วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1074

“โอ๊ย!”

ทันใดนั้นฝ่ามือขนาดยักษ์ก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า และโคมไฟสี่สิบเก้าดวงในอากาศก็กลายเป็นผงทันที

“อยากตายสินะ!”

เยี่ยชิวโกรธมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้ใครมาก่อปัญหาในช่วงเวลาวิกฤตินี้

ชิง!

เยี่ยชิวชักดาบจักรพรรดิออกมาอย่างรวดเร็ว ลุกขึ้นสู้กับท้องฟ้า และฟันไปที่รอยฝ่ามือขนาดใหญ่

“ปัง!”

เสียงอึกทึก

ดาบจักรพรรดิชนกับรอยฝ่ามือขนาดยักษ์ ทำให้เกิดประกายไฟ

ใบหน้าของเยี่ยชิวซีดลง เขาเพิ่งใช้ความแข็งแกร่งเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ ควบคู่ไปกับความคมที่ไม่มีใครเทียบได้ของดาบจักรพรรดิ เพียงพอที่จะสังหารผู้ฝึกฝนด้วยพลังชี่แท้ทั้งเจ็ด

อย่างไรก็ตาม รอยฝ่ามือในอากาศยังคงไม่เสียหาย

“ดาบจักรพรรดิฉีเซียว ไม่เลวเลย...…”

เสียงเก่าดังก้องระหว่างสวรรค์และโลก

เยี่ยชิวรีบมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นร่างใด หัวใจของเขาจมลง

เขาตระหนักได้ว่า แขกที่ไม่คาดคิดคนนี้ น่าจะเป็นผู้ฝึกฝนเซียน

มิฉะนั้น มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะบุกเข้าไปในฐานของวังซาตาน ที่ได้รับการดูแลอย่างดี

“อาจเป็นผู้พิทักษ์เมืองต้องห้ามที่มา?”

เยี่ยชิวตกใจและวิตกกังวล หากเป็นผู้พิทักษ์เมืองต้องห้ามจริงๆ เขาจะไม่สามารถหยุดได้

ยิ่งไปกว่านั้น ปัจจุบันเขากำลังทำงานเพื่อช่วยเยี่ยหวู่ซวงจากอุปสรรคทั้งหมดในช่วงเวลาวิกฤติ

ศัตรูที่กำลังมาในเวลานี้ จุดประสงค์ก็ชัดเจนในตัวเอง

เยี่ยหวู่ตี้และคนอื่นๆ เข้ามาหาเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว

“อย่าทำตัวหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนผี ถ้ากล้าก็ออกมา ฉันจะฉีกคุณเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน”

เยี่ยหวู่ตี้ถือดาบมังกรต้าเซี่ยออกมาด้วยเจตนาฆ่าอย่างท่วมท้น

“ฉีกเป็นชิ้นๆ เห้ย...…คุณทำไม่ได้!”

เสียงเก่าดังก้องอีกครั้ง ตามมาด้วยภาพฝ่ามือบนท้องฟ้าที่สั่นเล็กน้อย ก่อให้เกิดพายุเฮอริเคนที่ทรงพลังในทันที

“ไม่นะ”

ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดจบ เขาเห็นโคมชีวิตทั้งเก้าที่เขาจุดให้เยี่ยหวู่ซวงดับลงพร้อมกัน

“พ่อ!”

ดวงตาของเยี่ยชิวเบิกกว้างด้วยความสิ้นหวัง

เมื่อโคมชีวิตทั้งเก้าดับลง นั่นหมายความว่าความพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะยืดอายุของเยี่ยหวู่ซวงนั้นล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง และชีวิตใกล้จะถึงจุดสิ้นสุดแล้ว

“พี่ชาย...…”

“หวู่ซวง……”

เยี่ยหวู่ตี้ เทพทหาร และคนอื่นๆ รู้สึกหนาวสั่นในขณะนั้น เข้าใจอย่างชัดเจนถึงความสำคัญของการดับโคมชีวิตทั้งเก้าดวง

“ฉันไม่สนใจว่าคุณเป็นใคร แม้ว่าวันนี้ฉันต้องแลกชีวิต แต่ฉันจะรับรองว่าคุณจะไปกับพ่อของฉันในความตาย”

เยี่ยชิวเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า จับดาบของจักรพรรดิและโจมตีฝ่ามือ ใช้การเคลื่อนไหววิชาดาบอักษรหญ้าขั้นที่สอง

แสงดาบนั้นราวกับมังกร ตกลงบนรอยฝ่ามือในทันที

“บูม!”

เสียงปะทะกันดังสนั่นดังขึ้น

อย่างไรก็ตาม รอยฝ่ามือยังคงไม่กระทบ ไม่เสียหาย ไม่แตกหักเหมือนฝ่ามือของพระพุทธเจ้า ซึ่งแตะต้องไม่ได้

“มีวิชาดาบที่ดี แต่น่าเสียดายที่การฝึกฝนของคุณอ่อนแอเกินกว่าจะทำอันตรายฉันได้”

เสียงเก่าพูดอีกครั้ง “เจ้าหนู ลองเอานิ้วของฉันไปสิ”

ทันใดนั้นรอยฝ่ามือในอากาศก็กำหมัดแน่น จากนั้นจึงขยายนิ้วออกแล้วกดลง

เมื่อนิ้วลงไป มันก็ระเบิดเป็นแสงสีขาวเจิดจ้า ส่องสว่างไปครึ่งหนึ่งของท้องฟ้ายามค่ำคืน คล้ายกับดาวตกที่น่าสะพรึงกลัว

ก่อนที่นิ้วจะตกลงมาจนสุด ผู้คนบนพื้นก็รู้สึกหายใจไม่ออกกะทันหัน และหายใจลำบาก

เทพทหารเป็นคนแรกที่ลงมือโดยขว้างหมัดไปที่นิ้ว

“บูม!”

ทันทีที่หมัดของเขาตกลงบนนิ้ว เทพทหารก็กระเด็นไป

เยี่ยหวู่ตี้ หลงหนี่ว์และปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ตามมาด้วย แต่พวกเขาก็ถูกกระแทกกลับเช่นกัน