ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 44

เมื่อเอาแหวนคืนพี่เลย์ไปแล้วฉันก็รีบเดินเข้าห้องนอน เก็บเสื้อผ้าเพื่อจะกลับบ้าน ไม่สนว่าตอนนี้จะเป็นเวลาเท่าไหร่ ขืนอยู่ต่อหัวใจของฉันมันคงทรมานไปมากกว่านี้

ฉันใช้เวลาเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าไม่ถึงสิบนาที โดยที่ไม่มีพี่เลย์มาวุ่นวาย เพราะหลังจากที่ฉันเอาแหวนคืน เขาก็ไม่ได้พูดอะไร และไม่ตามฉันเข้ามาในห้อง

เมื่อเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วฉันก็ยกกระเป๋าเดินทางออกมาจากห้องนอน สายตามองเห็นพี่เลย์ที่กำลังนั่งอยู่ตรงโซฟา มองไปตรงหน้าไม่ได้สนใจหันมามองฉันที่กำลังยกกระเป๋าเดินไปที่ประตู

มันก็ดีแล้วแหละ ให้เขาทำเมินแบบนี้ก็ดีแล้ว ครั้งนี้ความสัมพันธ์บ้าๆ ของเรามันคงจบลงสักที

ฉันยกกระเป๋าเดินไปที่ประตูบานใหญ่ของห้องอย่างทุลักทุเล เพราะกระเป๋าค่อนข้างใบใหญ่พอสมควร เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูฉันก็หยุด แล้วเอื้อมมือไปจับลูกบิด

หมับ!! ยังไม่ทันที่มือของฉันจะเอื้อมถึงลูกบิดประตู ก็มีฝ่ามือใหญ่มาปัดมือฉันออกแถมยังปัดแรงเอามากๆ

พี่เลย์เอาตัวเองมาขวางหน้าประตูเอาไว้ เขายกมือขึ้นมาเท้าเอวแล้วจ้องหน้าฉันอย่างหาเรื่อง

“ผีเข้าเธเหรือไง!!” พี่เลย์ตวาดถามเสียงดัง

“หลบไป” ฉันบอกเพียงสั้นๆ และเอาแต่ก้มหน้าก้มตา

หมับ!! กระเป๋าใบใหญ่ในมือของฉันถูกคนตรงหน้าแย่งไป ทำให้ฉันต้องจำใจเงยหน้าขึ้นมองพี่เลย์

“เอาคืนมานะคะ”

“ฉัน ไม่ ให้” พี่เลย์พูดเน้นทีละคำ

เขากำลังจะเอากระเป๋าของฉันกลับเข้าห้องอีกครั้ง เห็นแบบนั้นฉันจึงรีบคว้ามือไปดึงกระเป๋าของตัวเองไว้

“ไอริสจะกลับบ้าน!!”

“แหกตาดูหน่อยว่านี่มันกี่โมงกี่ยาม” พี่เลย์ไม่ยอมคืนกระเป๋าให้ แค่นั้นไม่พอ ครั้งนี้เขายังตวาดเสียงดังลั่นยิ่งกว่าเมื่อกี้ด้วย

“ไอริสชัดเจนไม่พอเหรอคะ” ฉันมองหน้าพี่เลย์ด้วยความรู้สึกเจ็บปวด

“ไม่พอ”

พูดจบพี่เลย์ก็จับกระเป๋าของฉันยกขึ้น แล้วเหวี่ยงมันไปอัดกระแทกกับผนังห้อง

เป็นบ้าอะไรของเขาอีก

หมับ!! มือหนาคว้ามากระชากแขนของฉันอย่างแรงง แรงกระชากทำให้ฉันเซกระแทกเข้ากับแผงอกแกร่ง

“อะ ไอริสเจ็บ” ฉันพยายามแกะมือหนาออกจากแขน เพราะพี่เลย์ออกแรงบีบจนสุดแรงของเขา ทำให้ฉันเจ็บจนต้องร้องออกมา

“มีอะไรก็พูดมา!!”

“จะต้องให้ไอริสพูดเหรอคะ”

พี่เลย์พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เมื่อได้ฟังคำพูดของฉัน

“ปากบอกว่าให้อิสระฉัน แต่พอเอาเข้าจริงเธอกลับรับไม่ได้”

“……” ใช่ ฉันรับไม่ได้ เพราะฉันเป็นฝ่ายที่เริ่มรู้สึกก่อน

“เงียบทำไม ฮะ!!” พี่เลย์ตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดัง

“ไอริสไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ ค่ะ” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ มันรู้สึกเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก “ขอไอริสกลับไปที่บ้านนะคะ”

“ก็บอกว่าไม่ให้กลับไงวะ ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง!!”

พรึ่บ!! ฉันรวบรวมความกล้าแล้วผลักพี่เลย์เต็มแรง ทำให้ตัวของฉันมันหลุดพ้นจากการจับกุมของเขา