อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 57

สิบนาทีต่อมา...ช่อเอื้องยกกาแฟร้อนกับขนมเค้กเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน พลัน! ก็เห็นสองหนุ่มหันมามองหน้าเธอพร้อมๆ กัน คล้ายกับกำลังนินทาใครสักคน แล้วบังเอิญว่าคนคนนั้นเดินผ่านมาพอดี

“ขอตัวก่อนนะคะ” ช่อเอื้องเสิร์ฟเสร็จ ก็เดินออกจากห้องไปอย่าง รู้สึกแปลกๆ

พอกลับมานั่งทำงานที่โต๊ะของตัวเองได้ไม่ถึงยี่สิบนาที...สปอนเซอร์รายใหม่ของค่ายมวยก็เดินออกมาจากทำงานของท่านประธานด้วยสีหน้าเศร้าๆ พร้อมกับส่งนามบัตรมาให้เธอ

“หากคุณเลิกกับคู่หมั้นวันไหน โทรหาผมนะครับเอื้อง” ฌอห์ณบอกด้วยสายตาละห้อย แม้แม่ทัพจะเอ่ยยืนยันว่าสาวตรงหน้ามีคู่หมั้นแล้ว แต่เขาก็คิดว่าตัวเองยังมีความหวังอยู่

“เอ่อ...” ช่อเอื้องได้ฟังก็ถึงกับพูดไม่ออก รู้ได้ทันทีว่าเจ้าชายมาดดุโกหกเรื่องของเธออีกแล้ว

“ผมจะตั้งตารอวันนั้น วันที่คุณไร้ซึ่งพันธะ ขอตัวก่อนครับ” ฌอห์ณเอ่ยทิ้งทวนก่อนจะเดินจากไปเงียบๆ

“...” ช่อเอื้องถือนามบัตร พร้อมกับจ้องมองตามร่างสูงที่เดินเข้าไปในลิฟต์อย่างมึนงง จนกระทั่งลิฟต์เคลื่อนตัวลงไปยังชั้นล่าง

หมับ!

แคว่ก...แคว่ก...

แม่ทัพที่กำลังแอบฟังอยู่เปิดประตูมาส่องดูความเคลื่อนไหว ทันทีที่เห็นนามบัตรของฌอห์ณอยู่ในมือของสาวเจ้า ก็รีบดึงมาแล้วฉีกทิ้งทันที

“บอสทำอะไรคะ?” ช่อเอื้องหันไปถามอย่างตกใจ

“ทำไม เธออยากเป็นชู้กับฌอห์ณมันนักหรือไง” แม่ทัพถามพร้อมกับจ้องมองสาวเสน่ห์แรงอย่างโมโห

“...” คนที่ยังไม่หายมึน พอได้ฟังคำกล่าวหาก็ถึงกับสตั๊นไปทันใด

แม่ทัพหันหลังแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องทำงาน และปิดประตูตามหลังเสียงดังสนั่น ปัง!

“เฮ้อ...” ช่อเอื้องถอนหายใจ แล้วนั่งลงทำงานต่ออย่างรู้สึกเครียดนิดๆ กับการกระทำและคำพูดของเจ้าชายมาดดุ

‘ชู้! คำๆ นี้ มักใช้สำหรับคู่สามีภรรยาที่นอกใจ แล้วเขาเป็นอะไรกับเธอถึงได้มาใช้คำนี้? หากจะนับเอาความสัมพันธ์ที่ผ่านมาเป็นตัวตั้งของคำว่าสามีภรรยา คนที่มีชู้ หรือคบชู้ ก็น่าจะเป็นเขามากกว่าไม่ใช่เธอ’

พักเที่ยง...จูนกับแจงที่ทำงานเสร็จ ก็มาชวนช่อเอื้องลงไปทานข้าวยังห้องอาหารของบริษัท ซึ่งไม่ต้องเดินหรือขับรถออกไปหาทานข้างนอกให้เสียเวลา เพราะที่นี่มีสารพัดเมนู ทั้งอาหารไทย อิตาเลียน ญี่ปุ่น

“ป้าคะ! เอาตำกุ้งสดปูปลาร้า 1 ไส้อ่อนย่าง 2 ขนมจีน 3 ตับหวาน 1 แล้วก็อ่อมเห็ดค่ะ” แจงสั่งอาหาร หลังตกลงกับเพื่อนสาวและนักศึกษาฝึกงานเสร็จ

“โอเค! เดี๋ยวป้ายกไปเสิร์ฟให้จ้า” เจ้าของร้านครกใหญ่บอกด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณค่ะ” สามสาวขานรับก่อนจะเดินไปนั่งยังโต๊ะที่ว่างอยู่

“น้องคนสวยชื่ออะไรครับ” ตูมตาม หันไปถามทันทีที่เห็นนักศึกษาฝึกงานคนสวย นั่งลงที่โต๊ะข้างๆ ตน

“เอ่อ...ชื่อเอื้องค่ะ” เธอส่งยิ้มบางๆ ให้อีกฝ่ายอย่างมีมารยาท

“พี่ชื่อตูมตามครับ ขอเบอร์ได้ไหม” คนที่แอบมองมาได้สามวัน เอ่ยขอตรงๆ กลัวว่าจะถูกเพื่อนร่วมงานคนอื่นตัดหน้า ซึ่งตนยอมให้มันเกิดขึ้นไม่ได้ เพราะหลายวันมานี้...ในไลน์กลุ่มพนักงานชายของบริษัท มีแต่คนพูดถึงนักศึกษาสาวที่ ชื่อช่อเอื้อง กันไม่ขาดสาย

“ไปไกลๆ เลย คนจะกินข้าว” แจงเอ่ยไล่ตรงๆ อย่างรู้สึกรำคาญ ขณะเดียวกันก็เห็นผู้ชายหลายๆ คนกำลังพากันหันมามองช่อเอื้องด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม

“อะไรกันขอคุยกับน้องเอื้องหน่อยไม่ได้หรือไง?” ตูมตามมองค้อนเพื่อนร่วมงานอย่างขุ่นเคือง ที่อีกฝ่ายไม่ยอมเปิดโอกาสให้ตนได้ทำความรู้จักนักศึกษาฝึกงานคนสวย

“ไม่ได้” จูนตัดบททันใด

“นี่เบอร์พี่นะครับน้องเอื้อง” ตูมตามทำหน้ามึนไม่ใส่ใจคำพูดและสายตาขวางๆ ของสองสาว รีบส่งนามบัตรไปให้ทันที

“เอ่อ...ค่ะ” ช่อเอื้องรับมาถืออย่างรักษามารยาท

“โทรมานะครับ พี่โสด” ตูมตามบอกอย่างเต็มไปด้วยความหวัง