ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 42

ไม่รู้ว่าน้ำตามันไหลลงมาอาบแก้มตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีฉันก็ต้องรีบเช็ดมันออกไปจากแก้มก่อนที่จะมีใครเห็นเข้า

“ไอ้เลย์ แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอวะ” ไม่รู้ว่าพี่เตเห็นน้ำตาของฉันหรือเปล่า เขาถึงถามแบบนั้น

คำถามของพี่เต ทำให้พี่เลย์ละสายตาออกจากผู้หญิงที่นั่งบนตักของตัวเองมามองฉันที่นั่งอยู่ข้างๆ

สายตาคู่นั้นมันว่างเปล่า ว่างเปล่าจนฉันรู้สึกจุกไปทั่วหน้าอก

“อะ ไอริสไม่ได้ว่าอะไรนะคะ” ฉันเม้มปากแน่น

“ใครเหรอคะ ?” ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนตักของพี่เลย์เธอถามขึ้น

ในตอนนี้พี่เลย์ยังคงมองหน้าฉันอยู่ แล้วถาม “อยากอยู่ในสถานะไหน ?”

ขะ เขาถามว่าฉันอยากอยู่ในสถานะไหน แทนที่จะตอบไปเองตามความคิด แล้วฉันต้องตอบยังไงล่ะ คู่หมั้นอย่างนั้นเหรอ ทั้งที่มีผู้หญิงคนอื่นนั่งตักพี่เลย์ขนาดนี้ ถ้าบอกว่าคู่หมั้นเธอคงได้หัวเราะเยาะฉันแน่ๆ

“ขะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”

พูดจบฉันก็รีบลุกขึ้นเดินออกมาจากโต๊ะ โดยที่พี่เลย์ก็ไม่ได้สนใจ เขาหันไปสนใจผู้หญิงคนนั้น ราวกับว่าฉันไม่ได้มาด้วย จะไปไหนเขาก็ปล่อย

พี่เตวิ่งตามฉันมาที่ห้องน้ำเพราะคงเห็นท่าทางของฉันไม่ดี

“โอเคไหม ?” พี่เตถาม

“ถ้าไอริสบอกว่าโอเคก็คงจะถูกมองว่ากำลังโกหกอยู่สินะคะ” พูดจบน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง

ในตอนแรกมันจุกจนไม่มีน้ำตา แต่ตอนนี้ทำไมน้ำตาถึงไหลออกมาง่ายดายขนาดนี้กันนะ ฉันต้องไม่ร้องสิ ฉันต้องไม่รู้สึกอะไรกับเขาสิถึงจะถูก

แล้วทำไมตอนนี้ฉันถึงรู้สึกมากขนาดนี้กัน

“มานั่งตรงนี้ก่อน” พี่เตจับมือฉันแล้วพาเดินมานั่งตรงโต๊ะ บริเวณห้องน้ำจะมีโต๊ะไว้ให้นั่งอยู่ แต่ตอนนี้ไม่มีใคร มีแค่ฉันกับพี่เต

“ไอ้เลย์มันเสือผู้หญิง รู้ใช่ไหม ?” พี่เตถาม

“ค่ะ ไอริสพอจะรู้มาบ้าง”

“ถ้ารู้แล้วทำไมถึงหมั้นกับมัน ?”

เป็นคำถามที่ตอบยากเอามากๆ ฉันถึงกับเงียบแล้วก้มหน้าลงปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอาบแก้ม

“โอเคๆ พี่จะไม่ถามก็ได้ แต่ยังไงก็ควรเผื่อใจไว้นะ”

“…..”

“อย่าเล่นกับไฟ”

อย่าเล่นกับไฟอย่างนั้นเหรอ แล้วฉันถอยได้หรือเปล่า ถลำลึกมาทั้งตัว ทั้งความรู้สึกแบบนี้แล้ว

“ไอริสขออยู่คนเดียวได้ไหมคะ”

“อื้มก็ได้ ระวังตัวด้วยแล้วกัน” พี่เตเอามือมาลูบผมของฉันเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนี้

หลังจากที่พี่เตเดินออกไปฉันก็ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายอะไร พยายามหักห้ามความรู้สึกของตัวเอง ให้มันพอ ให้มันหยุดแค่นี้

ทำไมกัน ทำไมตรงหัวใจของฉันมันถึงได้รู้สึกเจ็บมากมายขนาดนี้ด้วย รู้สึกเหมือนมีมีดปักอยู่ที่กลางอกข้างซ้ายอย่างไงอย่างงั้น

“ทำไมไม่กลับเข้าไปในคลับ มานั่งอยู่คนเดียวทำไม”

เฮือก!!

ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงท้วง เป็นเสียงที่คุ้นเคย ทำให้รู้ได้ทันทีว่านี่คือเสียงของพี่เลย์

ฉันเอาแต่ก้มหน้าไม่กล้าเงยขึ้นมองเขา เพราะกลัวจะถูกจับได้ว่าในตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้อยู่

ฉันก้มมองแหวนหมั้นที่สวมอยู่บนนิ้ว จับมันหมุนไปมาชั่งใจว่าจะดึงมันออกตอนนี้ต่อหน้าพี่เลย์ดีไหม

“คิดจะทำอะไร !!”

พี่เลย์กระชากแขนฉันอย่างแรง สายตามองมาที่นิ้วมือของฉันข้างที่สวมแหวน ทั้งที่ฉันยังไม่ทันจะดึงมันออกด้วยซ้ำแต่กลับถูกกระชากราวกับมีความผิด

“ไอริสยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ…”

“คิดว่าฉันไม่รู้ ?”

พี่เลย์เลิกคิ้วขึ้นถาม เขาทิ้งมวนบุหรี่ในมือลงพื้น จากนั้นก็ใช้เท้าขยี้มันจนดับ

“บังคับไอริสแล้วทำไมตัวเองไม่สวมแหวนหมั้นล่ะคะ” ฉันตัดสินใจถามคำถามนี้ออกไปอีกครั้ง และรู้ดีอยู่แล้วว่าอาจจะไม่ได้คำตอบจากคนตรงหน้า

“ฉันไม่ชอบใส่แหวน” พี่เลย์ตอบ

ทั้งที่ฉันคิดว่าเขาคงไม่ตอบแท้ๆ แต่คำตอบมันก็ไม่ต่างอะไรกับคำว่าไม่ต้องการจะสวมแหวนหมั้น เขาก็แค่พูดให้ตัวเองดูดีขึ้นมาก็แค่นั้น

พี่เลย์กระตุกมือที่จับแขนฉันอยู่ ทำให้ร่างของฉันเซไปหาตัวเขา

“เข้าไปด้านในได้แล้ว”

ไม่ต้องรอฟังคำตอบจากนั้น พอพูดจบพี่เลย์ก็ดึงแขนของฉันให้เดินตามตังเองเข้ามาด้านในคลับ โดยที่ฉันไม่ได้เต็มใจเท่าไหร่

มาถึงที่โต๊ะผู้หญิงคนนั้นก็ไม่อยู่แล้ว มีแค่พี่เตที่กำลังนั่งดื่มอยู่

พี่เลย์นั่งลงบนเก้าอี้แล้วรั้งตัวฉันให้นั่งลง แต่!! ให้นั่งลงบนตักของตัวเองไม่ใช่เก้าอี้ เห็นแบบนั้นฉันจึงดิ้น และพยายามจะลุกขึ้นแต่ถูกพี่เลย์รั้งเอวเอาไว้ไม่ให้ลุกขึ้นหนีไปไหนได้

“อยากให้ฉันทำแบบนี้กับเธอไม่ใช่หรือไง แล้วจะดิ้นทำไม”

“ไอริสไม่ต้องการแบบนี้ ปล่อยนะคะ!!”