ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 16

ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ คลับ วันนี้คนเยอะเป็นพิเศษเพราะเป็นวันศุกร์ แล้วแบบนี้จะหายัยบื้อนั่นเจอได้ยังไง

ไปไหนวะ!!!

“พี่เลย์ พี่เลย์จะไปไหนคะ”

“ไม่ต้องตามฉันมา!!” ผมหันไปบอกเธอ “ถือว่าฉันเตือนเธอแล้วนะ”

พูดจบผมก็รีบเดินแหวกฝูงผู้คนที่แออัดเพื่อมองหาไอริส มันใช่เรื่องไหมวะ!! จริงๆ ผมไม่ต้องสนใจเธอเลยด้วยซ้ำ แค่เดินกลับโต๊ะไปนั่งดื่ม มันไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิด

“ไอ้เลย์ๆ ทางนี้” เสียงไอ้เตตะโกนเรียกผม ทำให้ผมหันไปมองทางด้านหลังของตัวเอง

ภาพที่เห็นทำให้ผมถึงกับกัดฟันกรอดอย่างหงุดหงิด ไอ้เตกำลังประคองไอริสที่เมาจนขาดสติ เธอเอาแต่เลื้อยตัวไปมาอยู่ไม่นิ่ง

หมับ!! ผมรีบเดินตรงไปหาไอ้เตก่อนจะกระชากแขนผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นว่าที่คู่หมั้นของผมอย่างแรง

“ดื่มอะไรเมาขนาดนี้ฮะ!!” ผมตวาดถามเธอเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงในคลับ

“อื้อ~” เธอท้วงในลำคอก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองผม แล้วทำหน้าเหมือนกับว่ากำลังสงสัยอะไรอยู่สักอย่าง ก่อนจะดิ้นแล้วแหกปาก “อยากเต้นๆๆ ปล่อยยย~”

“ดีนะกูไปดึงตัวออกมาจากไอ้พวกโรคจิตกลุ่มนั้นก่อน ไม่คิดว่าเมาแล้วจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวขนาดนี้” ไอ้เตพูด

“เธอทำอะไร ?” ผมถามไอ้เต

“ก็ไปเต้นยั่วไอ้พวกนั้นไง เกือบโดนลากไปแล้วไหมล่ะ”

“ยืนนิ่งๆ” ผมบอกไอริสเสียงแข็งเพราะเธอเอาแต่ส่ายเอวไปมาแถมยังเอาก้นมาถูตรงเป้ากางเกงของผม

“มึงพาน้องมันกลับเหอะไอ้เลย์ สภาพแบบนี้คงดื่มต่อไม่ได้”

ผมพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ทำไมต้องเป็นผมวะ ดื่มได้ดูแลตัวเองไม่ได้หรือไง แม่ง!!!

“เลิกแรดแล้วตามฉันมานี่” ผมตะเบ็งเสียงบอกไอริส ก่อนจะออกแรงกระชากร่างของเธอให้เดินตามออกมาด้านนอกคลับ

“ไม่เอา ไม่เอาไม่ปายย ปล่อยยย!!” ไอริสเธอโวยวายเสียงดังเมื่อถูกผมลากตัวออกมาด้านนอกคลับ

ทำไมเมาแล้วเป็นคนละคนกับตอนไม่เมาขนาดนี้วะ นี่สินะที่เขาเรียกว่าน้ำเปลี่ยนนิสัย ผมล่ะเชื่อแล้วจริงๆ เมื่อได้เห็นกับตาตัวเอง

“รู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป ?” ผมพยายามเรียกสติเธอ แต่เหมือนว่าตอนนี้สติของเธอมันไปไกลกู่ไม่กลับแล้ว

“ยุ่ง!! ชีวิตของไอริส” เธอจ้องหน้าผมตาเขม็งแล้วพยายามแกะมือผมออก

“หึ!! เมาแล้วปากเก่งใช้ได้”

“ใครไม่เป็นไอริสไม่เข้าใจหรอก อึก! คนใจร้าย” เธอพูดพร้อมกับสะอึกไปด้วย แถมยังทำท่าเหวี่ยงใส่ผมอีกต่างหาก

ไม่รู้ว่าพล่ามบ้าอะไร

“โทรศัพท์อยู่ไหน โทรบอกให้เฮียมารับ”

“ไม่เอา ไม่เอา ไม่บอกเฮีย” เธอรีบส่ายหน้ารัวๆ แล้วพูดเสียงยานๆ เพราะความเมา

“จะไม่บอกได้ยังไง แล้วมายังไง ใครมาส่ง แล้วจะกลับยังไง ?”

“ถามเยอะจาง อื้อออ” ไอริสเธอยกมือข้างที่ว่างอยู่ขึ้นมากุมหัวตัวเอง แล้วจู่ๆ ก็ซบหน้าลงมาบนแผงอกของผม ก่อนจะเงยขึ้นมองตาแป๋ว “ขอทวนคำถามอีกรอบหน่อยน้า”

ผมพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วดันหน้าเธอออก อย่างหงุดหงิด “โทรศัพท์ไปบอกเฮียคานส์ให้ส่งคนมารับกลับบ้าน”

“ม๊ายยเอา ไม่กลับบ้าน”

ผมกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะดึงร่างของเธอให้เดินตามไปที่รถ เมื่อมาถึงก็จับเธอยัดเข้าไปนั่งตรงเบาะข้างๆ คนขับ จากนั้นผมก็เดินอ้อมไปเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง

“หวังว่าเธอจะไม่งอแงขอให้ฉันไปส่งที่บ้านนะ” ผมค่อยๆ หันไปมองผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ “เพราะครั้งนี้ฉันคงไม่ปล่อยเธอไปเหมือนครั้งก่อน”

“อื้อ” ไอริสเธอพยักหน้าตอบอย่างว่าง่าย ก่อนจะเอนตัวไปกับเบาะ

ผมสตาร์ทรถแล้วรีบขับตรงไปที่คอนโด วันนี้กะว่าจะมาล่าเหยื่อ ไม่คิดว่าเหยื่อจะมาหาถึงที่ ถ้าเธอไม่เมาก็คงไม่กล้าสู้หน้าผมเหมือนที่ผ่านมาเธอพยายามหลบหน้าผมตลอด แต่ผมก็ไม่คิดจะใส่ใจขนาดนั้น

#คอนโด

ผมประคองร่างของไอริสขึ้นมาบนห้อง เพราะถ้าปล่อยให้เดินเองคงได้หน้าทิ่มพื้นแน่ๆ

“อ่า!! รู้ตัวไหมว่าเธอโคตรเป็นภาระของฉันเลย” ผมวางร่างของเธอกระแทกลงกับโซฟาอย่างหัวเสีย เห็นตัวเล็กๆ แบบนี้แม่งหนักเอาเรื่อง

ผมทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาแล้วพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ จู่ๆ ไอริสเธอก็ขึ้นมาคร่อมบนตักของผม มือเล็กคล้องมาจับต้นคอผมเอาไว้

“ทำอะไร?” ผมเลิกคิ้วถาม เพราะไม่คิดว่าเธอจะเป็นฝ่ายรุกเองแบบนี้

“เต้นๆๆๆๆๆ” ไม่พูดเปล่า เธอขยับสะโพกโยกไปมาบนท่อนขาแกร่งของผม

อ่า!!! ถึงจะมีกางเกงกั้นอยู่แต่ตรงนั้นของผมกับเธอมันก็กำลังเสียดสีกัน ทำให้ท่อนเอ็นของผมมันค่อยๆ ผงาดใหญ่ขึ้นดันเป้ากางเกงจนแทบทะลักออกมาด้านนอก

ผมยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับก้นงอนของเธอไว้อย่างเคลิบเคลิ้ม ในขณะที่ไอริสกำลังเอาแต่ร้องเพลงที่ฟังไม่ได้สรรพแล้วโยกตัวไปมา เธอคงไม่รู้ว่ากำลังทำให้ผมหมดความอดทน

“เปิดเพลงเต้นได้ไหมคะ ?” เธอหยุดนิ่งก่อนจะเอ่ยถามผม

“อ่า!! มันดึกแล้ว เธอโยกต่อสิ” ผมใช้มือจับสะโพกเล็กๆ ให้ขยับโยกไปมาช้าๆ คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ด้านบนยอมทำตามอย่างว่าง่าย

คำเตือนของเฮียคานส์ไม่มีผลอะไร เพราะในเกมนี้ผมถือว่าผมไม่ใช่คนเริ่มก่อน ไอริสเธอเสนอมาขนาดนี้ มีหรือไงที่คนอย่างผมจะไม่ตอบสนองในสิ่งที่เธอต้องการ