อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก) นิยาย บท 37

แม่ทัพเห็นสาวเจ้าเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จึงเอ่ยถาม “ยิ้มอะไรครับ?”

“คอมเมนต์ค่ะ มีสาวอกหักด้วย” ช่อเอื้องหันไปตอบ

“พี่เสน่ห์แรงจะตาย สาวที่ไหนเห็นก็หลงพี่ทั้งนั้นแหละครับ” คนหล่อบอกพลางยักคิ้วขึ้นนิดๆ ประหนึ่งคนมีดีอยู่ในตัว

“คิกๆ” ช่อเอื้องหัวเราะเบาๆ กับอาการมั่นหน้ามั่นโหนกของอีกฝ่าย

“พี่พูดเรื่องจริงนะ ในชีวิตพี่ไม่เคยเข้าหาผู้หญิงคนไหนก่อนเลย”

“จริงเหรอคะ?”

“จริงครับ แค่ส่งยิ้มให้บางๆ ไม่ถึงสองนาทีก็เดินเข้ามาหาพี่แล้ว”

“แล้วแฟนล่ะคะ พี่ทัพเคยคบหากันจริงๆ จังๆ บ้างไหม?”

“มีครับ มีคนหนึ่ง...คบนานที่สุดเลย” แม่ทัพเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงาน

“ใครเหรอคะ” เธอถามอย่างอยากรู้

“ก็หนูไง” แม่ทัพเฉลย พร้อมกับฉีกยิ้มหวานส่งให้นางฟ้าคนสวยที่ทำให้ตนหลงรักหัวปักหัวปำจนถอนตัวไม่ขึ้น

“ไม่จริงอะ” ช่อเอื้องบอกอย่างไม่เชื่อ

“จริงครับ ผู้หญิงที่คั่วด้วยส่วนใหญ่เป็นวันไนท์สแตนด์ หรือหากพิเศษหน่อยก็อยู่ไม่เกินอาทิตย์หนึ่งครับ” แม่ทัพเอ่ยถึงการใช้ชีวิตที่ผ่านมา

“นั่นเรียกว่าคบกันเหรอคะ” ช่อเอื้องขมวดคิ้วถามอย่างรู้สึกอึ้งกับระยะเวลาอันแสนสั้นของเขากับสาวๆ คนอื่นๆ

“ไม่ได้คบครับ พี่แค่ดูใจเท่านั้น” แม่ทัพเอ่ยแก้

“ดูเร็วจัง” เธอบอกพร้อมกับจ้องมองชายตรงหน้าอย่างค้นหา

“พี่เป็นคนขี้เบื่อครับ ไม่ชอบให้ใครโทรตาม หรือส่งแชตมาบอกอะไรเลี่ยนๆ มันน่ารำคาญมากๆ แต่กับหนู...แค่ไม่เห็นหน้าชั่วโมงเดียว พี่ก็หงุดหงิดจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ยิ่งตอนที่หนูไปเรียน พี่ต้องห้ามใจตัวเองห้ามแล้วห้ามอีกที่จะไม่โทรหาหรือส่งข้อความอะไรไปรบกวนหนู เพราะอะไรรู้ไหม? เพราะพี่รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทำในสิ่งที่เกลียดมาทั้งชีวิต แต่หนูกลับเป็นข้อยกเว้นและเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ไม่คิดว่าตัวเองจะเจอะเจอบนโลกใบนี้” แม่ทัพเอ่ยความในใจ

ช่อเอื้องได้ฟังก็ถึงกับร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า ก่อนจะกลั้นใจเอ่ยสิ่งที่เก็บเอาไว้มานาน “อืม...หนูมีความลับจะบอกค่ะ”

“?” แม่ทัพรอฟังอย่างตั้งใจ

ช่อเอื้องขยับเข้าไปใกล้ แล้วเอ่ยกระซิบอย่างเขินๆ “พี่ทัพคือเจ้าชายของหนูค่ะ”

“จริงเหรอครับ?” แม่ทัพถามย้ำอย่างดีใจที่สาวเจ้ายกย่องให้ตนเป็นเจ้าชาย

“จริงค่ะ” ช่อเอื้องเอ่ยยืนยันเสียงหนักแน่น

“โอเค! งั้นคืนนี้หนูต้องถวายตัวให้เจ้าชายนะ” คนหื่นรีบบอกอย่างเข้าทาง

“โธ่! ทำไมเจ้าชายถึงมักมากจังเพคะ หม่อมฉันยังไม่หายช้ำเลย” ช่อเอื้องต่อว่าพร้อมกับส่งค้อนวงใหญ่ไปให้

“ฮ่าๆๆ” แม่ทัพหัวเราะเสียงดังอย่างชอบใจที่สาวเจ้ารับมุกของตน

“ชิ” ช่อเอื้องยกแก้วแชมเปญขึ้นจิบ ก่อนจะใช้ส้อมจิ้มสเต๊กเนื้อนุ่มๆ ที่อีกฝ่ายหั่นเป็นชิ้นพอดีคำ ขึ้นมามาทานแก้เขิน

หกวันต่อมา...แม่ทัพที่ใช้ชีวิตหวานชื่นกับนางฟ้าคนสวยจนครบหนึ่งอาทิตย์ ก็ขับรถตรงไปเชียงใหม่ เพื่อจะพาคนรักไปทำความรู้จักกับเพื่อนๆ อย่างเป็นทางการ

ช่อเอื้องได้รับการต้อนรับจาก...วรันยาและจีอาน่าเป็นอย่างดี ขณะที่จอมพลกับภาคิน ก็พากันเอ่ยแซวแม่ทัพอย่างสนุกสนาน เพราะอีกฝ่ายออกตัวแรงที่สุดในกลุ่มว่าจะไม่แต่งงาน แต่สุดท้าย...ก็หนีไม่พ้นความรัก

ทั้งสองใช้เวลาทั้งอาทิตย์อยู่เที่ยวที่เชียงใหม่ ทั้งไร่ของจอมพลและไร่ของภาคินรวมไปถึงรีสอร์ตอินธิรากรณ์ (สาขาเชียงใหม่) ก่อนจะเดินทางกลับบ้านพักท้ายรีสอร์ตที่เชียงราย

เชียงราย รีสอร์ตอินธิรากรณ์...(บ้านพักของแม่ทัพ)

ช่อเอื้องจ้องมองรถ Audi TTS สีขาวป้ายแดงที่จอดอยู่หน้าบ้าน โดยมีผู้ชายสองคนยืนถือเอกสารอยู่ใกล้ๆ

“ว้าว! รถใครคะสวยจังเลย” เธอหันไปถามเจ้าชายมาดดุอย่างเต็มไปด้วยความสงสัย

“ก็...รถของหนูไงครับ” แม่ทัพหันไปฉีกยิ้มหวานให้นางฟ้าคนสวยทันใด

“ขะ...ของหนู?” ช่อเอื้องทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าอีกฝ่ายจะเปย์หนักถึงขั้นซื้อรถคันเป็นล้านให้เธอขับ

“ใช่ครับ” แม่ทัพพยักหน้ารับก่อนจะเปิดประตูก้าวออกจากรถ แล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูอีกฝั่งให้คนที่ยังคงอยู่ในอาการช็อก

“แต่หนูขับไม่เป็นนะคะ” ช่อเอื้องบอกก่อนจะก้าวลงจากรถไปอย่างมึนงง

“ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวพี่สอนให้เองครับ” แม่ทัพบอกยิ้มๆ

“ครับ” แม่ทัพรับไหว้เสร็จก็หันไปชวนนางฟ้าคนสวย “ไปครับ เดี๋ยวพี่จะสอนขับเอง”

“ค่ะ” ช่อเอื้องขานรับแล้วเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับคนขับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ไม่คิดไม่ฝันว่าเจ้าชายสุดหล่อของเธอจะใจป้ำซื้อรถราคาแพงให้ขับ

หนึ่งเดือนต่อมา...(เปิดเทอมหนึ่งปีสอง)

หลังจากที่ช่อเอื้องหัดขับรถจนเก่ง ก็รีบไปสอบใบขับขี่ พอผ่านปุ๊บ! เจ้าชายมาดดุก็อนุญาตให้ขับรถไปเรียนเองได้ ทำให้เธอรู้สึกประหม่าและเขินอย่างบอกไม่ถูก

“ว้าว! นั่นน้องรหัสแกเหรอวะภีม” ฉัตรชัยหันไปถามเพื่อนสนิทหลังเห็นนางฟ้าคนสวยก้าวออกมาจากรถ Audi TTS สีขาวป้ายแดง ซึ่งดึงดูดสายตาของเหล่านักศึกษาที่อยู่ในรัศมียี่สิบเมตร ให้พากันหันไปมองเป็นสายตาเดียว

“น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ” เตชินมองรุ่นน้องมารยาทงดงามไม่แพ้หน้าตา ที่ยกมือไหว้ตั้งแต่อาจารย์ รปภ. และคนตัดหญ้าในมหา’ลัย เรียกได้ว่าเป็นขวัญใจของ ทุกคนเลยทีเดียว

“ฐานะที่บ้านไม่ธรรมดาจริงๆ” ฉัตรชัยบอกพลางจ้องมองกระเป๋าหรูที่ ช่อเอื้องหิ้วมาก็ถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก เพราะใบนี้เป็นแบบเดียวกับที่พี่สาวของตนอ้อนมารดาให้ซื้อให้ ซึ่งราคาก็แพงเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน

“นั่นสิ! อยากจะจีบแต่คงไม่อาจเอื้อมว่ะ” เตชินบอกอย่างทำใจ

“ฮ่าๆๆ” งั้นก็ได้แต่มองต่อไปเพื่อน” ฉัตรชัยบอกพลางหัวเราะขึ้นอย่างขำๆ

“สวัสดีค่ะ พี่ชัย พี่เตชิน พี่ภีม” ช่อเอื้องยกมือไหว้รุ่นพี่ทั้งสาม

“สวัสดีครับน้องเอื้อง” เตชินกับฉัตรชัยรับไหว้อย่างปลื้มใจที่นางฟ้าคนสวยมารยาทงามแวะทักทาย

“สวัสดีครับ” ภีมส่งยิ้มหวานให้น้องรหัสที่วันนี้ดูจะสดใสเป็นพิเศษ

“เจอทีไร สวยขึ้นตลอดเลยนะครับ” เตชินแซวอย่างอดไม่ได้

“ขอบคุณค่ะ ขอตัวไปหาเพื่อนๆ ก่อนนะคะ” ช่อเอื้องก้มหัวนิดๆ ให้กับ รุ่นพี่ทั้งสาม ก่อนจะเดินไปหาเพื่อนสาวที่กำลังโบกมือเรียกอยู่ตรงม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่

“ครับ” เตชินขานรับและมองตามด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม

“มารยาทดีโคตรๆ” ฉัตรชัยบอกอย่างรู้สึกปลื้ม

เตชินยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาประสานตรงหน้าอกแล้วเอ่ยรำพึงรำพันอย่างไม่อายรุ่นพี่รุ่นน้องที่กำลังพากันมองอย่างสนใจ “ใช่! เจอทีไรหัวใจกูอ่อนระทวยตลอด”

“พอๆ พวกมึงเลิกเพ้อกันได้แล้ว” ภีมรภัทรส่ายหน้าอย่างรู้สึกเอือมระอากับท่าทีโอเว่อร์แอคติ้งของเพื่อนๆ ที่เวลาเจอช่อเอื้องทีไรก็จะมีอาการแบบนี้ตลอด