หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 137

จงกลยังคงแต่งตัวได้อย่างแฉล้มแช่มช้อยสะดุดตาเช่นเคย การมีรูปร่างที่ดีย่อมมีทุนติดตัวอย่างหนึ่ง จำต้องเปิดเผยออกมา นี่เป็นทฤษฎีของเธอมาโดยตลอด บวกกับสิ่งที่เธอทำก็เพื่อจะเรียกสายตา โดยเฉพาะอย่างยิ่งธนพัต

จงกลเองก็ยังงงงวยเช่นกัน ในงานแบบนี้ สาริศาก็มาได้ด้วยเหรอ? เธอหน้าตาธรรมดามาก รูปร่างก็แสนธรรมดา และยิ่งไม่ถึงขั้นเป็นคุณหนูไฮโซอะไรนี่ ใครไปเชิญเธอมางานเนี่ย?

หรือจะเป็นธนพัต? จงกลปฏิเสธตัวเองทันที ได้ยินว่าวันนี้ธนพัตพาภรรยาของเขามางานด้วย

เธอเหลือบมองชุดราตรีอันหรูหราที่อยู่บนตัวของสาริศาแวบเดียว “วันนี้แต่งตัวทุ่มทุนขนาดนี้เชียว วางแผนจะมายั่วคุณชายไฮโซคนไหนล่ะ? สาริศา แกนี่มันนิสัยแย่ๆ ไม่เปลี่ยนเลยนะ! งานแบบนี้คนอย่างแกมาร่วมงานได้ด้วยเหรอ? รู้ตัวแล้ว ก็รีบไสหัวกลับไปซะ!”

สาริศาเองก็หมดความอดทนกับจงกลแล้ว เธอไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงความหมายอื่นใดกับจงกลเลยสักนิด

เธอหันตัวออกข้าง เพื่อจะเดินผ่านด้านข้างจงกล จึงพูดกับเธอทันที “ขอโทษนะ รบกวนหลบหน่อย ฉันจะเข้าไปข้างในห้องโถง”

จงกลยื่นแขนออกมา เพื่อขวางเธอเอาไว้

“อย่าเพิ่งรีบร้อนสิ ฉันยังพูดไม่จบเลยนะ!” จงกลขวางทางของสาริศาเอาไว้

“ครั้งที่แล้วแกกับคุณธนพัตเริ่มเดินหนีออกไปจากร้านอาหาร ฉันยังไม่ทันได้มองแกให้เต็มตาเลย ฉันอยากจะดูซิว่าแกมีความสามารถแบบไหน ถึงได้ทำให้คุณธนพัตหลงหัวปักหัวปำ นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นว่าเขาสนใจผู้หญิงคนหนึ่งแบบนี้”

สาริศาฝืนกลั้นความขยะแขยงที่อยู่ในใจเอาไว้ ได้แต่โทษตัวเอง ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะว่าข่าวของ FS Magazine ธนพัตก็คงไม่นัดจงกลออกมาทานข้าวด้วยกัน ดังนั้นจึงกลายเป็นการก่อความยุ่งยากได้มากมายขนาดนี้

เธอพูดต่อทันที “แกรู้มั้ยว่าวันนี้ใครมา? ธนพัต ประธานTNP Group และภรรยาของเขา ถึงแม้ฉันไม่เคยเจอหน้าภรรยาของคุณธนพัตคนนี้ แต่ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเธอต้องเป็นคนที่มีสถานะสูงศักดิ์ท่านหนึ่งแน่นอน ฐานะครอบครัวอันโดดเด่น แกล่ะ? แล้วคนอย่างแกล่ะสาริศา แกจะเอาอะไรไปเปรียบเคียงกับเขา?”

สาริศากำลังคิดอยู่ว่าตนเองนี่แหละที่เป็นภรรยาของคุณธนพัต แล้วฉันจะไปเปรียบเทียบกับใครล่ะจงกลคนนี้ก็ช่างปัญญาอ่อนชะมัดยาทจริงๆ

จงกลยิ่งพูดก็ยิ่งสนุกปากขึ้นเรื่อย “เป็นไง กลัวใช่ปะ? กลัวก็รีบหายหัวไปเร็วๆ สิ!”

สาริศาอยากจะหัวเราะอยู่ในใจ ตำแหน่งภรรยาของคุณธนพัตนี้ เธอสนใจขนาดนั้นไหมล่ะ? เธอยังคิดจริงๆ นะว่าเธอเป็นแค่เมียน้อยเลย คนอื่นชอบอยู่ในฐานะภรรยาของคุณธนพัต ทว่าเธอไม่ชอบนี่หน่า เธอก็คือเธอ ไม่สามารถเปลี่ยนความตั้งใจเดิมของตนเองให้ใครคนใดได้

สาริศาพูดกับจงกลทันที “ฉันไม่สนใจภรรยาของคุณธนพัตอะไรนั่น วันนี้ฉันมาร่วมงานประมูลเพื่อการกุศล ไม่ได้มาทะเลาะกับคุณ คุณจงกล หลีกทางด้วยค่ะ”

จงกลทำหน้าย่นเข้าหากันจนกลมไปหมด

น่าโมโห!

จงกลไม่ชอบสาริศาที่ชอบแสดงท่าทางไม่สนใจอะไรเลย แสดงท่วงท่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ทุกคนต่างเป็นคนที่ชอบธนพัตเหมือนกัน แล้วจะตลบตะแลงไปเพื่ออะไร

ในสายตาของเธอ สาริศาภายนอกดูใสซื่อภายในเน่าเฟะ! แสดงท่าทางน่าสงสารออกมา ดูเป็นผู้หญิงใสซื่อเชื่อฟัง ความจริงแล้วเป็นคนที่ซ่อนดาบในรอยยิ้ม คนพรรค์นี้เธอจงกลพบเจอมาไม่น้อย

จงกลผลักดันสาริศาไปครั้งหนึ่ง พลันพูดทันที “อย่านึกนะว่าวันนี้แกแต่งตัวเป็นผู้เป็นคนกับเขาแต่พฤติกรรมเหมือนหมาตัวหนึ่ง อีกเดี๋ยวไปอยู่ต่อหน้าภรรยาของคุณธนพัตผู้สูงส่งเข้า แกก็จะรีบแทรกแผ่นดินหนีเถอะ! แกคอยดูถึงเวลานั้นประธานธนพัต จะปฏิบัติต่อแกยังไง เขาต้องไม่พูดกับแกแม้จะคำครึ่งคำต่อหน้าภรรยาของเขาแน่ แกก็จะกลายเป็นเรื่องตลกเมื่ออยู่ต่อหน้าภรรยาของคุณธนพัต! ฉันแนะนำให้แกรีบกลับไปเถอะ อีกเดี๋ยวจะไปขายหน้าในงานการประมูลเข้า แกก็จะคว้าน้ำเหลวไม่ได้อะไรกลับไป”

เพราะว่าอำนาจบารมีและทรัพย์สินเงินทอง ผู้คนจึงแบ่งแยกชนชั้นแบ่งพรรคแบ่งพวก ทั้งหมดนี่มันไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ

สายตาของคนทั่วไป ต่างบอกกับทุกคนเสมอว่าคนมีเงินถือว่าเป็นคนที่ใช้ชีวิตในชั้นเหนือสุด ไม่มีเงินก็คือการใช้ชีวิตในชนชั้นยากจนข้นแค้นที่สุด แล้วความสุขและสุขภาพที่ดีนั้นล่ะ? ควรจะให้คำจำกัดความว่าไงดี จะจัดให้อยู่ในชีวิตแบบไหน? สาริศารู้สึกว่ามุมมองทุกด้านของจงกลกับตนเองมาช่างแตกต่างกันมากเหลือเกิน

สาริศาสวนกลับเธอทันที “แล้วแกล่ะ ในสายตาของภรรยาของคุณธนพัตคนอย่างแกมันจะเป็นแบบไหน?