สีหน้าของเยี่ยชิว เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาคาดไม่ถึงว่าหลงเอ้อร์จะสามารถลุกขึ้นจากบพื้นได้อีกครั้ง
ฉากนี้เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“นายท่านสองสำเร็จในการข้ามผ่านสวรรค์ลงโทษแล้วเหรอ?”
“งั้นก็หมายความว่านายท่านสองได้กลายเป็นผู้ฝึกเซียนแล้ว?”
“ดีมาก งั้นไอ่เยี่ยชิวก็กำลังจพตายละสิ ฮ่าฮ่าฮ่า...”
เยี่ยชิิว ใช้พละกำลังทั้งหมดของเขาเพื่อจับดาบจักรพรรดิอย่างรวดเร็ว และเตรียมพร้อมที่จะรีบพุ่งออกไปฆ่าหลงเอ้อร์
ในขณะนี้เอง
"ปัง!"
ร่างของหลงเอ้อร์ก็ล้มลงกับพื้นอีกครั้ง
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกตะลึง
"เกิดอะไรขึ้น?"
“นายท่านสอง เขา...ล้มเหลวในการข้ามผ่านสวรรค์ลงโทษแล้วงั้นเหรอ?”
“นายท่านสองอยู่ห่างจากการเป็นผู้ฝึกเซียนเพียงก้าวเดียว ไม่คิดเลยว่าเขาจะล้มเหลวในก้าวสุดท้าย”
“นายท่านสอง นายท่านสอง...”
ผู้เห็นเหตุการณ์บางคนถึงกับเริ่มร้องไห้ ราวกับว่าไม่ใช่หลงเอ้อร์ที่เสียชีวิต แต่เป็นพ่อของพวกเขาเอง
บางคนก็เศร้า และแน่นอนว่าบางคนก็มีความสุข
เยี่ยหวู่ตี้และคนอื่น ๆ หายใจเข้ายาวๆพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า
“ตาายสักที”
“เยี่ยชิวยังคงเก่งมากจริงๆ เขาใช้พลังสวรรค์ลงโทษเพื่อฆ่าหลงเอ้อร์”
“ตอนนี้เหลือเพียงหลงอีแล้วเท่านั้น”
ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองที่หลงอีและเห็นว่าใบหน้าของหลงอีสงบ และไม่มีร่องรอยของความโศกเศร้าบนคิ้วของเขาเลย
"มีบางอย่างผิดปกติ"
ผู้เฒ่าเยี่ยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: "หลงเอ้อร์ตายแล้ว ทำไมหลงอีถึงได้สงบเช่นนี้"
เยี่ยหวู่ตี้ ยิ้มและพูดว่า "คุณพ่อ ไม่ต้องกังวล ก่อนหน้านี้ที่จูเก่อหยุนถูกสังหาร หลงอีก็นิ่งแบบนี้ไม่ใช่?"
“หลงเอ้อร์นั้นแตกต่างจากจูเก่อหยุน” ผู้เฒ่าเยี่ยกล่าวว่า “หลงเอ้อร์เป็นน้องชายแท้ๆของหลงอี”
เยี่ยหวู่ตี้กล่าวว่า: "บางทีปรมาจารย์ระดับหลงอี อาจสามารถไม่มีความรู้สึกต่อเรื่องความผูกพันได้"
“มนุษย์ไม่ใช่หญ้าหรือต้นไม้ เราจะลืมความรู้สึกของเราได้อย่างไร ยิ่งกว่านั้น คนที่เสียชีวิตก็คือน้องชายของเขาเอง” ผู้เฒ่าเยี่ยกล่าวว่า “เรื่องนี้ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ”
เยี่ยหวู่ตี้พูดอย่างไม่เห็นด้วย: "คุณพ่อ ฉันคิดว่าคุณกังวลมากเกินไป ... "
คำพูดยังไม่ทันจบ
"แค่กๆ..."
ทันใดนั้นก็มีเสียงไอดังขึ้น และร่างกายของหลงเอ้อร์ก็ดำคล้ำราวกับถ่านขยับตัว
เป็นไปไม่ได้?
สีหน้าของเยี่ยหวู่ตี้เปลี่ยนไปอย่างมาก
วินาทีต่อมา หลงเอ้อร์ก็ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ แม้ว่าร่างกายของเขาจะดำราวกับฟืน แต่ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายสดใส
จากนั้นเสียง "คลิ๊ก คลิ๊ก คลิ๊ก" ก็ดังขึ้น ซึ่งเสียงดังในสถานการณ์ที่กำลังเงียบงัน
ชั้นของผิวหนังสีดำที่ถูกไฟไหม้บนพื้นผิวของร่างกายของหลงเอ้อร์หลุดออกไป และผิวหนังใหม่ก็ปรากฏขึ้นราวกับคริสตัลใสราวกับหยก เช่นเดียวกับผิวหนังของเด็กชายอายุสิบสามสี่ปี
“นายท่านสองยังไม่ตาย!”
“นายท่านสองทำสำเร็จแล้ว!”
“พระเจ้าคุ้มครองเมืองต้องห้ามเรา!”
ผู้ชมทั้งหมดตกใจ
ไม่มีใครคาดหวังว่าหลงเอ้อร์จะรอดจากการระเบิดของสวรรค์ลงโทษอันทรงพลังได้
ในขณะนี้ เยี่ยชิว รู้สึกสิ้นหวังในใจขึ้นมา
นอกจากนี้เขายังคาดไม่ถึงว่าแผนการใช้สวรรค์ลงโทษนั้นจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง และยังทำให้ หลงเอ้อร์ได้ประสบความสำเร็จในการเอาชนะสวรรค์ลงโทษและกลายเป็นผู้ฝึกฝนเซียนอย่างแท้จริง
“พระเจ้าต้องการกำจัดฉันเหรอ?”
เยี่ยชิวมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยท่าทีไม่เต็มใจ
เดิมที่เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลงเอ้อร์อยู่แล้ว แต่ตอนนี้หลงเอ้อร์ก็ได้ประาบความเร็จในการข้ามผ่านสวรรค์ลงโทษ สิ่งที่รอเขาอยู่นั้นคือความตาย
“ไอ่หนูคาดไม่ถึงใช่ไหมล่ะ?”
“ฉันไม่เพียงแต่ไม่ตาย ฉันยังรอดจากาสรรค์ลงโทษได้สำเร็จอีกด้วย”
"ฮ่าฮ่าฮ่า......"
หลงเอ้อร์หัวเราะเสียงดัง ปล่อยโมเมนตัมอันน่ากลัวออกมา
หัวใจของ เยี่ยชิว และคนอื่นๆ จมดิ่งลงสู่ก้นบึ้ง
ส่วนผู้ชมที่ร่ำรวยมีฐานนะพวกนั้นต่างก็แสดงความยินดี
“ขอแสดงความยินดี นายท่านสอง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...