ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 11

“ไอริส ไอริส” เมลเขย่าตัวฉันเบาๆ พร้อมกับเรียกชื่อไปด้วย ทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะค่อยๆ หันมามองเพื่อน

“วะ ว่าไงเมล”

“มองอะไรเหรอ ?” เมลขมวดคิ้วถามอย่างแปลกใจ

“ปะ เปล่าๆ แกมีอะไรหรือเปล่า”

“ฉันจะบอกว่าคนขับรถมารับแล้ว แกก็เอาแต่เหม่อ”

ฉันมองไปตรงหน้าเห็นว่าพี่โจ้ลูกน้องคนสนิทของเฮียคานส์มารับแล้วจริงๆ

“อะ อื้มๆ งั้นฉันไปก่อนนะ” ในระหว่างที่เดินไปขึ้นรถ ฉันหันกลับไปมองรถพี่เลย์อีกครั้ง แต่ไม่เจอรถของพี่เลย์จอดอยู่แล้ว

ในใจมันมีแต่ความสงสัยมากมายว่าทั้งสองคนนั้นไปไหนกัน

“คุณหนูจะแวะที่ไหนก่อนไหมครับ” พี่โจ้ถามฉันในขณะที่กำลังขับรถออกจากมหาวิทยาลัย

“ไม่ค่ะ กลับบ้านเลย” ฉันบีบมือตัวเองแน่น ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้สึกร้อนรุ่มในใจมากขนาดนี้

คำพูดของเมลที่เตือนฉันเรื่องพี่แตมกับพี่เลย์มันดังก้องเข้ามาในหัวตลอดเวลา หรือว่าฉันควรจะทำอะไรสักอย่างดี ถ้าพี่เลย์จะยุ่งกับผู้หญิงคนไหนฉันก็ไม่อยากจะสนใจ แต่พี่แตมเป็นคนใกล้ตัวฉันมากเกินไป อย่างที่เมลว่า

“ก่อนจะกลับบ้านแวะคอนโดพี่เลย์ก่อนนะคะ”

พี่โจ้หันมามองฉันเหมือนมีคำถามในใจ แต่ก็ไม่กล้าที่จะถามอะไร “ครับคุณหนู”

ฉันกดโทรศัพท์โทรออกไปหาพี่เลย์ รอสายอยู่นานสุดท้ายพี่เลย์ก็ไม่รับสาย ฉันจึงตัดสินใจโทรไปอีกและโทรไปจนกว่าพี่เลย์จะยอมรับสาย

ในที่สุดพี่เลย์ก็ยอมกดรับสายจริงๆ

( มีอะไร ฉันไม่ว่าง )

ฉันเม้มปากแน่นเมื่อได้ยินคำพูดที่ดูห่างเหินมากขนาดนั้นของพี่เลย์

( คือ คือพี่เลย์ทำอะไรอยู่คะ )

( ฉันจะทำอะไรอยู่แล้วต้องรายงานเธอหรือไง )

( คือ ฮะ เฮียบอกให้ไปกินข้าวที่บ้านค่ะ ) ฉันกัดริมฝีปากแน่นเมื่อเผลอโกหกออกไป

( ฝากบอกเฮียคานส์ด้วยว่าวันนี้ฉันไม่ว่าง )

( คือ….)

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด สายถูกตัดไปโดยที่ฉันยังไม่ทันจะได้พูดอะไรให้จบประโยค

พี่โจ้ขับรถไปทางคอนโดของพี่เลย์ ไม่นานเท่าไหร่รถที่ฉันนั่งก็แล่นมาจอดที่หน้าคอนโดหรู

“พี่โจ้กลับไปก่อนก็ได้นะคะ ฝากบอกเฮียด้วยว่าเดี๋ยวพี่เลย์จะไปส่ง เขาจะไปทานข้าวเย็นที่บ้าน”

“ครับคุณหนู”

“น้องสาวฉันมาหา เธอก็เห็นๆ อยู่”

ฉันได้แต่ยืนนิ่งปล่อยให้พี่เลย์พูด พี่แตมหันมามองฉันอย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะเดินกลับไปในห้องพี่เลย์เพื่อหยิบกระเป๋าสะพาย และนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันถูกพี่แตมมองด้วยสายตาแบบนี้

“กลับแล้วนะคะ หวังว่าจะไม่ลืมแตมนะ”

พี่แตมกอดแขนพี่เลย์แล้วเขย่งเท้ายื่นหน้าขึ้นไปหอมแก้มพี่เลย์ แต่สายตาของพี่เลย์ในตอนนี้กำลังจ้องมองใบหน้าของฉันอยู่

หลังจากที่ร่ำลาเสร็จพี่แตมก็เดินมายังประตู แถมยังเอาไหล่ของตัวเองกระแทกเข้ากับไหล่ของฉันจังๆ โดยไม่มีการเอ่ยขอโทษสักคำ

ทำไมพี่แตมถึงเปลี่ยนไปแบบนี้ล่ะ…

“เข้ามาสิ จะยืนอยู่ทำซากอะไร!!”

เสียงทุ้มเข้มของพี่เลย์ทำเอาฉันสะดุ้ง ทำให้ฉันรีบก้าวขาเข้าไปในห้องของพี่เลย์ทันที

เมื่อก้าวขาเข้าไปในห้องฉันก็หันหลังไปปิดประตู พอหมุนตัวกลับมาก็ต้องตกใจ เพราะว่าในตอนนี้พี่เลย์กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของฉัน แถมยังอยู่ใกล้เอามากๆ

“ถะ ถอยไปหน่อยได้ไหมคะ…”

แทนที่จะถอยตามที่ฉันขอ แต่พี่เลย์กลับก้มหน้าลงมา ทำให้ใบหน้าของเราทั้งคู่อยู่ใกล้กันมากขึ้นกว่าเดิมอีก

“รู้ตัวหรือเปล่าว่าเธอมาขัดจังหวะฉัน ?” พี่เลย์พ่นลมหายใจร้อนผ่าวลงมากระทบใบหน้าของฉัน “เธอต้องรับผิดชอบ”

“….รับผิดชอบอะไรคะ” ฉันถามพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปอีกทาง เพื่อหลบสายตาคู่นั้นของพี่เลย์