ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 45

หลังจากที่ฉันปาแหวนใส่พี่เลย์ ก็ถูกสายตาเอาผิดจ้องหน้าราวกับว่ากำลังจินตนาการว่าตัวเองกำลังบีบคอฉันอยู่

พี่เลย์เงียบ เขาค่อยๆ ก้มลงหยิบแหวนของฉันที่เพิ่งปาทิ้งไป พร้อมกับเสียงถอนหายใจออกมาหนักๆ ดังขึ้นให้ฉันได้ยิน

“นอนซะ!!”

“ไอริสจะกลับไปนอนที่บ้าน”

“ฉันไม่ให้กลับ”

“ไม่!! ไอริสจะกลับ” ฉันกำลังจะเดินออกไปจากห้อง แต่ถูกแขนแกร่งรวบเอวเอาไว้ ก่อนที่ร่างของฉันจะกลับมาอยู่บนเตียงอีกครั้ง โดยมีพี่เลย์นอนสวมกอดเอาไว้แน่น

“ปล่อยไอริสนะ!!” ฉันดิ้นๆ แล้วหมุนตัวไปหาพี่เลย์พร้อมกับใช้มือหยิกแขนของเขาหลายต่อหลายครั้ง

“โอ๊ย!! มันเจ็บนะเว้ย” พี่เลย์ร้องท้วงออกมาเสียงดังแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยฉัน

“เจ็บก็ปล่อยสิคะ!!”

“ไม่ปล่อย ไม่ให้กลับ”

ฉันหยุดดิ้นเพราะรู้ตัวว่าดิ้นไปก็เหนื่อยเปล่า ในเมื่อยังไงพี่เลย์ก็ไม่ยอมปล่อยอยู่ดี

“หมดฤทธิ์แล้ว ?”

ฉันพ่นลมหายใจแรงๆ ใส่หน้าพี่เลย์ และจะหมุนตัวนอนตะแคงอีกฝั่ง แต่พี่เลย์กอดฉันเอาไว้แน่นทำให้หมุนตัวไปไหนไม่ได้

“นอนเถอะ จะเช้าแล้ว”

พูดจบพี่เลย์ก็หลับตาลง เขาจะนอนทั้งๆ ที่ห้องยังเปิดไฟสว่างอยู่แบบนี้หรือไง แล้วมาทำเหมือนกับว่าเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เขาเป็นแบบนี้ตลอด ทำร้ายความรู้สึกของฉัน พอฉันทนไม่ไหวขอถอนหมั้น เขาก็จะทำแบบนี้ คิดว่าฉันอดทนต่อความเจ็บปวดได้มากขนาดนั้นเลยหรือไงกัน

เวลาผ่านไปประมาณสิบนาทีได้ ฉันยังลืมตาอยู่แล้วมองพี่เลย์ที่กำลังนอนหลับ ในใจเอาแต่ต่อว่าเขา

แต่!! จู่ๆ พี่เลย์ก็ลืมตาขึ้นมา

“ทำไมไม่นอน ?” ไม่ถามเปล่า เขายังเอาหน้ามาใกล้ๆ ฉันอีกด้วย

“เปิดไฟสว่างแบบนี้ใครจะไปนอนหลับล่ะคะ”

พี่เลย์ไม่ได้ตอบอะไร เขาปล่อยกอดออกแล้วลุกขึ้นเดินไปปิดไฟ ก่อนจะกลับมานอนกอดฉันบนเตียงเหมือนเดิม

“จะนอนได้หรือยัง” พี่เลย์ถามเสียงเย็น

การกระทำของพี่เลย์มันกำลังทำให้ใจของฉันเต้นแรง และอดไม่ได้ที่จะถามออกไป

“ทำไมทุกครั้งที่ไอริสขอถอนหมั้น พี่เลย์ต้องปฏิเสธตลอดเลยคะ” คำถามของฉันไร้การตอบกลับจากผู้ชายที่กำลังนอนกอดฉันอยู่ มันยากไปอย่างนั้นเหรอ คำถามนี้

“ทั้งที่พี่เลย์น่าจะดีใจที่ได้อิสระคืน”

“ฉันจะนอน” พี่เลย์ตอบปัดๆ ไป จากนั้นทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ เขาไม่คิดจะตอบอะไรจริงๆ น่ะเหรอ

“เราไม่ได้รักกันไม่ใช่หรือไง” หลังจากที่เงียบไปสักพัก เป็นฉันที่ถามขึ้นมาอีกครั้ง