ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 12

“มาที่ห้องฉันทำไม ไหนบอกว่าเธอจะไม่มาอีก ?”

“อะ ไอริสมีเรื่องอยากจะขอค่ะ”

“เรื่อง ?” พี่เลย์ขมวดคิ้วเป็นปมมองฉัน

ฉันลอบถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกประหม่า ก่อนจะพูด “กับพี่แตมไอริสขอได้ไหมคะ อย่ายุ่งได้ไหม”

สิ้นสุดคำพูดของฉันเสียงหัวเราะในลำคอของพี่เลย์ก็ดังขึ้น ทำให้ฉันค่อยๆ หันไปมองหน้าเขา

“ทำไมฉันต้องทำตามที่เธอขอ ?”

“…..” ฉันเม้มปากแน่นเมื่อเจอกับคำถามนี้ นั่นสิ! ทำไม

“เธอคงไม่ลืมว่าการหมั้นมันก็แค่เรื่องตบตา ?”

“….ค่ะไอริสไม่ลืม”

“แล้วเธอจะมาห้ามฉันทำไม หื้ม” ปลายจมูกโด่งของพี่เลย์แตะลงมาบนพวงแก้มของฉัน ทำให้ฉันรีบผลักพี่เลย์ให้ออกห่างจากตัวทันที

หมับ!! จู่ๆ พี่เลย์ก็ลากแขนฉันไปที่โซฟา ก่อนจะเหวี่ยงตัวฉันลงอย่างแรง มันทั้งเจ็บและงุนงงที่จู่ๆ พี่เลย์ก็ทำแบบนี้

“พะ พี่เลย์ ไอริสเจ็บ” ฉันก้มหน้าลงจับข้อแขนของตัวเองที่ตอนนี้มันรู้สึกปวดหนึบๆ เพราะถูกกระชาก

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้คิดอะไร ร่างของฉันก็ถูกกดให้นอนราบไปกับโซฟาพร้อมกับร่างของพี่เลย์ที่ขึ้นมาคร่อม มือทั้งสองข้างของฉันถูกรวบขึ้นไปขึงตรึงเอาไว้เหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียวของพี่เลย์

“จะ จะ จะทำอะไรคะ” ฉันถามพี่เลย์ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาเพราะความกลัว พี่เลย์ค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมา

“เธอต้องรับผิดชอบไง…” รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นมาบนใบหน้าของพี่เลย์

“พะ พี่เลย์!!” ฉันเบิกตากว้างเมื่อมือใหญ่ของพี่เลย์วางลงมาบนหน้าอกของฉัน ทำให้ฉันเริ่มดิ้นเมื่อรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย

“พี่เลย์ กรี๊ดดดด อึก ปะ ปล่อยนะ ไอ้คนบ้า” หยดน้ำใสๆ มันไหลออกมาอาบพวงแก้มทั้งสองข้างอย่างห้ามไม่ได้

พี่เลย์ยังคงใช้ลิ้นสากไล้เลียไปจนทั่วหน้าอกทั้งสองเต้า ความรู้สึกเจ็บแปลบๆ แล่นผ่านเข้ามาในร่างกายหลายต่อหลายครั้ง ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่เลย์กำลังทำอะไร ทำไมมันถึงเจ็บจี๊ดแบบนั้น

ฉันที่ดิ้นๆ อยู่ ก็ค่อยๆ นิ่งพร้อมกับหลับตาลงช้าๆ เสียงสะอื้นในลำคอของฉันและหยดน้ำตามันไหลออกมาไม่ขาดสาย

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ จู่ๆ แขนทั้งสองข้างของฉันก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ก่อนที่ร่างหนาของพี่เลย์จะลุกขึ้นออกไปจากตัวของฉัน

“อ่า!! เชี่ยเอ๊ย” พี่เลย์ยืนหันหลังให้กับฉัน แล้วบ่นอะไรสักอย่าง

“……” ฉันมองแผ่นหลังของพี่เลย์อย่างผิดหวัง ต่อไปนี้คงไม่กล้าที่จะเจอหน้าเขาแล้ว ไม่กล้าอีกแล้ว

“ลุกขึ้นแต่งตัวซะ ฉันจะไปส่ง!!” พี่เลย์เดินไปทางระเบียงห้อง แต่ก่อนจะเปิดระเบียงออกไป เขาก็พูดคำหนึ่งออกมา “เรื่องเมื่อกี้ เธอช่วยลืมๆ มันไปซะ”