ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 986

"ทากูยะ นายจะคิดเองเออเองไม่ได้ ไล่คนมากมายออกไปจากตระกูล แบบนี้จะทำให้ตระกูลเสียหาย แม้ว่านาจะได้สัญญาใหญ่มาแล้ว ก็ไม่มีทางเอาอยู่ จนสุดท้ายก็ทำให้ตระกูลอยู่ในสภาพตกต่ำอยู่ดี!"

หลังจากใจเย็นลง มาซาฮารุ ฟุตาบะก็ชี้ไปทางทากูยะและพูดต่อว่า

"อาสอง ถ้าหากอายังยืนยันที่จะเก็บคนกลุ่มนี้เอาไวในตระกูล ฉันก็เริ่มสงสัยเป้าหมายที่แท้จริงของอาแล้ว ตอนนี้ในตระกูลไม่อนุญาตให้มีแกะดำที่เป็นภัยต่อตระกูลอยู่ทั้งนั้น!" น้ำเสียงของทากูยะเด็ดขาดสุดๆ ตอนที่เดินทางกลับเขาได้ตัดสินใจแล้ว จะต้องทำความสะอาดตระกูลสักที

ไม่เช่นนั้นได้สัญญากับบริษัทหย่วนตงกรุ๊ปมาแล้ว ไม่ต้องใช้เวลานาน ยังไงก็จะกลับไปอยู่ในสถานการณ์เช่นตอนนี้ พวกผีดูดเลือดกลุ่มนี้ หากไม่สูบผลประโยชน์ของตระกูลจนหมด ก็คงไม่เลิกรา

ทากูยะเข้าใจความจริงนี้แล้ว

"ทากูยะ นาย......" มาซาฮารุ ฟุตาบะคิดไม่ถึงว่าทากูยะจะกล้าขัดคำสั่งของเขาต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ ยังไม่ทันได้พูด จู่ๆ เขาก็สีหน้าก็ซีดเผือด กุมหน้าอกและค่อยๆ ล้มลงไป

จู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ ทำให้ทุกคนรับมือไม่ทัน

"อาสอง อาสอง!" จะพูดยังไง มาซาฮารุ ฟุตาบะก็เป็นอาสองของทากูยะ เมื่อเห็นเหตุการณ์กะทันหันแบบนี้ ทากูยะก็รีบพุ่งเข้าไปทันที คุกเข่าข้างนึงลงกับพื้น และยื่นแขนไปประคองมาซาฮารุ ฟุตาบะขึ้นมา

"ยา ยา......" ใบหน้าของมาซาฮารุ ฟุตาบะมองด้วยตาเปล่าก็สามารถเห็นได้ว่าเปลี่ยนเป็นย่ำแย่ เขาชูมือขึ้นสั่นๆ

ทากูยะคลำหาของบนตัวเขาอยู่ครู่ จึงหยิบขวดเล็กๆ สีขาวออกมาจากกระเป๋าเสื้อ จากนั้นก็หยิบยาเม็ดสีดำออกมาจากด้านใน และใส่มันเข้าไปในปากของเขา พลางตะโกนเสียงดัง "รีบไปเอาน้ำมา!"

เลขาพยักหน้า ไม่กล้ารีรอ รีบนำน้ำอุ่นเข้ามายื่นให้

ป้อนมาซาฮารุ ฟุตาบะกินยา และตบๆ ลูบๆ หลังเขา หลังจากเห็นสีหน้าเขาเริ่มนิ่ง ทุกคนก็โล่งใจ ทากูยะสะบัดแขนที่ชาของเขาไปมา และกลับไปนั่งที่เดิมของเขา

"ทากูยะ นายจะให้ฉันโมโหตายจริงๆ เหรอ!" มาซาฮารุ ฟุตาบะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ยื่นมือสั่นๆ ออกไป ชี้ไปทางทากูยะพลางพูด

"เรื่องนี้ฉันตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว ไม่ว่าใครก็เปลี่ยนความตั้งใจฉันไม่ได้" คนอื่นเห็นว่าเมื่อครู่มาซาฮารุ ฟุตาบะเจอเรื่องอันตราย แต่ทากูยะก็ได้ตัดสินใจไปแล้ว เขากวักมือเรียกญาติที่อยู่ด้านข้าง พลางพูด "พาท่านผู้ใหญ่ไปพักผ่อนที่ห้องนอนแขก ไม่มีคำสั่งจากฉัน ไม่ว่าใครก็ห้ามไปรบกวน"

ต่อหน้าบอกว่าส่งไปพักผ่อน ไม่ให้รบกวน แต่ความจริงแล้ว ทากูยะเหมือนสั่งให้ขังมาซาฮารุ ฟุตาบะเอาไว้ที่นั่น

สองคนสนิทพยักหน้า เดินเข้าไปซ้ายคนขวาคนพยุงมาซาฮารุ ฟุตาบะขึ้น ไม่นานก็เดินออกไปจากห้องนั่งเล่น

เมื่อเห็นเขาถูกหิ้วออกไป คนอื่นๆ ก็ไม่กล้าพูดอะไรแล้ว

"ที่ฉันพูดเมื่อกี้ พวกนายได้ยินแล้วใช่มั้ย?" ทากูยะขมวดคิ้วกวาดสายตา และถามอย่างนิ่งๆ

ทุกคนยังคงไม่เอ่ยปาก พวกเขารู้ว่าทากูยะได้ตัดสินใจไล่พวกเขาออกจากตระกูลไปแล้ว ถ้าหากเอ่ยปากพูดตอนนี้ ก็ไม่มีผลดีอะไร แถมยังจะทำให้ทากูยะมีความรู้สึกไม่ดียิ่งขึ้นไปอีก

"ห้านาที หายไปจากหน้าของฉันซะ ภายในเจ็ดวันตัดช่องทางการติดต่อทั้งหมดของพวกนายกับตระกูลให้หมด ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่สนใจว่าเป็นคนตระกูลเดียวกัน จะไม่ใจดีกับพวกนายแล้ว" เห็นว่าพวกเขาไม่พูดอะไร ทากูยะเลยพูดเองตอบเอง เมื่อได้ออเดอร์จากบริษัทหย่วนตงกรุ๊ป เขาก็มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม