นับตั้งแต่ได้รับหม้อต้มเฉียนคุน เยี่ยชิวได้ศึกษามัน แต่ก็ยังไม่เข้าใจจุดประสงค์ของมัน
ขณะนี้ เยี่ยชิวมีความคิดฉับพลัน ทำไมไม่ลองใช้โอกาสนี้ถามปรมาจารย์ของเขาล่ะ?
จื่อหยางเทียนจุนเป็นปรมาจารย์ของภูเขาคุนหลุน ที่มีการฝึกฝนที่ไม่มีใครเทียบได้และมีความรู้พิเศษ บางทีเขาอาจจะรู้ความลับของหม้อต้มเฉียนคุน
จริงๆ แล้ว
เมื่อจื่อหยางเทียนจุนเห็นหม้อต้มเฉียนคุน ใบหน้าของเขาก็แสดงความประหลาดใจ
“เจ้าหนู คุณได้หม้อต้มนี้มาจากไหน?”
เยี่ยชิวตอบว่า “ฉันได้รับมันมาโดยบังเอิญ นอกจากที่คุณเห็นแล้ว ฉันยังมีอีกสองอันที่เหมือนกันอีก”
จื่อหยางเทียนจุนรู้สึกประหลาดใจมากขึ้น “คุณมีสามอันแล้วเหรอ?”
“ใช่” เยี่ยชิวพยักหน้าเล็กน้อย
จื่อหยางเทียนจุนเพียงเหลือบมองที่หม้อต้มเฉียนคุน ก่อนที่จะเปลี่ยนสายตาไปที่เยี่ยชิว ดวงตาของเขาส่องแสงเป็นประกาย
ทันใดนั้น เยี่ยชิวรู้สึกเหมือนถูกมองผ่าน
“เข้ามาใกล้ๆ” จื่อหยางเทียนจุนกวักมือเรียก ชี้ให้เยี่ยชิวเข้ามาหาเขา
แม้ว่าเยี่ยชิวจะไม่เข้าใจความตั้งใจของจื่อหยางเทียนจุน แต่เขาก็ก้าวไปข้างหน้า
จากนั้น จื่อหยางเทียนจุนเอื้อมมือขวาของเขาและค่อยๆ วางมันไว้บนหัวของเยี่ยชิว
“อย่าขยับ”
ขณะที่จื่อหยางเทียนจุนพูด แสงสีขาวเจิดจ้าก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา ห่อหุ้มร่างกายของเยี่ยชิว
จากนั้น จื่อหยางเทียนจุนก็หลับตาลง
หลังจากนั้นประมาณสิบวินาที
“บูม!”
ทันใดนั้น จื่อหยางเทียนจุนก็ปลิวออกไป โดยร่อนลงห่างออกไปหลายสิบเมตร มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตะลึง
“ปรมาจารย์”
เยี่ยหวู่ซวงรีบรีบออกไปช่วยจื่อหยางเทียนจุนลุกขึ้น และถามว่า “ปรมาจารย์ เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”
“มันไม่มีอะไร มันไม่มีอะไร” จื่อหยางเทียนจุนไม่สนใจเลือดที่มุมปากของเขา มองเยี่ยชิวด้วยดวงตาที่เปล่งประกายสีเขียว เหมือนหมาป่าหิวโหยเห็นลูกแกะ
“เด็กคนนี้มีโชคชะตาแบบไหน พิเศษมากจนแม้แต่ฉัน จื่อหยางเทียนจุน ก็ไม่สามารถอนุมานได้ เหลือเชื่อจริงๆ” จื่อหยางเทียนจุนพึมพำกับตัวเอง
เยี่ยชิวรู้สึกไม่สบายใจภายใต้การจ้องมองที่ดุเดือดของเขา และถามอย่างกังวลว่า “ปรมาจารย์ ความลับของหม้อต้มเฉียนคุนคืออะไร?”
จื่อหยางเทียนจุนถอนสายตาและพูดว่า “เท่าที่ฉันรู้ มีหม้อต้มเฉียนคุนอยู่ทั้งหมดเก้าอัน เมื่อคุณพบอีกหกอันที่เหลือแล้ว คุณจะสามารถกวาดล้างโลกและอยู่ยงคงกระพันชั่วนิรันดร์”
“ความลับเฉพาะจะถูกเปิดเผยเมื่อคุณรวบรวมพวกมันทั้งหมดได้”
“หวู่ซวง คุณมีลูกชายที่ดี เด็กคนนี้จะมีพลังมากกว่าคุณในอนาคต”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เยี่ยหวู่ซวงก็ยิ้มกว้าง
พ่อทุกคนในโลกนี้มีความปรารถนาร่วมกันว่า ลูกจะประสบความสำเร็จ
เยี่ยหวู่ซวงก็ไม่มีข้อยกเว้น
“เอาล่ะ ถึงเวลาที่ฉันต้องจากไปแล้ว ตอนนี้คุนหลุนอยู่ในมือของคุณแล้ว หวู่ซวง"
จื่อหยางเทียนจุนตบไหล่ของเยี่ยหวู่ซวง จากนั้นโยนเหยือกเหล้าขึ้นไปในอากาศ
ทันใดนั้น เหยือกเหล้าก็หมุนอย่างรวดเร็ว และขยายใหญ่ขึ้นในอากาศจนยาวกว่าหนึ่งเมตร
จื่อหยางเทียนจุนกระโจนเบาๆ และนั่งบนเหยือก
“ไป!”
จื่อหยางเทียนจุนชี้ไปข้างหน้า เหยือกก็พุ่งออกไปราวกับจรวดไปทางทิศตะวันตก
ชั่วพริบตามันก็หายไป
ผู้พบเห็นต่างตกตะลึงกับภาพที่เห็น
ความสามารถของจื่อหยางเทียนจุนเกินความเข้าใจของพวกเขามาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...