วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1

เยี่ยชิวผลักประตูเปิดออกไป ได้ยินเสียงผู้ชายกับผู้หญิงดังออกมาจากในห้องน้ำ

“สองสามวันนี้ฉันอัดอั้นจะตายแล้ว”

“เห็นนายรีบร้อน ฉันยังอาบน้ำไม่สะอาดนายก็ต้องการแล้ว เป็นคนเลวจริงๆ…”

ปัง

เยี่ยชิวสีหน้าขาวซีด เหมือนถูกตีแสกหน้า

เพราะว่าประโยคด้านหลัง จางลี่ลี่เป็นคนพูด

จางลี่ลี่ก็คือแฟนสาวของเยี่ยชิว

พวกเขาเป็นเพื่อนนักเรียนที่เรียนคณะแพทยศาสตร์ด้วยกัน อยู่ด้วยกันสองปีแล้ว หลังจากเรียนจบก็สมัครเป็นหมอของโรงพยาบาลเจียงโจว ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงทดลองงาน ยังไม่ได้เป็นพนักงานประจำ

เยี่ยชิวนึกไม่ถึงว่า จางลี่ลี่จะหักหลังเขา

ได้ยินเสียงในห้องน้ำค่อยๆเปลี่ยนเป็นเสียงหอบหายใจ เยี่ยชิวโกรธจนถึงขีดสุด กำหมัดแน่นก้าวเท้ายาวเดินเข้าไปทางห้องน้ำ

เขาอยากจะเห็น ว่าผู้ชายที่อยู่ในห้องน้ำคนนั้นเป็นใคร!

แต่ว่า หลังจากที่เดินไปถึงประตูห้องน้ำ เยี่ยชิวก็หยุดฝีเท้าลงอีกครั้ง

ได้เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นแล้วยังไง?

สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงได้ไหม?

ระยะห่างจากบานประตู กลับทำให้เยี่ยชิวรู้สึกว่า วินาทีนี้ระหว่างเขากับจางลี่ลี่อยู่ห่างกันไกลมาก

ช่างเถอะ ถึงยังไงก็เคยรักกัน ให้เกียรติ์กันทั้งฝ่ายเป็นครั้งสุดท้ายเถอะ!

เยี่ยชิวสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด หมุนตัวกลับเตรียมจะเดินออกไป ก็เป็นเวลานี้ ในห้องน้ำก็มีเสียงพูดคุยดังขึ้นมา

“นายรีบหน่อย เยี่ยชิวใกล้จะเลิกงานแล้ว ถ้าหากถูกเขาจับได้ก็จบเห่แน่นอน”

“จับได้ก็ดีสิ ฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอ ผู้หญิงที่คบมาสองปีแล้ว มือก็ไม่ได้จับ แต่กลับถูกฉันนอนด้วยแล้ว ก็ไม่รู้ว่าหลังจากที่เขารู้มีสีหน้ายังไง?”

เยี่ยชิวขมวดคิ้วแน่น น้ำเสียงของผู้ชายคนนั้นคุ้นหูมาก

ได้ยินเพียงเสียงของจางลี่ลี่“นายเลวจริงๆ….จริงสิ เรื่องพนักงานประจำของฉันนายพูดกับพ่อนายหรือยัง?”

“ไม่ต้องห่วงหรอก พ่อฉันเป็นรองผู้อำนวยการ เธออยากจะเป็นพนักงานประจำแค่เขาพูดก็ได้แล้ว”

ก็คือเขา!

ชั่วพริบตาเดียวเยี่ยชิวก็แน่ใจตัวตนของผู้ชายที่อยู่ในห้องน้ำคนนั้นแล้ว ก็คือกัวเส่าชง!

กัวเส่าชงเป็นศัลยแพทย์ของโรงพยาบาลเจียงโจว อาศัยที่บิดาเป็นรองประธานของโรงพยาบาลเจียงโจว เคยชินกับความเย่อหยิ่งและใช้อำนาจระรานผู้อื่น

ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาในแผนกศัลยกรรม เยี่ยชิวก็ได้ยินเรื่องซุบซิบนินทาที่เกี่ยวกับกัวเส่าชงทุกวัน อย่างเช่นบังคับให้แฟนสาวที่ตั้งท้องทำแท้ง สมคบกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ขู่บังคับพยาบาลที่หน้าตาดี…

สรุปก็คือ กัวเส่าชงก็คือคนเลว!

“เพื่อเป็นพนักงานประจำ คาดไม่ถึงว่าลี่ลี่จะยอมเสียตัวให้กัวเส่าชง ทำแบบนี้จะคุ้มไหม?”ในใจของเยี่ยชิวกำลังกระอักเลือด

ในห้องน้ำ

จางลี่ลี่ก็พูดถามอีกว่า“เยี่ยชิวสามารถเป็นพนักงานประจำได้ไหม?”

“เป็นพนักงานประจำ?เหอะ เขาอย่าแม้แต่จะคิด”กัวเส่าชงพูด“ฉันถามพ่อฉันแล้ว พวกเธอหมอทดลองงานชุดนี้ มีโควตาเพียงคนเดียวที่จะได้เป็นพนักงานประจำ คนอื่นต้องรอปีหน้า”

“เยี่ยชิวสมัครสอบได้คะแนนเต็ม ในช่วงทดลองงานก็แสดงผลงานได้ดี จุดสำคัญที่สุดก็คือหัวหน้าไป๋ยังเห็นความสำคัญเขา”

“หัวหน้าไป๋เห็นความสำคัญแล้วยังไง สุดท้ายอำนาจตัดสินใจก็อยู่ในมือพ่อของฉัน”กัวเส่าชงพูด“แต่ฉันเคยได้ยินพ่อพูดว่า หัวหน้าไป๋เคยไปหาเขา อยากจะให้โควตาพนักงานประจำกับเยี่ยชิว ฉันก็ไม่เข้าใจ ทำไมหัวหน้าไป๋ถึงดีกับเยี่ยชิวขนาดนั้น หรือว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่พิเศษกัน?”

“พูดไร้สาระอะไร หัวหน้าไป๋สวยขนาดนั้น จะชอบเยี่ยชิวได้ยังไงกันละ”

“ก็ใช่ หัวหน้าไป๋สีหน้าเย็นชา ท่าทางไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นคนนิสัยแข็งกระด้าง”

“แล้วนายถามพ่อนายหรือยัง โควตาพนักงานประจำครั้งนี้ให้ใคร?”

“นี่ยังต้องถามอีกเหรอ เป็นธรรมชาติที่จะให้เธอ!แค่เสียดายเยี่ยชิวเจ้าหมอนี่ ไมใช่แค่ไม่มีทางจะได้เป็นพนักงานประจำ แต่ยังถูกสวมเขาอีก น่าเวทนาจริงๆ”

“ทำไม นายเห็นใจเขา?”จางลี่ลี่ถาม

“เห็นใจอะไรละ!”กัวเส่าชงพูดพลางหัวเราะ“ฉันก็แค่รู้สึกเสียดายนิดหน่อย เขาไม่สามารถจะเห็นเวลาที่เธอยั่วสวาทอยู่ใต้ร่างของฉัน จะว่าไปหมอนั่นโง่จริงๆ คบกับเธอมาสองปีแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะไม่นอนกับเธอ หรือว่าเขากำลังฝึกความอดทนละ”

“พอแล้ว พูดให้น้อยๆหน่อยเถอะ!”

การตำหนิของเยี่ยชิวทำให้จางลี่ลี่อับอายแค้นใจจนเกิดโทสะ

จางลี่ลี่ก็ขี้เกียจจะอธิบายเหมือนกัน จึงใช้โอกาสนี้พูดอย่างเย็นชา“ตอนนั้นฉันตาบอดจริงๆ ไม่อย่างนั้นจะชอบคนไร้ค่าแบบนายได้ยังไง”

“อยู่กับนายมาสองปี ไม่ได้อะไรสักอย่าง นายเคยให้กำไลฉันแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ยังบอกว่าเป็นมรดกตกทอดจากตระกูลอีก ถุย”

จางลี่ลี่ดึงกำไลหยกสีขาวบนมือออกมา ทิ้งลงในมือของเยี่ยชิว และพูด“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะเดินบนถนนหลวง นายก็เดินบนสะพานไม้ของนาย ฉันกับนายไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก！”

เยี่ยชิวมองจางลี่ลี่ด้วยความมึนงง ในใจเย็นเฉียบ ผู้หญิงที่ตัวเองรัก ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้?

กัวเส่าชงคว้ามือโอบเอวของจางลี่ลี่ไว้ หัวเราะและพูดกับเยี่ยชิว“เจ้าหนุ่ม อยากเห็นหนังสดไหม?ฉันกับลี่ลี่สามารถแสดงให้นายดูได้นะ”

“ดูอาการประสาทนาย!”

ผลัวะ

เยี่ยชิวเหวี่ยงหมัดไปบนหน้าของกัวเส่าชง

กัวเส่าชงถูกต่อยจนเลือดกำเดาไหลออกมาจึงพูดด้วยความโกรธสุดขีด“แม่ง กล้าต่อยกูเหรอ กูจะฆ่ามึงให้ตาย”

ผลัวะๆ!

กัวเส่าชงส่วนสูงร้อยเก้าสิบ สูงกว่าเยี่ยชิว ปกติก็ชอบออกกำลังกาย จึงมีรูปร่างสูงใหญ่ เยี่ยชิวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

รวดเร็วมาก เยี่ยชิวก็ถูกต่อยจนล้มลงบนพื้น

“ไอ้ลูกไม่มีพ่อ กล้าต่อยกู อยากตายมากใช่ไหม!”

หมัดของกัวเส่าชงเหมือนกับสายฝนตกลงบนตัวของเยี่ยชิว ผ่านไปสักพัก กัวเส่าชงต่อยจนเหนื่อยแล้ว จึงเหยียบมือขวาของเยี่ยชิวอย่างรุนแรง

กึก!

นิ้วมือหักสองนิ้ว

“โอ๊ย…”เยี่ยชิวร้องด้วยความเจ็บปวด และหมดสติไป

“แม่ง อ่อนแอขนาดนี้ ไร้ประโยชน์จริงๆ”

กัวเส่าชงไม่ทันได้สังเกตเห็น ก็เป็นเวลานี้ เลือดแดงสดไหลออกมาจากนิ้วมือของเยี่ยชิว แทรกซึมเข้าไปในหยก…