ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 72

มันรู้สึกโล่งอกเหมือนกันที่ได้ทำให้พี่เลย์เห็นว่าในตอนนี้ฉันเข้มแข็งขึ้นแล้ว ไม่ใช่ไอริสผู้หญิงที่เอาแต่ร้องไห้ขอร้องให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว

เมื่อกลับมาที่บ้านฉันก็โทรหาคุณพ่อ เพื่อบอกเรื่องที่จะไม่กลับไปอังกฤษ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะฉันไม่ชอบการไปอยู่ที่ต่างประเทศด้วย รู้สึกว่ามันไม่ชินเท่าไหร่

( ว่ายังไง จะกลับมาเมื่อไหร่ ) พอรับสายพ่อก็ทวงถามทันทีว่าฉันจะกลับไปเมื่อไหร่

( หนูตัดสินใจแล้วค่ะว่าจะอยู่ไทย จะไม่ไปอยู่ที่อังกฤษแล้ว )

( ทำไมถึงคิดจะทำอะไรโง่ๆ แบบนั้น อยากให้ไอ้เลย์มันเห็นลูกท้องโตหรือไง )

( เห็นหนูท้องโตแล้วยังไงล่ะคะ เขาจะทำอะไรได้ )

เสียงคุณพ่อพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ทำให้ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณพ่อไม่พอใจ ที่ฉันตัดสินใจไม่กลับไปอังกฤษ

( อย่าคิดจะใจอ่อนให้มัน เพราะพ่อกับตาคานส์คงไม่มีทางรับมันกลับเข้ามาเป็นลูกเขยในบ้านอีก )

( หนูรู้ค่ะ และหนูก็ไม่ได้ตัดสินใจอยู่ที่ไทยเพราะเขา )

( ในเมื่อลูกยืนยันมาแบบนี้พ่อคงขัดอะไรไม่ได้ )

( ขอบคุณนะคะ ที่เข้าใจหนู )

( แล้วเรื่องแต่งงานกับตาแดน ลูกตัดสินใจได้หรือยัง )

( หนูบอกไปแล้วไงคะ ว่าหนูจะไม่แต่งงานกับเขา และไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น )

( อยากท้องไม่มีพ่อหรือไง !!) เสียงของคุณพ่อตวาดถามผ่านปลายสาย

( อย่าบังคับหนูอีกเลยนะคะ ขอหนูได้เลือกในสิ่งที่หนูต้องการบ้าง….)

สายถูกตัดไป โดยที่ฉันไม่ได้ฟังคำตอบกลับจากคุณพ่อ แต่เท่าที่ฟังจากน้ำเสียง คงจะไม่พอใจฉันเอามากๆ

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

ฉันอยู่ที่บ้านซะส่วนใหญ่ และช่วงนี้รู้สึกว่าฉันจะชอบหยิบจับหาอะไรทำเป็นพิเศษ ทำนู่นทำนี่จนถูกเฮียบ่น บางวันคุณจอแดนก็มาคุยเล่นเป็นเพื่อนแก้เบื่อเวลาที่เฮียไม่อยู่

ฉันถามคุณจอแดนว่าเขาจะกลับอังกฤษเมื่อไหร่ คำตอบของเขาคือไม่มีกำหนด เพราะกำลังศึกษาธุรกิจที่ไทย เห็นว่าอยากจะทำโชว์รูมรถ

และพูดทิ้งท้ายเอาไว้ว่าเขาจะอยู่ที่ไทยแกล้งเป็นสามีปลอมๆ ให้ฉันเพื่อตบตาพี่เลย์ และคุณพ่อก็รู้เรื่องนี้แล้ว รวมทั้งเฮีย แต่ไม่มีใครว่าอะไร กลับเห็นดีเห็นงามด้วย

ฟังดูว่าฉันเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่านะ ที่ดึงคนดีๆ อย่างคุณจอแดนเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้…

“จะทำอะไร ?” เฮียทำหน้าเข้มเอ่ยถามเสียงดุ เมื่อเห็นว่าฉันกำลังยกเอากระถางดอกไม้ขึ้น

“หนูจะจัดมันให้เข้าที่ค่ะ วางไว้ตรงนี้มันรกหูรกตา”

“วางลงเดี๋ยวนี้ไอริส!!”

“มันไม่หนักเลยเฮีย กระถางเล็กๆ เอง”

“เฮียสั่ง ถ้าเธอไม่วางลงเฮียจะขังเธอไว้ในห้อง”

“เฮีย…!!” ฉันยอมวางกระถางดอกไม้ในมือลง แล้วทำหน้าบึ้งใส่เฮีย

“ท้องอยู่ทำไมชอบหยิบจับอะไรไปทั่ว นั่งอยู่เฉยๆ ไม่เป็นเลยหรือไง” วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันถูกเฮียดุ

“อยู่เฉยๆ มันน่าเบื่อจะตายเฮีย”

“ยังจะมาเถียงอีก!!”

เมื่อเจอเฮียดุมากๆ ฉันจึงรีบเดินเข้าไปกอดแขนเฮียเพื่ออ้อน “ดุคนท้องมันบาปนะคะเฮีย”

“ไม่ต้องมาอ้อน เฮียจะไปทำงานแล้ว”

ฉันฉีกยิ้มหวานแล้วยอมปล่อยเฮีย ถือว่าเป็นโชคดีของเจ้าตัวน้อยในท้องของฉัน ถึงแม้เฮียกับคุณพ่อจะไม่ชอบหน้าพี่เลย์ แต่กลับแสดงอาการว่ารักและห่วงหลานตั้งแต่อยู่ในท้อง แบบนี้ฉันก็พอโล่งใจขึ้นมาบ้าง

#โรงพยาบาล

ที่ฉันมาโรงพยาบาลในวันนี้ เพราะต้องมาฝากครรภ์ โดยมีคุณจอแดนมาเป็นเพื่อน

เมื่อเข้ามาในห้องตรวจก็ถูกคุณหมอซักถามประวัติต่างๆ เช่นประจำเดือนมาวันสุดท้ายเดือนไหน วันที่เท่าไหร่ มีโรคประจำตัวอะไรบ้าง แพ้ยาหรือเปล่า และอื่นๆ อีกหลายคำถาม

“จะไม่ให้ผมเซ็นเป็นพ่อเด็กจริงๆ เหรอครับ” คุณจอแดนถามย้ำอีกครั้ง เพราะฉันปฏิเสธเขาเรื่องการลงชื่อที่สมุดฝากครรภ์ที่ต้องใส่ชื่อแม่และพ่อลงไป

“อย่าเลยค่ะ แค่คุณจอแดนคอยดูแลไอริสแบบนี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว ไหนจะเรื่องตบตาพี่เลย์เรื่องแต่งงานอีก”

“ไม่ว่าผมจะตื้อยังไงไอริสก็ยังใจแข็งเหมือนเดิมสินะ”