ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 46

หลังจากพี่เลย์ออกไปจากห้อง ฉันก็เดินไปนั่งบนโซฟาพลางถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วยกมือขึ้นมาทาบตรงหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง

ทั้งที่มันคือสิ่งที่ฉันยืนยันว่าต้องการที่จะถอนหมั้น แต่พอได้ยินคำพูดของพี่เลย์เมื่อกี้ ทำไมถึงได้รู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้กัน

ฉันต้องลบความรู้สึกนี้ออกไปให้ได้ !!

“เฮ้อ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมต้องรู้สึกขนาดนี้ด้วย”

ฉันบ่นพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะเอนหลังพิงไปกับโซฟาแล้วเงยหน้าขึ้นมองเพดานของห้อง สายตาไม่ได้โฟกัสกับอะไรทั้งนั้น รู้สึกว่าตอนนี้สติของตัวเองมันล่องลอยมาก

อีกสองวัน อีกแค่สองวันเท่านั้นเฮียก็จะกลับไทย อดทนแค่สองวันนะไอริส…

หลายชั่วโมงผ่านไป ไร้วี่แววของพี่เลย์ เขาหายไปเลย คงจะไปหาผู้หญิงคนไหนสักคนของเขานั่นแหละ

ช่างเขาสิ! เขาจะไปหาใครมันก็เรื่องของเขาไม่ได้เกี่ยวกับฉันสักหน่อย อีกไม่นานเราก็จะถอนหมั้นกันแล้ว

ฉันลุกขึ้นจากโซฟาเดินตรงไปที่ประตูห้อง ว่าจะออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆ นี้สักหน่อย ถ้าให้อุดอู้อยู่ในห้องแบบนี้ฉันต้องเป็นบ้าตายแน่เลย

แต่!! เมื่อเปิดประตูออกไปแล้วฉันก็ต้องตกใจ เมื่อเจอกับพี่เลย์ที่กำลังยืนอยู่หน้าห้อง เขาก็กำลังจะเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมๆ กับฉันที่จะเปิดประตูออก ท่าทางของพี่เลย์ดูเลิ่กลั่กแปลกๆ พอเห็นหน้าฉัน

ฉันมองหน้าพี่เลย์ก่อนจะเลื่อนสายตามองที่มือของเขาที่กำลังถือช่อกุหลาบอยู่

ตึกตัก! ตึกตัก! จู่ๆ หัวใจดวงน้อยมันก็พลันเต้นรัว พอคิดว่ากุหลาบในมือของพี่เลย์ช่อนั้นเขาถือมาให้…

บ้า!! ไม่ใช่หรอก ไม่มีทาง คนอย่างพี่เลย์ไม่มีทางซื้อกุหลาบมาให้ฉันแน่ๆ มันดูไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด

หมับ!! ในขณะที่สมองของฉันมันกำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่นั้น จู่ๆ พี่เลย์ก็เอาช่อกุหลาบที่เขาถืออยู่มายัดใส่มือฉัน ก่อนที่เจ้าตัวจะแทรกเข้ามาในห้องแล้วเดินไปนั่งบนโซฟา พร้อมกับหยิบรีโมตมากดเปิดทีวี

ฉันยืนงงอยู่หน้าประตูครู่หนึ่ง พอตั้งสติได้ก็เดินไปหาพี่เลย์แล้วเอาช่อกุหลาบยื่นให้เขา

“จะเอามาให้ไอริสทำไมคะ” ฉันขมวดคิ้วถามพี่เลย์อย่างงุนงง

“ขี้เกียจถือ” พี่เลย์ตอบอย่างขอไปที สายตาของเขาเอาแต่จับจ้องมองไปยังทีวีจอใหญ่ตรงหน้า

“ก็วางไว้สิคะ ไม่เห็นต้องเอามาให้ไอริสเลย”

“ให้แล้วก็เอาๆ ไปสิ เธอจะบ่นให้มันได้อะไรขึ้นมา”

“อะไรกันคะ ไอริสยังไม่ได้บ่นเลยนะ” จู่ๆ ก็มาว่าฉันบ่น ทั้งที่ฉันแค่ถาม

จู่ๆ ก็เอาช่อกุหลาบมาให้กันแบบนี้ใครจะไม่งงบ้างล่ะ

“เงียบ!! ฉันจะดูบอล” พี่เลย์หันหน้ามาดุ จากนั้นก็หันกลับไปมองทีวีต่อ

เอ้า! สรุปฉันผิดอย่างนั้นเหรอ โอเค! ผิดก็ผิด ฉันไม่สมควรพูดกับเขาแต่แรก

ฉันยืนมองพี่เลย์ครู่ใหญ่ โดยที่เขาไม่ได้สนใจอะไรเลย ฉันจึงวางช่อดอกไม้ที่เขาให้เอาไว้ตรงหน้าเขานั่นแหละ จากนั้นก็หันหลังเตรียมจะเดินออกไปจากห้อง

หมับ! ก้าวขาเดินไปได้ยังไม่ถึงสามก้าวแขนของฉันก็ถูกคนตัวโตรั้งเอาไว้

“เอาวางไว้ทำไม ?” พี่เลย์หมายถึงกุหลาบช่อนั้น

“ก็มันไม่ใช่ของไอริสนี่คะ”