ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 10

วันต่อมา…

ในขณะที่ฉันกำลังกินข้าวเช้าอยู่กับเฮีย ในใจมันก็ลังเลว่าจะพูดเรื่องที่จะลองขอเฮียเปลี่ยนคนหมั้นดีไหม เพราะยิ่งนานไปพี่เลย์ก็ยิ่งเปลี่ยนไปเรื่อยๆ อารมณ์ร้ายขึ้นทุกทีที่คุยกัน ฉันไม่อยากให้ความสัมพันธ์แบบพี่น้องของเราต้องจบลงแบบนี้เลย

“ฮะ เฮียคะ…” สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจจะพูด

เฮียคานส์ละสายตาจากอาหารตรงหน้าเงยขึ้นมามองฉัน “มีอะไร ?”

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูด “หนูอยากจะขอให้เฮียลองเปลี่ยนคนที่จะมาหมั้นกับหนู…”

เคร้ง!! เสียงช้อนกระทบกับจานดังขึ้นหลังจากที่ฉันเอ่ยคำนั้นออกไป ทำเอาฉันสะดุ้งตัวโหยง

“เมื่อคืนไอ้เลย์มันทำอะไร ทำไมจู่ๆ ถึงมาพูดกับเฮียแบบนี้” เฮียถามด้วยท่าทางเอาเรื่องมาก แถมยังจ้องฉันแบบจังผิดอีก

“เปล่านะเฮีย” ฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธรัวๆ “พี่เลย์ไม่ได้ทำอะไรหนูเลยค่ะ”

“แล้วทำไมถึงคิดอยากจะเปลี่ยนคนหมั้น ?”

“หนูแค่ไม่อยากใช้สถานะคู่หมั้นกับคนใกล้ตัว ไม่มีอะไรมากกว่านี้จริงๆ ค่ะ…”

เฮียคานส์ยังคงจ้องมองใบหน้าของฉันอย่างจับผิด ถึงไม่ได้ทำอะไรผิดแต่พอเจอสายตาเเบบนั้นของเฮียมันก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องรีบก้มหน้าลง

“บอกตามตรง เฮียไม่ไว้ใจใครนอกจากไอ้เลย์”

“…..” ฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อคำขอร้องไม่เป็นผล

“หลงรักมันหรือไง” จู่ๆ เฮียก็มาถามอะไรแบบนี้ ทำให้ฉันแทบจะสำลักข้าวที่กินอยู่

“บะ บ้า หนูจะไปหลงรักพี่เลย์ได้ยังไง เห็นกันมาตั้งแต่เด็กนะเฮีย”

“อื้ม! ไม่รักมันก็ดีแล้ว เพราะเมื่อไหร่ที่เธอรักมัน เธอจะต้องเสียใจ และเฮียก็คงทนเห็นเธอเสียใจไม่ได้”

“…หนูไม่มีวันรักพี่เลย์ได้หรอกค่ะ เฮียสบายใจได้เลยค่ะ ^_^”

“พ่อคงให้คนตามสืบเรื่องหมั้นของเธอกับไอ้เลย์อยู่ อย่าทำแผนแตกแล้วกันถ้าไม่อยากหมั้นกับคนที่พ่อหาให้”

“…ค่ะ”

“ถ้าไม่มีปัญหาอะไรเดือนหน้าป้ารสรินจะจัดงานหมั้นของเธอกับไอ้เลย์”

“ป้ารสรินรู้หรือเปล่าคะว่านี่เป็นแค่การหมั้นตบตาคุณพ่อ” ป้ารสรินก็คือชื่อของคุณแม่พี่เลย์

พอฉันถามไปแบบนั้นเฮียก็พยักหน้า “รู้สิ แต่ท่ทางของป้ารสรินอยากจะได้เธอเป็นลูกสะใภ้เอามากๆ”

“ระ เหรอคะ…”

“แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นไปหรอก เธอมีหน้าที่ตั้งใจเรียน เฮียจะจัดการให้เองเรื่องหมั้น”

เฮียพูดเรื่องนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ และฉันก็ไม่รู้เลยว่าเฮียจะจัดการยังไง ยิ่งนานไปทุกอย่างมันอาจจะดูจริงจังขึ้นมากกว่านี้ก็ได้

เฮ้อ….ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงต้องมาเกิดขึ้นกับฉันนะ

ณ มหาวิทยาลัย…

“เมื่อวานแกโดนพี่เลย์ดุหรือเปล่าไอริส” เมลถามฉัน ตอนนี้เรากำลังจะเดินไปที่ตึกเรียนกัน

“ไม่หรอก แค่ถึงเวลาแล้วพี่เลย์เลยพาฉันกลับ แล้วเมื่อคืนแกกลับยังไง ขอโทษนะที่กลับก่อน”

“ฉันว่าท่าทางของพี่เลย์ดูจะหวงแกอยู่นะ” เมลยังคงเอาแต่พูดเรื่องของพี่เลย์

“ก็ในฐานะพี่น้องไง”

“อื้อ เมื่อคืนพี่แตมเอาแต่ถามว่าแกกับพี่เลย์เป็นอะไรกัน”

“แล้วแกตอบพี่แตมไปว่าไง ?”

คำตอบของฉันทำให้เมลถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่แล้วส่ายหน้าไปมา

“ฉันล่ะไม่เข้าใจแกเลยจริงๆ ไอริส!!”

“ไปเรียนได้แล้วเมล หยุดคิดเรื่องของฉันแล้วไปเรียนเข้าใจไหม”

เมลพยักหน้าตอบ จากนั้นเราทั้งสองคนก็เดินไปเรียน วันนี้มีเรียนแค่ช่วงเช้าและก็ไม่ได้หนักอะไร เป็นอีกวันที่สบายๆ

หลังเลิกเรียน…วันนี้เฮียให้พี่โจ้ลูกน้องสนิทมารับฉัน จริงๆ เฮียจะให้พี่เลย์มารับ แต่พี่เลย์ไม่ว่าง

“พรุ่งนี้หยุดเรียน เราไปไหนกันดีไอริส” เมลถาม เมลอาสามายืนรอรถเป็นเพื่อนฉัน มักจะเป็นแบบนี้ประจำแหละเมลน่ะทั้งน่ารักและนิสัยดี

“ไปสวนสัตว์กันไหม ?”

“โหยย!! ไม่เอาอะฉันไม่ชอบสวนสัตว์สักเท่าไหร่” เมลส่ายหน้าไปมารัวๆ

“แล้วอยากไปที่ไหนล่ะ ฉันไปได้หมดนั่นแหละ^_^” ฉันเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องมากอะไรอยู่แล้วแหละ ไปไหนก็ได้ถ้าเฮียอนุญาต

“เดี๋ยวคิดก่อนแล้วกัน คืนนี้ฉันจะส่งข้อความไปบอกนะ”

“อื้อๆ”

ในขณะที่คุยกับเมลอยู่ จู่ๆ ก็มีรถหรูแล่นผ่านหน้าไป ฉันมองถามรถหรูคันนั้นด้วยความรู้สึกที่คุ้นชิน

นั่นมันรถของพี่เลยนิ…ฉันจำได้

ไหนเขาบอกว่าไม่ว่างไงแล้วมาที่มหาวิทยาลัยทำไมกัน หรือมีธุระที่นี่อย่างนั้นเหรอ

รถของพี่เลย์จอดสนิท ซึ่งอยู่ในระยะที่สายตาของฉันมองเห็นพอดี ไม่นานฉันก็เห็นพี่แตมเดินไปที่รถของพี่เลย์ แล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านใน จากนั้นรถของพี่เลย์ก็แล่นออกไปจากระยะสายตาของฉัน

ขะ เขาจะไปไหนกันนะ….