ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 985

"งั้นก็ไม่ต้องสนใจเขา"

"วันนี้ที่เรียกทุกคนมา ประเด็นคือมีเรื่องจะพูดกับทุกคน วันนี้ตอนบ่าย ด้วยความช่วยเหลือของพ่อหนุ่มเฉินเกอ ฉันได้สัญญาร่วมมือจากบริษัทหย่วนตงกรุ๊ปมาสองฉบับ ประมาณการเบื้องต้น ในทุกๆปีพวกเราจะทำกำไรได้อย่างน้อยสิบสองล้านต่อปี"

ทากูยะปัดมือ เวลาแบบนี้จะเกินมาคนหรือขาดไปคนก็มีค่าเท่ากัน เขากระแอม กวาดสายตามองคนที่นั่งอยู่ข้างล่าง และพูดขึ้นเสียงทุ้ม

"อะไรนะ?"

เมื่อประโยคพูดออกไป สายตาที่ทุกคนมองเฉินเกอก็ได้ย้ายไปมองที่ตัวเขาทันที คำพูดตกใจหลุดออกมาจากปากพวกเขาไม่หยุด

ทุกคนที่นั่งอยู่ ไม่มีใครรู้ว่าบริษัทหย่วนตงกรุ๊ปนั้นเป็นตัวแทนของอะไร ไม่ต้องพูดถึงตระกูลของพวกเขาที่ตกต่ำในโวกั๋วเลย ถึงแม้จะเป็นครอบครัวที่เจริญรุ่งเรือง ถ้าหากได้ความร่วมมือล่ะก็ สามารถทำกำไรได้มหาศาล

สิ่งนี้หมายความว่าอะไร มันหมายความว่าพวกเขาสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากในตระกูลต่อไปได้

"เจ้าบ้าน เมื่อก่อนฉันรับผิดชอบกิจกรรมภายนอกทางธุรกิจของตระกูลพวกเรามา สัญญาครั้งนี้พอดีให้ฉันไปติดต่อกับบริษัทหย่วนตงกรุ๊ปเอง ฉันรับรองว่าบนพื้นฐานสิบสองล้าน จะสู้เพื่อทำให้ตระกูลเราได้กำไรสามล้านดอลลาร์ต่อปี！"

"เจ้าบ้านอย่าไปฟังเขา หลายปีที่ผ่านไม่รู้ว่าเขานำปัญหามาให้ตระกูลเราเท่าไหร่ สัญญาหลายฉบับเป็นโมฆะในน้ำมือเขาไปหลายฉบับ ให้ฉันทำเถอะ ฉันเก่งในเรื่องนี้มาก ขาดแค่โอกาสที่จะได้แสดงออก！"

"เจ้าบ้าน ให้ฉันทำเถอะ！"

ต่างคนต่างแย่งกันพูด เพื่อให้ได้ผลประโยชน์ในครั้งนี้ มันหมายความว่าจะสามารถชักเปอร์เซ็นต์ได้มากขึ้นจากตระกูลและบริษัทหย่วนตงกรุ๊ป เงินจำนวนนี้อาจจะทำให้พวกเขาคาดไม่ถึงกันเลยทีเดียว

ต้องรู้ว่า ที่พูดว่าสิบสองล้าน แต่ความจริงเมื่อร่วมมือกันแล้ว ก็มีโอกาสจะได้เป็นเท่าตัว แค่ลงมือเล็กน้อย ในทุกๆปีพวกเขาก็สามารถหารายได้อย่างน้อยล้านดอลลาร์เข้ากระเป๋าของตัวเอง

"เรื่องนี้เองเหรอ?" มากกว่าความตื่นเต้นของพวกเขา ทาตายุกลับนิ่งเฉยอย่างเห็นได้ชัด

"อื้ม" เฉินเกอพยักหน้า

"เป็นนายที่ช่วยอีกแล้ว ฉันไม่รู้ว่าควรจะตอบแทนนายยังไงดีแล้ว" ทาตายุถอนหายใจ ได้เห็นตระกูลฟื้นกลับมามีชีวิตชีวา ถึงแม้เธอจะดีใจ แต่แบบนี้ก็ยิ่งติดค้างเฉินเกอมากขึ้น และพวกนี้ก็ตอบแทนไม่ได้เลย

"ฉันไม่อยากให้เธอตอบแทน" เฉินเกอยิ้มอ่อน พลางพูดเสียงเบา "เมื่อก่อนฉันก็เคยพูดกับพวกเธอแล้ว ว่าฉันต้องการให้พวกเธอช่วย ถึงตอนนั้นไม่ปฏิเสธก็โอเคแล้ว"

เฉินเกอพูด พลางกวาดมองไปที่หน้าอกของเธอ ถึงแม้จะสามารถมองเห็นผิวขาวกระจ่างใส่ แต่สายตาของเขากลับหยุดจ้องมองไปที่จี้เผ่าไห่ต้องอยู่ครู่

จากการที่ได้รู้จักทาตายุกับทากูยะอย่างลึกซึ้ง เฉินเกอก็อยากจะเริ่มพูดถึงความคิดของตนกับพวกเขาทีละน้อย แบบนี้ก็จะหลีกเลี่ยงที่จะไม่ให้จู่ๆก็พูดขึ้นมา ทำให้พวกเขารู้สึกตกใจมาก

"วางใจเถอะ ฉันจะต้องช่วยนายแน่นอน！" ทาตายุพยักหน้า ช่วงเวลานี้เฉินเกอก็ช่วยเหลือครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ในใจเธอได้ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าเฉินเกอต้องการให้ตนทำอะไรเธอก็จะช่วยทำ แม้ว่าจะต้องเสียสละชีวิตตนเองก็ตาม

"อย่าลนลานขนาดนั้น แค่เรื่องเล็กน้อยเรื่องนึงเท่านั้น" เฉินเกอเห็นท่าทางฮึดของเธอ น้ำเสียงของเขาก็อ่อนโยนลงเล็กน้อย

"แม้จะเรื่องเล็กน้อยแต่ก็ต้องตั้งใจนะ" ทาตายุมองเฉินเกออย่างจริงจัง