยังไม่มีใครยกเข้าไปเสิร์ฟ จึงออกมาตาม ทำให้เห็นภาพที่บาดตาบาดใจเข้าอย่างจัง

“คุณฌอห์ณมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ มาแต่เช้าเชียว” แม่ทัพแสร้งเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกใดๆ ทั้งที่ในใจอยากจะเดินตรงไปจับล็อกคอแทงเข่า และกระทืบซ้ำหลายๆ รอบ ที่บังอาจหน้าด้านมาตามจีบผู้หญิงของตนถึงบริษัท

“คือ...ผมแวะมาดูคุณเอื้องน่ะครับคุณทัพ” ฌอห์ณหันไปตอบอย่างรู้สึกเขินๆ ที่บุกมาหาเด็กฝึกงานในบริษัทของอีกฝ่ายแต่เช้า

“เข้าไปคุยกันที่ห้องทำงานของผมหน่อยสิครับ พอดีผมมีข้อสงสัยเกี่ยวกับสัญญา” แม่ทัพตีเนียนเข้าไปดึงแขนชายหนุ่ม แล้วหันไปบอกแม่สาวเสน่ห์แรง “ขอกาแฟร้อนเพิ่มอีกแก้วนะ”

“ได้ค่ะบอส” ช่อเอื้องขานรับก่อนจะเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์บาร์เครื่องดื่ม

แม่ทัพหันกลับไปส่งยิ้มให้สปอนเซอร์รายใหม่ แล้วพาอีกฝ่ายเดินเข้าไปในห้องทำงานของตนทันที