พี่เลย์นะพี่เลย์ เพราะอะไรกับถึงได้มองเห็นฉันเป็นคนอื่นขนาดนั้น ทั้งที่เราโตมาด้วยกันแท้ๆ ถึงจะไม่ได้ถึงขั้นสนิทกันมาก แต่ก็เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก ไม่น่าจะใจร้ายกับฉันมากขนาดนี้เลยนี่นา
“ค่ะ! ต่อไปไอริสจะไม่เสนอหน้ามาที่ห้องของพี่เลย์อีกแล้ว” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพูดในสิ่งที่พี่เลย์ต้องการจะได้ยิน “สบายใจแล้วนะคะ”
“อื้ม”
“ส่วนเรื่องที่พี่เลย์ เอ่อ จะ จูบไอริส ไอริสจะคิดซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น…”
“มันก็เรื่องของเธอ เพราะถ้าเป็นฉัน…ก็คงจะไม่ใส่ใจ”
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ อีกครั้ง ก่อนจะเก็บอุปกรณ์ทำแผลให้เข้าที่แล้วยกไปเก็บไว้ที่เดิม
“ดะ เดี๋ยวไอริสโทรเรียกให้พี่โจ้มารับก็ได้ค่ะ แล้วจะบอกเฮียว่าพี่เลย์ปวดหัว เลยไปส่งที่บ้านไม่ได้”
พี่โจ้คือลูกน้องคนสนิทของเฮีย ไว้ใจได้ เพราะเวลาฉันอยากไปไหนถ้าเฮียไม่ว่างก็จะให้พี่โจ้พาไปตลอด
ฉันเห็นว่าพี่เลย์เงียบไปก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากำลังจะกดโทรออกไปหาพี่โจ้
“ไม่ต้อง!!” โทรศัพท์ของฉันถูกพี่เลย์คว้าออกไปคามือ “หาเรื่องให้ฉันเจอบ่นหรือไง”
“จะไปส่งไอริสเองเหรอคะ”
“เออ!!”
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยกับคำตอบของพี่เลย์ อะไรกันที่ทำให้พี่เลย์กลายเป็นคนขี้หงุดหงิดมากขนาดนี้ เพราะสถานะคู่หมั้นของเราอย่างงั้นเหรอ
ภายในรถ…
ฉันพยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อถามในสิ่งที่ค้างคาใจในตอนนี้ แต่ด้วยความเงียบของพี่เลย์ จึงทำให้ฉันลังเล
“มีอะไรจะพูด ก็พูดมา”
ฉันรีบก้มหน้าลงทันทีเมื่อพี่เลย์ละสายตาออกจากถนนหันมาถามฉัน
“ระ รู้ได้ไงคะว่าไอริสจะถามอะไร…”
“เธอจ้องฉันขนาดนั้น คิดไว่าฉันไม่รู้ตัวเลยหรือไง”
“…..” ฉันเม้มปากแน่นด้วยความรู้สึกประหม่า ไม่คิดว่าตัวเองจะเผลอมองพี่เลย์จนกระทั่งเขารู้ตัวแบบนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+