ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 30

Talk เลย์

ผมมองไปยังร่างของไอริสที่กำลังเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ ซึ่งเป็นรถของไอ้เวรนั่นที่พ่อเธอเคยบังคับให้หมั้นกับมันจนเดือดร้อนมาถึงผม ผมจำได้แม่นว่าเป็นรถของมันแน่ๆ !!

“เลย์คะ ทำไมไม่ออกรถสักทีล่ะ หรือเลย์อยากให้แม่นั่นไปกับเราด้วย” คลีน คู่ขาของผมเอ่ยถามด้วยท่าทางไม่พอใจ แน่นอนว่าผมไม่ได้สนใจเธอมากไปกว่าเรื่องบนเตียง

ที่ผมเรียกเธอมาในครั้งนี้ก็เพราะอยากให้ไอริสเห็นว่าถ้าเธอไม่ยอมผม มันจะเป็นยังไง แต่!! เธอกลับไม่พูดไม่จาเปิดประตูลงไปจากรถ แถมยังขึ้นรถไปกับผู้ชาย

ผมหันหน้ามองผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วพูดออกไปเสียงเย็น “ลงไป”

“นี่มันอะไรกันคะ ตามให้คลีนมาแล้วจู่ๆ ทำไมถึงมาไล่คลีนลงจากรถแบบนี้!!”

“ฉันบอกให้ลงไป” ผมย้ำอีกครั้งและแสดงออกทางสีหน้าว่ากำลังไม่สบอารมณ์

“เลย์เป็นอะไรไปคะ เพราะผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม”

ผมพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างหงุดหงิด ทำไมผู้หญิงมักจะทำนิสัยงี่เง่ากับผมตลอดเวลา น่ารำคาญฉิบ!!

“ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ บอกให้ลงไปก็ลง!!”

“ถ้าจะชอบมัน ก็ช่วยนึกถึงคลีนที่อยู่กับเลย์มาก่อนด้วยนะคะ”

“รู้ไหมว่าเธอไม่ควรพูดแบบนี้คลีน” ผมคว้ามือไปบีบปลายคางเธอ “เธอไม่ใช่เจ้าของชีวิตฉัน”

“อื้อ คะ คลีนเจ็บ”

“ผู้หญิงคนนั้นที่เธอเรียกว่ามัน เธอเป็นคู่หมั้นของฉัน” พูดจบผมก็สะบัดมือออกจากปลายคางของเธออย่างแรง

ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงต้องมาหงุดหงิดขนาดนี้ ที่เห็นยัยเฉิ่มนั่นขึ้นรถไปกับไอ้เวรจอแดน หึ!! เดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่ไอริส

“ลงไป!!” ผมตวาดอีกครั้ง ทำให้คลีนที่มองผมด้วยความกลัวรีบเปิดประตูลงจากรถ

เมื่อคลีนลงไปจากรถแล้วผมก็ขับรถออกไปด้วยความเร็วกลับมาที่บ้าน

“พาหนูไอริสไปลองชุดหรือยัง ?” เมื่อเดินเข้ามาในบ้านแม่ก็เอ่ยถามผมทันที

“ไม่ต้องห่วงครับ ผมรู้หน้าที่ดี”

“เรื่องผู้หญิงฉันอยากให้แกหยุดซะนะตาเลย์”

“แม่ช่วยเลิกบังคับผมให้ทำนู่นทำนี่สักทีจะได้ไหมครับ” ผมบอกไปอย่างหงุดหงิด ตอนนี้มันหงุดหงิดไปทุกอย่าง

“เรื่องอื่นฉันจะไม่ยุ่ง แต่เรื่องผู้หญิงถ้าแกไม่รีบจัดการตัวเอง ฉันจะเป็นคนจัดการเอง!!” แม่ประกาศเสียงกร้าว ทำให้ผมเงียบ พร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ

“แม่ครับ” ผมเรียกแม่เอาไว้ก่อนที่แม่จะเดินไป ทำให้แม่หันกลับมามองผมอีกครั้ง “มีอะไร ไม่ต้องมาขอเรื่องผู้หญิงของแก ครั้งนี้ฉันพูดเด็ดขาด!!”

“ไม่ใช่เรื่องนั้นครับ”

“แล้วมีเรื่องอะไร ?”

“แม่ช่วยเลื่อนงานหมั้นให้เร็วกว่านี้หน่อยได้ไหมครับ เลื่อนให้เป็นอีกสามวันข้างหน้ายิ่งดี”

พอได้ยินผมพูดไปแบบนั้นแม่ก็เปลี่ยนเป็นมองผมด้วยสายตาที่สงสัย “แกไม่สบายหรือเปล่าตาเลย์”

“ดูท่าคุณหญิงจะรีบมากเลยนะครับ” คุณพ่อเอ่ยขึ้น

“ตาเลย์เป็นคนอยากให้เลื่อนเองค่ะ เรื่องนี้ตาเลย์เป็นคนเสนอ”

พะ พี่เลย์อย่างนั้นเหรอ ฉันหันขวับไปมองพี่เลย์ทันที ตอนนี้เขาก็กำลังมองฉันอยู่เหมือนกัน แถมยังยกยิ้มมุมปากอีกด้วย

บอกตามตรงว่าแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าพี่เลย์จะเป็นคนขอให้เลื่อนงานหมั้น อย่างเขาน่ะเหรอ แทบไม่มีทางเป็นไปได้เลย เพราะอะไรกัน…ทั้งที่ฉันอยากจะเลื่อนมันออกไป แต่เขากลับทำให้ทุกอย่างเร็วขึ้น

ผู้ใหญ่คุยกันไปโดยที่ฉันไม่ได้ออกความคิดเห็นใดๆ เลย ทุกอย่างเป็นการพูดคุยของผู้ใหญ่ทั้งหมด และก็สรุปได้ว่างานหมั้นของฉันกับพี่เลย์ถูกเลื่อนจากกำหนดเดิมให้เร็วขึ้นอย่างที่ทางนั้นต้องการ

หลังจากที่คุยตกลงอะไรเสร็จทุกอย่างแล้ว ฉันก็ต้องจำใจขึ้นรถไปมหาวิทยาลัยกับพี่เลย์ ทั้งที่วันนี้คิดไว้แล้วว่าเขาคงไม่ได้ไปส่งแน่ๆ เฮ้อ

“ทำไมต้องเลื่อนงานหมั้นให้เร็วขึ้นด้วยคะ” ฉันหันไปถามพี่เลย์ขณะที่เขากำลังขับรถอยู่

“ทำไมเมื่อวานเธอถึงขึ้นรถไปกับไอ้เวรนั่น!!” พี่เลย์ไม่ได้ตอบคำถามของฉัน แต่เขากลับมาตั้งคำถาม แถมยังหันมาจ้องหน้าฉันตาเขม็งอีกต่างหาก

เป็นฉันที่เงียบไม่พูดอะไรตอบ คิดไว้แล้วว่าพี่เลย์ต้องเห็นแน่ เมื่อวานที่ฉันขึ้นรถไปกับคุณจอแดน แต่มันก็เป็นเพราะเขาไม่ใช่หรือไง

“หึ!!” เสียงทุ้มเข้มหัวเราะในลำคอ ก่อนจะหักเลี้ยวรถไปอีกทาง ซึ่งไม่ใช่ทางไปที่มหาวิทยาลัย

“พี่เลย์จะพาไอริสไปไหนคะ !!” ฉันรีบหันขวับไปถามคนข้างๆ ทันที เขากลับไม่ตอบเอาแต่มองถนนพร้อมกับขบกรามแน่น

ยี่สิบนาทีผ่านไป รถหรูแล่นมาจอดยังคอนโด ซึ่งเป็นคอนโดของพี่เลย์เองนั่นแหละ เมื่อเครื่องยนต์ดับสนิทพี่เลย์ก็หันมาพูดกับฉัน

“คุยในรถคงจะไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ ขึ้นไปคุยบนห้องเธอน่าจะพูดได้คล่องกว่านี้”