ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 45

หลังจากที่ฉันปาแหวนใส่พี่เลย์ ก็ถูกสายตาเอาผิดจ้องหน้าราวกับว่ากำลังจินตนาการว่าตัวเองกำลังบีบคอฉันอยู่

พี่เลย์เงียบ เขาค่อยๆ ก้มลงหยิบแหวนของฉันที่เพิ่งปาทิ้งไป พร้อมกับเสียงถอนหายใจออกมาหนักๆ ดังขึ้นให้ฉันได้ยิน

“นอนซะ!!”

“ไอริสจะกลับไปนอนที่บ้าน”

“ฉันไม่ให้กลับ”

“ไม่!! ไอริสจะกลับ” ฉันกำลังจะเดินออกไปจากห้อง แต่ถูกแขนแกร่งรวบเอวเอาไว้ ก่อนที่ร่างของฉันจะกลับมาอยู่บนเตียงอีกครั้ง โดยมีพี่เลย์นอนสวมกอดเอาไว้แน่น

“ปล่อยไอริสนะ!!” ฉันดิ้นๆ แล้วหมุนตัวไปหาพี่เลย์พร้อมกับใช้มือหยิกแขนของเขาหลายต่อหลายครั้ง

“โอ๊ย!! มันเจ็บนะเว้ย” พี่เลย์ร้องท้วงออกมาเสียงดังแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยฉัน

“เจ็บก็ปล่อยสิคะ!!”

“ไม่ปล่อย ไม่ให้กลับ”

ฉันหยุดดิ้นเพราะรู้ตัวว่าดิ้นไปก็เหนื่อยเปล่า ในเมื่อยังไงพี่เลย์ก็ไม่ยอมปล่อยอยู่ดี

“หมดฤทธิ์แล้ว ?”

ฉันพ่นลมหายใจแรงๆ ใส่หน้าพี่เลย์ และจะหมุนตัวนอนตะแคงอีกฝั่ง แต่พี่เลย์กอดฉันเอาไว้แน่นทำให้หมุนตัวไปไหนไม่ได้

“นอนเถอะ จะเช้าแล้ว”

พูดจบพี่เลย์ก็หลับตาลง เขาจะนอนทั้งๆ ที่ห้องยังเปิดไฟสว่างอยู่แบบนี้หรือไง แล้วมาทำเหมือนกับว่าเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เขาเป็นแบบนี้ตลอด ทำร้ายความรู้สึกของฉัน พอฉันทนไม่ไหวขอถอนหมั้น เขาก็จะทำแบบนี้ คิดว่าฉันอดทนต่อความเจ็บปวดได้มากขนาดนั้นเลยหรือไงกัน

เวลาผ่านไปประมาณสิบนาทีได้ ฉันยังลืมตาอยู่แล้วมองพี่เลย์ที่กำลังนอนหลับ ในใจเอาแต่ต่อว่าเขา

แต่!! จู่ๆ พี่เลย์ก็ลืมตาขึ้นมา

“ทำไมไม่นอน ?” ไม่ถามเปล่า เขายังเอาหน้ามาใกล้ๆ ฉันอีกด้วย

“เปิดไฟสว่างแบบนี้ใครจะไปนอนหลับล่ะคะ”

พี่เลย์ไม่ได้ตอบอะไร เขาปล่อยกอดออกแล้วลุกขึ้นเดินไปปิดไฟ ก่อนจะกลับมานอนกอดฉันบนเตียงเหมือนเดิม

“จะนอนได้หรือยัง” พี่เลย์ถามเสียงเย็น

การกระทำของพี่เลย์มันกำลังทำให้ใจของฉันเต้นแรง และอดไม่ได้ที่จะถามออกไป

“ทำไมทุกครั้งที่ไอริสขอถอนหมั้น พี่เลย์ต้องปฏิเสธตลอดเลยคะ” คำถามของฉันไร้การตอบกลับจากผู้ชายที่กำลังนอนกอดฉันอยู่ มันยากไปอย่างนั้นเหรอ คำถามนี้

“ทั้งที่พี่เลย์น่าจะดีใจที่ได้อิสระคืน”

“ฉันจะนอน” พี่เลย์ตอบปัดๆ ไป จากนั้นทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ เขาไม่คิดจะตอบอะไรจริงๆ น่ะเหรอ

“เราไม่ได้รักกันไม่ใช่หรือไง” หลังจากที่เงียบไปสักพัก เป็นฉันที่ถามขึ้นมาอีกครั้ง

ฉันไม่ได้ต่อปากต่อคำอะไรทั้งนั้น เพราะต่อให้มีปากเสียงกันไปฉันก็ไปเรียนไม่ทันอยู่ดี ฉันลุกขึ้นเดินผ่านหน้าพี่เลย์ไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำล้างหน้า

หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จแล้วฉันก็ต้องมาเก็บซากกระเป๋าของตัวเองที่เมื่อคืนถูกพี่เลย์ทำลายจนมันพัง ส่วนพี่เลย์ในตอนนี้เขากำลังนั่งดูทีวีอย่างใจเย็น

“มานี่สิ” พี่เลย์เรียกฉัน หลังจากที่ฉันเก็บของเสร็จแล้วเตรียมจะเข้าห้อง

“มีอะไรคะ” ฉันยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้เดินไปหาพี่เลย์ตามคำสั่ง ทำให้พี่เลย์ต้องเป็นฝ่ายลุกขึ้นแล้วเดินมาทางฉัน

“ที่ฉันพูดเมื่อคืน…” พี่เลย์ดันตัวฉันให้ไปติดกับผนังห้อง แล้วก้มหน้าลงมาใช้ปลายจมูกของตัวเองแตะลงบนปลายจมูกของฉัน “เธอรู้สึกยังไง ?”

ขะ เขาต้องการคำตอบอะไรจากฉัน การกระทำแบบนี้ สายตาแบบนี้ กำลังแกล้งฉันอยู่หรือไง กำลังล้อฉันเล่นอยู่ใช่ไหม

“ไอริสกำลังจัดการความรู้สึกของตัวเองอยู่ อย่ามาทำแบบนี้ได้ไหมคะ ตลกมากหรือไง ถึงชอบมาล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นนัก” ฉันเอามือดันแผงอกแกร่งออก

เมื่อคืนยังเห็นมีผู้หญิงมานั่งบนตักอยู่เลย ทำเหมือนไม่แคร์ฉันอยู่เลย ไม่เชื่อหรอกว่าความรู้สึกของคนเรามันจะเปลี่ยนกันได้เร็วขนาดนั้น ถ้าอย่างนั้นฉันคงสั่งให้ตัวเองเลิกคิดอะไรบ้าๆ กับพี่เลย์ไปนานแล้ว

พี่เลย์ก้มหน้าลงมาทำเหมือนจะจูบ ฉันจึงรีบเบือนหน้าหนีทันที ทำให้เขาพ่นลมหายใจแรงๆ ลงมากระทบต้นคอของฉัน แล้วเอ่ยถามเสียงเย็น

“อยากถอนหมั้นมากเลยใช่ไหม ?”

“ใช่ค่ะ” ฉันตอบอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรมาก

พี่เลย์พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ อีกครั้ง แล้วพูด “ถ้าอยากจะถอนหมั้นมาก ก็รอให้เฮียกลับมาเธอค่อยพูดเรื่องนี้ก็แล้วกัน”

พูดจบพี่เลย์ก็ผละตัวออก เขาหันหลังให้ฉันแล้วเดินไปเปิดประตูห้องออกไปด้านนอก แถมยังปิดประตูเสียงดังลั่นอีกต่างหาก