Virgin Blue ซ่อนเสน่หา หลักฐานคือกางเกงใน 11/2
“คุณเข้าไปอยู่ในห้องผมได้ยังไง”
บุรฉัตรเม้มปากแน่น เหมือนเธอเข้าไปเสนอตัวกับเขาถึงที่ จากที่คิดว่าจะมาเรียกร้อง เกมอาจพลิก เท่าที่ฟังเขาคุยโทรศัพท์เหมือนเขาตามหาเธออยู่
“บลู เอ่อ บลู”
ต้องพูดยังไงดี อีแนทตี้บอกว่าต้องเรียกร้อง จะให้เรียกร้องอะไรวะ เข้าไปนอนรอเขาเอง
“บลูอะไร”
ติณห์วางหน้านิ่ง ทั้งที่ในใจคิดถึงเสียงหวานๆที่เรียกแทนตัวเองว่าบลูกับเขาตั้งหลายรอบ แล้วดูสิบ้าเอ้ย ดันนึกอยากจะได้ยินเสียงของเธอเรียกชื่อเขาอีก
“บลูเข้าห้องผิดค่ะ”
เข้าห้องผิดงั้นเหรอ มันจะผิดได้ยังไงวะ
“บลูเมา แล้วตอนที่เราคุยกันที่ในสวน หลังจากคุณเดินไปเปิดงานก็มีพนักงานเอาคีย์การ์ดมาให้บลู เขาบอกว่า บลูทำหล่น บลูดูเลขห้องแล้วห้องเรามันใกล้ๆกันบลูก็นึกว่าแนทตี้มันทำหล่น บลูเลยเดินไปที่ห้องคุณ แล้วก็นอนหลับไป จนคุณเข้ามาแล้วก็...”
ติณห์ฟังที่เธอพูด แล้วก็นิ่วหน้า
“แล้วเมื่อคืนตอนที่ผมทำอะไรกับคุณ ทำไมคุณถึงไม่ได้ขัดขืน”
เขาสงสัยในประเด็นนี้มาก เพราะถ้าเธอขัดขืนเขาคงไม่คิดว่าเธอเป็นเด็กที่เพื่อนส่งมา
“ก็บลู บลูเมา แล้วอีกอย่างบลูนึกว่าบลูฝัน”
ฝันงั้นเหรอ
“แต่คุณเรียกชื่อผม ผมจำได้ว่าคุณเรียกชื่อผม ถ้าคุณบอกว่าฝัน มืดขนาดนั้นคุณรู้ได้ยังไงว่าเป็นผม ทั้งๆที่คุณบอกว่าคุณเมาแล้วก็เข้าห้องผิด”
ซวยแล้วอีบลู กะจะมาขอความรับผิดชอบจากเขา แต่ตอนนี้เหมือนมึงกำลังตกเป็นจำเลย ไม่เอาแล้วได้ไหมความรับผิดชอบเนี่ย
“บลูไม่รู้ คนมันนึกว่าฝันน่ะคุณเข้าใจไหม ไม่เอาแล้ว บลูไม่มีอะไรจะคุยกับคุณแล้ว”
บุรฉัตรหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้น แต่เขาดึงเธอไว้ ไม่ยอมให้ไปง่ายๆ
“เดี๋ยวสิบลู”
ติณห์เรียกเธอไว้
“คุณบอกว่ามีพนักงานเอาคีย์การ์ดห้องผมมาให้คุณใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ”
เขายื่นโทรศัพท์มาให้เธอดู และเปิดคลิปเหตุการณ์เมื่อคืนที่ได้มาจากกล้องวงจรปิด เธอเดินโซซัดโซเซไปถึงหน้าห้อง และเปิดประตูเข้าไปเลยโดยที่ไม่มีคีย์การ์ดอะไรทั้งนั้น
“ไม่มีคีย์การ์ดอะไรทั้งนั้น คุณผลักประตูเข้าไปเลย และประตูมันเปิดออกได้เอง”
เฮ้ย!มันจะเป็นไปได้ยังไง แต่มันก็เป็นไปแล้ว ภาพจากกล้องวงจรปิดคือไม่มีคีย์การ์ดอะไรทั้งนั้น เธอแค่เอามือจับที่ประตูและก็หมุนลูกบิดแล้วมันก็เปิดออกเอง และเธอก็เดินหายเข้าไปในห้อง
เป็นไปไม่ได้
“แต่เมื่อคืนมีพนักงานเก็บคีย์การ์ดมาให้บลูจริงๆนะคะ ก็ตอนที่เรายืนคุยกันอยู่แล้วเลขาของคุณมาตามคุณไป บลูก็ยืนอยู่ตรงนั้น พนักงานก็เอาคีย์การ์ดมาให้บอกว่าบลูทำหล่น ให้เก็บไว้ให้ดีดี”
ติณห์ขมวดคิ้ว สงสัยเธอจะเมามากจนเบลอ แต่ที่น่าแปลกใจคือ เธอเข้าห้องเขาได้ยังไงโดยไม่มีคีย์การ์ดมากกว่า
“ช่างมันเถอะ ไม่ว่าคุณจะเข้าไปในห้องผมทำไม แต่ถึงยังไงเมื่อคืนเราก็...”
ติณห์เว้นคำพูดที่ทั้งสองต่างเข้าใจว่าหมายถึงอะไร
“บลู เอ่อ บลู...”
บุรฉัตรไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ที่เตรียมมามันพูดไม่ออกเลย
“ผมเป็นคนแรกของคุณใช่ไหม คุณไม่เคย...มีใครมาก่อนผม”
เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้นบุรฉัตรก็พูดไม่ออก จากสาวแก่นกลายเป็นสาวเรียบร้อยไปเสียอย่างนั้น
“สองแสนบาทสำหรับความเสียหายที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ และ ถ้าคุณไม่ติดอะไร เดือนละห้าหมื่นบาทที่คุณจะได้รับพร้อมคอนโดที่ผมจะให้คุณไปอยู่ หกเดือนสำหรับการเป็นผู้หญิงของผม คุณสนใจไหม”
พอติณห์พูดจบก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีและลุ้นให้เธอตอบตกลง พูดอย่างไม่อายคือติดใจ ติดใจมากและไม่เคยติดใจใครขนาดนี้
ขนาดเธอยืนอยู่ตรงหน้าเขาแบบนี้และใส่เสื้อผ้าครบทุกชิ้น เขายังแทบจะมอดไหม้เพราะความปรารถนาที่มีต่อเธอ
ถ้าเธอตกลงเขายังอยากจะชวนเธอขึ้นห้องตอนนี้เลย แต่พอมองหน้าคนที่เขายื่นข้อเสนอให้ก็ใจหายแปลกๆ
เธอมองเขาด้วยสายตื่นตะลึงและมีแววตัดพ้อหน่อยๆ ก่อนมันจะเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว
ฮึ เรื่องรักโรแมนติกหวานซึ้งระหว่างเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ กับซินเดอเรลล่างั้นเหรอ ถ้าในนิทานเจ้าชายคงขอนังซินแต่งงานและครองคู่อยู่อย่างมีความสุข
แต่นี่มันคือชีวิตจริง เจ้าชายที่ไหนเขาก็คงมองหาคนที่คู่ควรทั้งนั้นแหละ เจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ต่างหาก ที่เจ้าชายสมัยนี้ต้องการ
อีบลูมึงไม่มีทางโชคดีเหมือนซินเดอเรลล่า เพราะฉะนั้นเลิกฝันเฟื่องได้แล้ว ในเมื่อซิงมันก็เสียไปแล้วแล้วดันเผลอทิ้งกางเกงในเก่าๆ ไว้บนเตียงนอนของเขา
ดีแค่ไหนแล้วที่เจ้าชายเสนอเงื่อนไขให้เป็นนางบำเรอชั่วคราว ในเมื่อโอกาสที่จะได้เป็นเจ้าหญิงเคียงคู่เจ้าชายรูปงามมีน้อย
ก็ต้องเอากลับมาให้คุ้ม
เลิกฝันเฟื่องถึงความรักที่ไม่มีทางเป็นจริง ความรักมันกินไม่ได้ เงินต่างหากที่ซื้อข้าวกินได้
Virgin Blue ซ่อนเสน่หา หลักฐานคือกางเกงใน 11/2
อ่าน หลักฐานคือกางเกงใน 11/2 นิยาย Virgin Blue ซ่อนเสน่หา โดย อัสสุชล Virgin Blue ซ่อนเสน่หา เป็นแบบเต็มอ่าน หลักฐานคือกางเกงใน 11/2 และบทถัดไปได้ฟรีทางออนไลน์ที่นี่
หมายเหตุ: เว็บไซต์ novelones.com รองรับการอ่านฟรีและดาวน์โหลด PDF สำหรับนิยาย Virgin Blue ซ่อนเสน่หา
หลักฐานคือกางเกงใน 11/2