อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 69

“คะ...ครับ”

“ให้ตาย! รีบๆ ไปคุยกับป้าเพ็ญเลยนะ จะสู่ขอเมื่อไหร่ก็บอก ฉันกับแม่จะเป็นเถ้าแก่และเจ้าภาพจัดงานให้” แม่ทัพบอกพร้อมกับถอนหายใจอย่างเพลียๆ

“ขอบคุณครับบอส” โดมฉีกยิ้มให้ผู้เป็นนาย พลางคิดไปว่า...พรุ่งนี้สายๆ จะเข้าไปคุยกับผู้ใหญ่ทางฝั่งของชบาดูก่อนคร่าวๆ ได้เรื่องยังไงก็ค่อยกลับมารายงานผู้เป็นนายอีกที

ด้านช่อเอื้องที่หนีออกจากโรงพยาบาล โดยแอบคายยานอนหลับทิ้ง และอาศัยจังหวะตอนที่พยาบาลเดินออกไป รีบหยิบเสื้อผ้ามาเปลี่ยน แล้วเดินหลบเลี่ยงไปตามทาง จนกระทั่งไปชนเข้ากับใครคนหนึ่งอย่างจัง

พอเงยหน้าขึ้นมองก็ถึงกับดีใจ เพราะอีกฝ่ายคือแม่บ้านที่ทำความสะอาดบ้านพักของแฮปปี้กับเอ็นจอย เธอจึงขอร้องให้ป้าดาช่วยพาเธอหลบหนีออกจากโรงพยาบาล ซึ่งก็ประจวบเหมาะกับที่อีกฝ่ายมาเยี่ยมญาติและกำลังจะกลับ เธอจึงติดรถของป้าดาออกจากโรงพยาบาล

จากนั้นก็โทร. ไปขอความช่วยเหลือจากแฮปปี้และเอ็นจอย ซึ่งทั้งสองก็ให้แม่บ้านขับรถพาเธอไปส่งยังบ้านพักตากอากาศนอกเมือง ซึ่งอยู่ห่างจากตัวเมืองประมาณ 50 กิโลเมตร เธอกำชับสองสาวว่าห้ามบอกเรื่องนี้กับใคร โดยเฉพาะชบา เพราะตอนที่เลี้ยงอำลาการฝึกงานที่บริษัทของแม่ทัพ เธอเห็นเพื่อนสาวพูดคุยหัวเราะต่อกระซิกกับโดม ราวกับว่าทั้งสองเป็นคนรักกัน ทำให้เธอแปลกใจเป็นอย่างมาก และพอเช็คกับทางมหา’ลัย ก็ทราบว่า...ที่ชบาไปเรียนแลกเปลี่ยนที่อังกฤษนั้น ไม่ได้ไปเพราะสอบชิงทุนได้ แต่อีกฝ่ายไปด้วยทุนของตัวเอง

หลังจากที่ประมวลเหตุการณ์ทั้งหมดเข้าด้วยกัน ก็ทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่า...ชบาอาจจะเป็นคนที่แม่ทัพส่งมาสอดส่องความประพฤติของเธอ จึงต้องเอ่ยกำชับกับสองฝาแฝด เพราะเธอยังไม่พร้อมจะเจอะเจอกับเจ้าชายมาดดุในตอนนี้

หนึ่งเดือนที่ผ่านมา...ช่อเอื้องพักอยู่กับ ‘ป้าดา’ แม่บ้านของเพื่อนสาวทั้งสอง ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่แสนจะเงียบสงบ เธอตัดขาดการสื่อสารทุกอย่าง พร้อมกับสร้างเกราะขึ้นมาปกป้องตัวเอง และหันหลังให้กับทุกๆ เรื่องราวที่แสนเจ็บปวด ทั้งเรื่องของแม่ทัพ และเรื่องของมารดา ที่ตั้งใจแล้วว่า...จะเก็บแต่ความรู้สึกดีๆ ที่เคยได้รับเอาไว้ในความทรงจำ เธอรู้ว่าโลกใบนี้...ไม่ได้สวยงามไปทุกวินาที ที่เวลาเดินผ่าน แต่มันก็ไม่ได้เลวร้าย จนทำให้ต้องจมอยู่กับน้ำตาตลอดไปเช่นกัน

ช่อเอื้องตื่นเช้าขึ้นมา...แล้วสูดกลิ่นอายของวิถีชีวิตผู้คนในชนบท ที่เจอหน้ากันครั้งใด ก็มักจะถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันอยู่เสมอ แม้จะไม่ใช่ญาติ หรือคนรู้จักกันก็ตาม แต่หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอรู้สึกว่าตัวเองได้เป็นญาติกับทุกคนในหมู่บ้านแห่งนี้ไปหมดแล้ว

“คุณเอื้องคะ ป้าจะเข้าเมืองไปซื้อของ คุณเอื้องจะไปกับป้าไหมคะ” ดาเอ่ยถามหลังจากที่เอาตะกร้าใส่ท้ายรถเรียบร้อยแล้ว

“ไปค่ะ” ช่อเอื้องเดินไปหยิบถุงผ้าใบเล็กๆ ที่ตัวเองนั่งเย็บเมื่อสองอาทิตย์ก่อนมาใส่ลงในกระเป๋าเสื้อ แล้วหันไปหยิบหมวกแก๊ปกับแมส (หน้ากากอนามัย) มาเตรียมพร้อมอำพรางใบหน้า เวลาที่ต้องลงไปซื้อของในเมือง จากนั้นก็เข้าไปนั่งในรถเก๋งคู่กับคนขับที่แสนจะใจดี เดินทางเข้าเมืองไปหาซื้อของกินของใช้มาตุนเพิ่มในตู้เย็นขนาดใหญ่กับตู้แช่แข็ง รอเพื่อนสาวทั้งสองที่จะเดินทางมาหาในวันพรุ่งนี้ เพื่อจะร่วมทำบุญสร้างห้องสมุดของหมู่บ้านด้วยคอมพิวเตอร์ประมาณยี่สิบเครื่อง และ WI-FI สำหรับให้เด็กๆ เข้ามาค้นคว้าหาข้อมูลในการเรียน

หลังจากที่ช่วยซื้อของในซูเปอร์มาเก็ตจนได้ของที่ต้องการครบแล้ว ช่อเอื้องก็ขอตัวไปซื้อของสำคัญในร้านขายยา เนื่องจากรอบเดือนของเธอขาดไปหลายวัน จึงรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ พอได้ของที่ต้องการแล้ว ก็พากันเดินทางกลับบ้านพักนอกเมืองทันที

พอมาถึงบ้านพัก ช่อเอื้องก็ช่วยป้าดาแพ็คของเก็บของเข้าตู้เย็นรวมไปถึงหมักเนื้อต่างๆ ทิ้งเอาไว้ เพราะสองสาวระบุมาว่า...ต้องการจะจัดหนักจัดเต็ม หมูกระทะในตอนที่มาถึง

วันต่อมา...ช่อเอื้องแทบช็อกหลังตรวจฉี่แล้วรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ ขณะที่มึนๆ งงๆ ชาๆ ที่หน้าอยู่นั้น เสียงกริ่งที่ประตูรั้วหน้าบ้านก็ดังขึ้น เธอรีบ ส่งสายตามองลอดผ่านบานเกล็ด ก็เห็นแฮปปี้กับเอ็นจอยยืนชะเง้อมองเข้ามาข้างในบ้าน จึงเก็บที่ตรวจครรภ์ แล้วรีบลงไปเปิดประตูบ้านให้กับเพื่อนรักทั้งสอง

“สบายดีไหมเอื้อง” แฮปปี้สวมกอดเพื่อนสาวอย่างคิดถึง

“อืม...ดูสดใสขึ้นนะ” เอ็นจอยรวบฝาแฝดและเพื่อนสาวเข้ามากอด

“ขอบใจจ้ะ ว่าแต่ขับรถมาจากกรุงเทพเลยเหรอ” ช่อเอื้องฉีกยิ้มหวานให้เพื่อนรักทั้งสอง พลางจ้องมองรถหรูอย่างมึนงง จำได้ว่า...รถคันนี้สองสาวใช้ตอนฝึกงานที่กรุงเทพฯ.

“ก็ใช่น่ะสิ! ขากลับค่อยนั่งเครื่อง ว่าจะทิ้งรถคันนี้ไว้ให้เอื้องใช้ที่เชียงราย” เอ็นจอยคลายอ้อมแขนออก แล้วหันไปมองรถคู่ใจที่ผลัดกันขับมากับฝาแฝด

“แหม...เราไม่ได้ออกไปที่ไหนหรอก นานๆ เข้าเมืองกับป้าดาทีหนึ่ง” ช่อเอื้องบอกอย่างเกรงใจ แค่เพื่อนทั้งสองให้มาพักที่บ้านหลังนี้และให้เงินสดจำนวนหนึ่งติดตัวไว้ใช้ เธอก็ซาบซึ้งใจสุดๆ แล้ว

“หมูกระทะพร้อมหรือยังเอื้อง?” แฮปปี้เห็นเพื่อนสาวทำท่าจะร้องไห้ จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย

“พร้อมแล้ว จะกินตอนนี้เลยไหม?” ช่อเอื้องถามยิ้มๆ

“จัดสิคะ รออะไรไม่ทราบ” แฮปปี้บอกด้วยสีหน้าคึกคัก

“แช่เบียร์เอาไว้หรือยัง?” เอ็นจอยถามอย่างรู้สึกเปรี้ยวปาก

“มีจ้ะ ป้าดาแช่เอาไว้ให้แล้ว” ช่อเอื้องบอกยิ้มๆ

“อ่อ...แล้วป้าดาไปไหนเหรอเอื้อง?” แฮปปี้ถามหาแม่บ้านคนโปรด