ไม่คิดว่าคำพูดของพี่เลย์มันจะมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของฉันขนาดนี้ สามารถทำให้ฉันน้ำตาคลอได้ในขณะที่กำลังมองแผ่นหลังของเขาอยู่
หยดน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างโดยที่ฉันไม่รู้ตัว ทำให้ต้องรีบยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกแบบลวกๆ ก่อนที่จะจัดการเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย
หลังจากที่จัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ฉันรีบลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูห้องก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นลิฟต์ลงไปยังชั้นล่างของคอนโด
ฉันเรียกแท็กซี่กลับบ้านเองไม่ได้รอให้พี่เลย์ไปส่ง ฉันไม่สามารถทำใจนั่งรถไปด้วยความอึดอัดได้ และเมื่อกี้พี่เลย์ก็…
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะสะบัดความคิดบ้าๆ ออกจากหัว
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่
ฉันรีบวิ่งขึ้นบันไดหวังว่าจะไม่เจอเฮียคานส์ แต่ดันเจอกับเฮียที่กำลังอยู่ที่ชั้นสอง
“ไหนบอกว่าไอ้เลย์จะมากินข้าว ?” เฮียเลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ
“พะ พี่เลย์ติดธุระค่ะ…”
“อื้ม” เฮียมองหน้าฉันเหมือนกำลังสังเกตอะไรอยู่สักอย่าง “เป็นอะไรไป ?”
“ปะ เปล่าค่ะเฮีย”
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะกำมือแน่นแล้วพูด “บอกความจริงกับพ่อเถอะค่ะ แล้วถ้าพ่อจะบังคับให้หนูหมั้นกับผู้ชายคนนั้น หนูก็จะยอมหมั้นตามที่พ่อต้องการ….”
พูดจบฉันก็รีบเดินไปเปิดประตูเข้าห้องของตัวเอง
เมื่อเข้ามาในห้องแล้วฉันก็เดินไปนั่งบนปลายเตียง ก่อนจะค่อยๆ ยกมือขึ้นมาแตะลงบนริมฝีปากของตัวเอง สมองมันคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่พี่เลย์ทำ และคำพูดของเขามันยังคงก้องอยู่ในหู
“เรื่องเมื่อกี้ เธอช่วยลืมๆ มันไปซะ”
ถึงเขาไม่บอก ฉันก็ไม่อยากจะจำเรื่องเรื่องนั้นหรอก และตอนนี้บอกตามตรงว่าสถานะที่เป็นอยู่มันทำให้ฉันอึดอัด คงไม่ใช่แค่ฉันหรอก พี่เลย์ก็คงจะอึดอัดไม่ต่างกัน และฉันก็อยากจะปล่อยให้พี่เลย์เป็นอิสระสักที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+