ว่าที่ 'เมีย' | Hate love Nc20+ นิยาย บท 83

พอได้ยินคำพูดของพี่เลย์หน้าฉันมันก็ชาไปครึ่งซีก ส่วนเฮียก็หันมามองหน้าฉัน

“ไปเอาความมั่นใจแบบนั้นมาจากไหนคะ” ฉันถามพี่เลย์

“ฉันรู้จักเมียของฉันดี” พี่เลย์พูดมาสั้นๆ แถมยังใช้คำว่า ‘เมีย’ กับฉัน

“น้องสาวกูไม่ใช่เมียมึง” เฮียพูดสวนกลับเสียงแข็ง ทำให้พี่เลย์หน้าเสียทันที “และถ้าน้องสาวกูจะแต่งงาน หรือไม่แต่งมันก็ไม่ใช่เรื่องของมึง ไสหัวกลับไปซะ!!”

“ผมไม่กลับ”

“มึงนี่มันวอนโดนกูกระทืบจริงๆ ไอ้เลย์”

“ผมอยากมาขอโอกาส เรื่องที่ผมทำไปเฮียจะทำอะไรกับตัวผมก็ได้ จะกระทืบผมอีกก็ได้ ผมอยากแก้ตัว อยากดูแลน้องสาวของเฮียอีกสักครั้ง” ถึงจะพูดกับเฮีย แต่สายตาของพี่เลย์กลับเอาแต่จ้องมองใบหน้าของฉัน

“กูให้เวลามึงสามนาที ไสหัวออกไปจากบ้านกูซะ” เฮียเอื้อมมือหยิบปืนที่เหน็บตรงเข็มขัดออกมาแล้วเล็งไปที่พี่เลย์ ก่อนจะพูดต่อ “ไม่งั้นกูยิง”

“……” พี่เลย์เงียบเขาไม่พูดอะไร แต่กลับก้าวขาเดินมาหาเฮีย จนตอนนี้ตัวเขาแนบชิดติดกับส่วนปลายของกระบอกปืนแล้ว

“มึงท้ากู ?”

“ก่อนหน้านี้ผมทำให้ไอริสเจ็บ แต่ผมกล้าพูดตรงนี้ว่าเธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ผมรัก ผมรู้ตัวว่าเหี้ย ผมหยุดไม่ได้จึงยอมปล่อยเธอไป ดีกว่าให้เธออยู่กับผมแล้วเสียใจซ้ำๆ”

“……”

พี่เลย์ละสายตาจากเฮีย มองมาที่ฉัน “แต่วันนี้ผมอยากทวงเธอคืน ผมอยากให้เธอกลับมา”

เฮียทำเหมือนจะยิงพี่เลย์จริงๆ ฉันจึงรีบตะโกนห้าม แล้วดึงตัวพี่เลย์ออกมา “ห้ามทำแบบนั้นนะคะ”

“จะปกป้องมันอีกทำไม”

“หนูไม่ได้อยากปกป้อง แต่หนูไม่อยากให้เฮียฆ่าใคร”

เฮียยกมือขึ้นมาเท้าเอวจากนั้นก็พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ พร้อมกับมองหน้าฉันแล้วส่ายหน้าไปมา

“ไอริส…” พี่เลย์จับมือฉันไว้แน่น ทำให้ฉันต้องรีบสะบัดออกอย่างแรง แล้วพูด “กลับไปได้แล้วค่ะ บ้านหลังนี้ไม่ต้อนรับคุณ”

“จะคุยกันดีๆ สักครั้งไม่ได้เลยหรือไง”

“จะต้องคุยอะไรอีก ฉันพูดไปหมดแล้วนะ ต้องให้ย้ำอีกกี่ครั้งถึงจะหยุดทำตัวน่ารำคาญแบบนี้สักที”

“ฉันอยากทำให้เธอเห็น ยังไม่ต้องให้อภัยก็ได้ ขอแค่ให้ฉันได้พิสูจน์ตัวเอง”

“ไม่ อึก~” ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากเพราะจู่ๆ มันก็จะอ้วกออกมาซะดื้อๆ และเพิ่งนึกได้ว่าวันนี้ลืมกินยาแก้แพ้ท้อง

“เป็นอะไร” เฮียถามฉัน

ฉันไม่ได้ตอบอะไรรีบวิ่งไปห้องน้ำให้เร็วที่สุด เพราะตอนนี้อ้วกมันจุกอยู่ที่คอแล้ว

พอมาถึงห้องน้ำฉันก็อ้วกออกมา นั่งอ้วกอยู่พักใหญ่ มันแทบจะหมดแรง วันนี้เจ้าตัวแสบในท้องเล่นงานแม่หนักจริงๆ

หลังจากอ้วกเสร็จฉันก็เดินออกมาจากห้องน้ำกลับมาที่เดิม และเห็นว่าพี่เลย์ยังอยู่ แถมยังมองฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

นี่เขาจะอยู่ที่นี่อีกนานไหม ทั้งที่ไม่มีใครต้อนรับ

“ทำไมเธอถึงอ้วกแบบนั้น เป็นอะไร” พี่เลย์ถาม และมันเป็นคำถามที่ทำให้ฉันกลัว กลัวว่าจะถูกจับได้เรื่องโกหกว่าแท้ง

“เป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณ” ฉันตอบไปอย่างห่างเหิน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังถูกมองด้วยสายตาจับผิดอยู่

“สิ่งที่มึงทำ กูให้อภัยไม่ได้ ไอริสก็เหมือนกัน” เฮียพูดขึ้นมา ครั้งนี้เฮียพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นลง “ล้มเลิกความคิดของมึงแล้วกลับไปซะ”

“ผมจะไม่กลับไปไหน จนกว่าจะได้พิสูจน์ตัวเอง”

กริ๊ง~ จู่ โทรศัพท์ในมือก็มีเสียงเรียกเข้า เป็นเบอร์ที่ฉันไม่คุ้นเคย ดังนั้นฉันจึงกดตัดสายทิ้ง แต่!!! ตั้งใจจะกดตัดสายแท้ๆ นิ้วมันดันไปแตะโดนปุ่มรับสาย

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ฉันจึงเปิดลำโพงเพื่อรอฟังว่าปลายสายคือใครที่โทรเข้ามา

( ไอริส )

แค่เสียงทุ้มที่เรียกชื่อฉันผ่านปลายสาย มันก็ทำให้รู้ได้ทันทีว่าเป็นพี่เลย์ พอได้ยินแบบนั้นฉันก็เตรียมจะกดตัดสายทิ้ง แต่เสียงของพี่เลย์ดังขึ้นมาขัดก่อน

( อย่าเพิ่งตัดสายทิ้ง ฉันขอให้เธอฟังฉันพูดก่อน )

ฉันเงียบไม่ได้ตอบอะไร และก็ไม่ได้ตัดสายทิ้ง พี่เลย์จึงเริ่มพูด

( ฉันอยากขอโทษ ) พอได้ยินคำนี้มันก็ทำให้ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายทันที

( มาตรงหน้าต่างได้ไหม ฉันอยากเห็นหน้าเธอ )

( ไม่ค่ะ )

เสียงพี่เลย์ถอนหายใจออกมาเบาๆ ( ในที่สุดเธอก็ยอมพูดสักที )

( …… )

( รู้ไหมว่าตอนนี้ฉันอยากกอดเธอมากขนาดไหน )

( น่ารำคาญ )

( ฉันจะรอวันนั้นนะ วันที่ได้กอดเธออีกครั้ง )

คำนี้พี่เลย์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ฉันจึงกดตัดสายทิ้งเพราะไม่อยากได้ยินเสียงของเขาอีก