อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 68

โรงแรม...นอกเมือง

โดมนัดชบาให้มาหาที่โรงแรมนอกเมือง เพราะอีกฝ่ายกลัวว่าจะเจอคนรู้จักเข้า จึงต้องมาเจอกันในที่ที่ห่างไกลผู้คนสักหน่อย ซึ่งปกติแล้วก็น่าจะมีแต่คนที่เป็นชู้กันเท่านั้น ถึงจะนัดกันมาเจอในสถานที่แบบนี้ได้

“คนดี! จะให้พี่กราบก็ยอมล่ะ บอกมาเถอะว่าคุณเอื้องไปอยู่ที่ไหน” โดมอ้อนวอนสายลับวัยเอ๊าะ? ที่ตอนนี้เลื่อนขั้นมาเป็นคนรักอย่างเต็มตัว

“พี่โดม ชบาก็บอกแล้วไงว่าชบาไม่รู้” หญิงสาวนั่งลงบนเตียงพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะตั้งแต่เช้า เขาเอาแต่ยิงคำถามเดิมกับเธอไม่หยุด

“ลองโทรไปถามเพื่อนที่เป็นฝาแฝดให้พี่หน่อยสิ” โดมเอ่ยขอร้องอีกครั้ง เพราะสงสารผู้เป็นนายที่ป่านนี้ยังคงไม่ได้หลับไม่ได้นอน เอาแต่นั่งรอฟังข่าวของช่อเอื้องอยู่หน้าบ้าน

“ชบาแชตไปถามมาแล้วค่ะ แต่แฮปปี้กับเอ็นจอยก็ไม่รู้เหมือนกัน” ชบาบอกพร้อมกับเปิดแชตไลน์ที่คุยกับเพื่อนเมื่อเช้าไปให้อีกฝ่ายดู

“สัญญากับพี่นะ ถ้ารู้ว่าคุณเอื้องอยู่ไหน ชบาต้องบอกพี่เป็นคนแรก” โดมขอคำมั่น

“ค่ะ” ชบารับปากเพราะเธอเองก็เป็นห่วงเพื่อนสาวที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปอยู่ไหน

“ขอพี่ชื่นใจหน่อยสิ อีกเดี๋ยวต้องออกไปตามหาคุณเอื้องต่อ” โดมดึงสาวเจ้าเข้ามากอดอย่างคิดถึง เพราะตั้งแต่มาเชียงราย อีกฝ่ายก็อยู่บ้านของป้าตลอด ทำให้แทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลย

“ไม่เอา!” ชบาบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ไม่เข้าใจว่าเจอหน้ากันทีไรต้อง ฟีเจอริ่งกันตลอดเลยหรือไง ขนาดเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังจะมามีอารมณ์อีก

“เอาสิ ยังไงก็ต้องเอา” คนหื่นบอกด้วยสีหน้ามุ่งมั่น เพราะหลายคืนมานี้เขาโหยหาแต่เธอไม่หยุด

“พี่โดม!” ชบาถลึงตาใส่คนมือไวที่ตอนนี้เริ่มถอดเสื้อผ้าของเธอออก

“จ๋า...อย่าดื้อสิจ้ะ ช่วงนี้พี่งานยุ่งมากพอแล้ว ไม่อยากมาทะเลาะกับหนูอีก” คนหื่นอ้อนขอรักเสียงหวาน

“อะ...อืม...” ชบาครางเบาๆ หลังถูกจูบหลอกล่อให้เคลิบเคลิ้มในรสสัมผัสที่วาบหวิวรัญจวนใจ

หนึ่งเดือนต่อมา...

แม่ทัพแทบจะเป็นบ้า เพราะยังตามหาตัวช่อเอื้องไม่เจอ เขาให้คนไปเฝ้าที่บ้านหลังน้อยในสลัม บ้านของแฮปปี้กับเอ็นจอยทั้งที่เชียงรายและกรุงเพทฯ. ให้ชบาคอยเช็คข่าวคราวของเธอทุกวัน แต่ทุกอย่างก็เงียบราวกับว่า...เธอไม่เคยมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้มาก่อน

ขณะเดียวกันก็ส่งคนตามประกบภีมรภัทรทุกฝีก้าว ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้แล้วว่าช่อเอื้องหายตัวไป และยังช่วยเหลือมารดาตัวจริงของช่อเอื้องในการตามหาเธออีก ซึ่งตัวเขาก็ยังไม่เข้าไปแสดงตัวใดๆ กับคุณดาหลัน เพราะทราบจากชบามาว่า...บ่อยครั้งเวลาที่เดินผ่านร้านอาหารแห่งนั้น มักจะเห็นช่อเอื้องชะเง้อมองเข้าไปข้างในร้าน แต่ไม่เคยเห็นเข้าไปนั่งสั่งอะไรทาน

นั่นทำให้เขาแปลกใจเป็นอย่างมาก ว่าเหตุใดคนที่ดิ้นรนอยากจะไปเรียนแลกเปลี่ยนจนถึงขั้นยอมแตกหักกับเขา ซึ่งเป็นคนรักและมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้มาโดยตลอด กลับไม่ยอมแสดงตัวว่าตัวเองคือลูกสาวที่หายไปของคุณดาหลัน เขาจึงคิดว่าจะรอฟังเหตุผลจากปากของเธอก่อน

โดมเข้ามารายงาน หลังเห็นผู้เป็นนายเอาแต่นั่งเหม่อลอย “เอ่อ...ผมส่งคนไปเฝ้าทุกที่เอาไว้หมดแล้ว หากคุณเอื้องโผล่ไปที่ไหน รับรองว่าเราจะเจอตัวคุณเอื้องก่อนแน่นอนครับบอส”

“ขอให้เป็นอย่างนั้น แล้วเรื่องที่ให้ไปสืบละถึงไหนแล้ว” แม่ทัพหันไปถามเรื่องสำคัญ

“รู้สึกเหมือนเราจะเป็นต่อทางนั้นครับ เพราะคุณดาหลันยังไม่รู้ว่าคุณเอื้องพักอยู่ที่ไหนในกรุงเทพฯ. คงจะต้องงมเข็มในทะเลกันอีกนานครับ และสิ่งหนึ่งที่บอสควรจะรู้เอาไว้คือ ทางนั้นก็ส่งคนมาตามประกบบอสเช่นกัน ฉะนั้นอย่าเพิ่งสลัดคุณซอนย่าทิ้งตอนนี้ บอสควรจะใช้เธอเบี่ยงเบนความสนใจไปก่อน”

“เฮ้อ...หากเอื้องเห็นข่าวจะไม่ยิ่งเสียใจไปมากกว่าเดิมเหรอวะ”

“ผมว่า...หากเจอคุณเอื้องแล้ว บอสเคลียร์ได้อยู่แล้วครับ”

“แล้วแม่ฉันล่ะ”

“อยู่วัดครับ เหมือนจะไปแก้กรรมให้บอสหรืออะไรสักอย่างนี่แหละครับ”

“แก้กรรม?”

“ครับ เห็นว่าคุณมาลีนไปตำหนักเจ้าพ่อเขียดคามาเมื่อหลายวันก่อน”

“โอ๊ย! นี่แม่ของฉันเป็นพวกเชื่อเรื่องงมงายไร้สาระไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“เอ่อ...คุณเพียงดาว คุณกังศมา คุณดวงทิพย์ บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าแม่นมาก ที่คุณจอม คุณคินและคุณเสกสรรได้เมียก็เพราะเจ้าพ่อเขียดคานี่แหละครับบอส”

“แม่นขนาดนั้นเลยเหรอ?” แม่ทัพขมวดคิ้วถามอย่างไม่เชื่อ แต่มันก็คงจะดีกว่าไม่ทำอะไรเลย แล้วนั่งรอว่าช่อเอื้องจะโผล่มาวันไหน

“ลองดูไหมครับ”

“ตำหนักอยู่ที่ไหน?”

“เชียงใหม่ครับ” โดมบอกอย่างดีใจที่ผู้เป็นนายเอาด้วย