Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 61

เขาหันมามองหน้าเธออย่างแปลกใจ

“คุณติณห์ใช้เงินเปลืองมาก มันมากเกินไปค่ะ บลูเสียดาย”

ติณห์ยิ้มออกมา ดูจากสีหน้าน่าจะเสียดายจริงๆ แปลกคนจริงๆเลยเด็กคนนี้ แทนที่จะดีใจกลับเสียดาย

“ไม่ได้เยอะอะไรเลยบลู มันจำเป็นต้องใช้ก็แค่ซื้อ”

เขายักไหล่แบบคนที่ไม่แคร์

“แต่จริงๆซื้อถูกกว่านี้ก็ได้นะคะ เงินที่คุณติณห์ซื้อของไปวันนี้บลูใช้ได้ตั้งหลายปี”

ติณห์หันมามองเธอ สายตามีแววเอ็นดู

“บลูฟังนะ เมื่อวันหนึ่งที่บลูหาเงินได้มากขึ้นถ้าบลูจะใช้เงินซื้อความสุขมันเป็นเรื่องที่บลูควรทำ การประหยัดเป็นสิ่งที่ดีนะ ผมไม่เถียง”

เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะพูดต่อ

“แต่ถ้าเรามีกำลังที่จะจ่ายไหวและไม่ได้เดือดร้อน แล้วมันเป็นสิ่งที่จำเป็นและมีความสุข เราก็แค่จ่ายไป เงินที่ออกจากกระเป๋าเรามันกำลังจะไปสร้างความมั่งคั่งให้กับคนอื่น”

บุรฉัตรมองสบตาของเขาดวงตาที่มีแต่แววอ่อนโยน กำลังมองมาที่เธอ

“เงินที่ผมจ่ายออกไปวันนี้ อาจจะทำให้พนักงานขายที่ดูแลให้บลูได้ค่าคอมมิสชั่นเป็นหมื่น เงินหมื่นที่เขาได้รับวันนี้ เขาอาจจะเอาไปจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าผ่อนรถหรือค่าเทอมลูก เงินจำนวนนั้นกำลังจะสร้างความมั่งคั่งให้กับเขา เขามีเงินเขาก็เอาไปจ่ายต่อ ได้ เขาอาจจะกำลังดีใจและคิดว่าวันนี้อาจจะฉลองโดยการซื้ออาหารอร่อยๆไปให้พ่อแม่ที่บ้านทาน เจ้าของร้านอาหารที่เขาไปซื้อก็ได้เงินเข้าร้าน ทุกอย่างมันก็หมุนวนเป็นวงจร เห็นไหมแค่เงินออกจากกระเป๋าผม มันสร้างความมั่งคั่งให้คนอีกเยอะมาก”

บุรฉัตรอ้าปากมองเขาอย่างทึ่งๆ คนรวยเขาคิดแบบนี้กันเหรอ เธอไม่เคยคิดแบบนี้มาก่อนเลย จะใช้เงินแต่ละบาทคิดแล้วคิดอีก

“และอีกอย่าง ผมจ่ายไหว ผมไม่ได้เดือดร้อนและใช้จ่ายอะไรเกินตัวเลยบลู ผมหาได้เยอะมาก เงินจำนวนนั้นมันน้อยนิดมากเมื่อเทียบกับจำนวนที่ผมหาได้”

ไม่อยากจะคุยว่าทุกนาทีที่หายใจอยู่ เขาหาเงินได้ชั่วโมงละเป็นล้าน

“แต่บลูก็อดเสียดายไม่ได้นี่คะ”

บุรฉัตรบ่นเบาๆ

“เดี๋ยวบลูก็ชิน ไปกันเถอะ ไปหาอะไรกินกัน”

ติณห์จูงมือเธอไปยังร้านอาหารไทยร้านหนึ่ง

ซึ่งบุรฉัตรดูราคาแล้วจะเป็นลม แค่แกงเขียวหวานธรรมดาถ้วยเล็กๆราคาเกือบห้าร้อยบ้าไปแล้ว

เงินห้าร้อยให้เธอซื้อเครื่องมาทำเองได้หม้อใหญ่มากเลี้ยงคนได้ทั้งบ้าน แถมเส้นขนมจีนให้อีกห้ากิโลเลย

“ผมชอบอาหารไทยนะ บลูล่ะชอบไหม”

ไม่ชอบก็คงต้องชอบล่ะนะ เพราะกินมาตั้งแต่เกิด อาหารชาติอื่นไม่ค่อยได้กินหรอก

ซูชิคำละห้าบาทตามตลาดเคยกินบ้าง หรือพิซซ่าถาดละห้าสิบเก้าบาทเคยซื้อมาฝากบอสตอนที่ขายครีมหน้าใสได้ นอกนั้นไม่เคยกินหรอก

“ชอบค่ะ”

ติณห์ยิ้มและสอบถามเมนูที่เธออยากทาน เขาถามความเห็นเธอว่าเธอกินอะไรได้บ้าง ไม่กินอะไรบ้างแล้วก็เลือกสั่งมาห้าอย่าง ที่เขากับเธอจะทานด้วยกันได้

“ทานเยอะๆนะครับ”

เขาตักแกงเขียวหวานให้เธอซึ่งเธอชิมแล้วก็งั้นๆ เธอทำอร่อยกว่านี้อีก