วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1152

เยี่ยชิวรู้สึกถึงอันตรายอันเยือกเย็น ราวกับว่างูพิษกำลังแอบมองเขาอยู่ ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

เหมือนมีหนามอยู่ด้านหลัง

เยี่ยชิวเกร็งไปทั่วทั้งตัว ยกยามขึ้นอย่างเงียบๆ และค่อยๆ เข้าใกล้แหล่งที่มาของอันตราย

ระหว่างทาง

เยี่ยชิวพบศพมากมาย ทั้งหมดเป็นของทหารที่ประจำการอยู่บนเกาะร้าง

บางคนถูกยิง บางคนถูกดาบฟันคอ ทั้งหมดนี้อยู่ในสภาพที่น่าสยดสยองถึงขั้นเสียชีวิต

ในหมู่พวกเขา มีทหารอายุน้อยมากที่ดูเหมือนจะอายุน้อยกว่ายี่สิบปี

ทหารคนนี้ไม่ได้หลับตาลงด้วยความตาย โดยกำรูปถ่ายไว้ในมือแน่น

เยี่ยชิวออกแรงขยับมือของทหาร เผยให้เห็นภาพของหญิงวัยกลางคนที่ดูใจดีคนหนึ่ง โดยมีคำห้าคำเขียนอยู่ที่ด้านหลังของภาพ

“แม่ครับ ผมรักแม่!”

ทันใดนั้นดวงตาของเยี่ยชิวก็ชื้นขึ้นมา

“หลับให้สบายนะ ฉันจะพาคุณกลับไป หลังจากที่ฉันตรวจสอบทุกอย่างที่นี่อย่างละเอียดแล้ว”

เยี่ยชิวปิดเปลือกตาของทหารเบาๆ จากนั้นลุกขึ้นยืน กัดฟันแล้วพูดว่า “ใครก็ตามที่ทำสิ่งนี้ หนี้นี้จะต้องชดใช้ด้วยเลือด”

เมื่อพูดจบ เขาก็เดินหน้าต่อไป

เยี่ยชิวตามรอยเลือด เดินไปจนถึงป่าทึบบนเกาะ

ขณะที่เขาเข้าไปในป่า ม่านตาหดตัวเล็กน้อย

ในป่าทึบ มีหินก้อนใหญ่ มีชายวัยกลางคนสองคนนั่งอยู่บนนั้น

ชายสองคน คนหนึ่งอ้วนและอีกคนผอม ดูเกือบจะเหมือนกันทั้งรูปร่างหน้าตาและการแต่งกาย

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นฝาแฝด

พวกเขามัดผมเป็นเปียเล็กๆ มีหนวดเล็กไว้ใต้จมูก สวมชุดกิโมโนหลวมๆ รองเท้าไม้ที่เท้า และมีดาบซามูไรวางพาดเข่า

ซามูไรญี่ปุ่น!

ดวงตาของเยี่ยชิวเปลี่ยนเป็นเย็นชา รู้สึกว่าเจตนาฆ่านั้นเล็ดลอดออกมาจากบุคคลทั้งสองนี้

ในเวลาเดียวกัน

ที่อาคารแปดสิบเอ็ด ผู้อาวุโสถังและคนอื่นๆ ก็มองเห็นสถานการณ์บนเกาะเข็มกลัดที่อยู่ตรงหน้าเยี่ยชิว

“ฮึ่ม ฉันรู้แล้ว นี่คือผลงานของญี่ปุ่น”

“ปีศาจตัวน้อยสังหารทหารของเราไปมากมาย เห็นได้ชัดว่าพยายามยั่วยุสงครามกับเรา”

“ผู้อาวุโสถัง ฉันแนะนำให้สั่งเว่ยตงไห่เป็นผู้นำกองกำลังทะเลตะวันออกและโจมตีญี่ปุ่น!”

“……”

ทุกคนพูดพร้อมกัน

ห้องประชุมมีเสียงดังวุ่นวาย

“เงียบ!”

ผู้อาวุโสถังจ้องมองทุกคนอย่างเข้มงวด แล้วพูดว่า “แม้ว่าผู้คนญี่ปุ่นจะปรากฏตัวบนเกาะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขามาจากกองทัพญี่ปุ่น”

“ถ้าไม่ใช่การกระทำของกองทัพญี่ปุ่น แล้วเหตุใดเราจึงต้องทำสงคราม?”

“จำไว้ว่า เมื่อมีสงครามเกิดขึ้น สถานการณ์ระหว่างประเทศก็จะซับซ้อนมากขึ้น”

“ฉันขอแนะนำให้เรารอเยี่ยชิวตรวจสอบสถานการณ์อย่างละเอียดก่อนที่จะตัดสินใจ”

เทพทหารจ้องไปที่ญี่ปุ่นสองคนบนหน้าจอและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า “สองคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา”

จากคำพูด ทุกคนก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของเทพทหาร

“เทพทหาร คุณสังเกตเห็นอะไร?” ผู้อาวุโสเยี่ยถาม

เทพทหารกล่าวว่า “บุคคลญี่ปุ่นสองคนนี้เป็นผู้ฝึกเซียน”

ทันใดนั้นทุกคนก็ตกใจ

โดยเฉพาะผู้อาวุโสเยี่ย ซึ่งดวงตาเต็มไปด้วยความกังวลอย่างสุดซึ้ง

นายพลผู้เฒ่าคนหนึ่งกล่าวว่า “เยี่ยชิวไปคนเดียว และตอนนี้มีผู้ฝึกเซียนสองคนปรากฏตัวขึ้น เราควรทำอย่างไรดี?"

นายพลเฒ่าอีกคนหนึ่งกล่าวว่า “ผู้อาวุโสถัง ฉันแนะนำสั่งให้ เว่ยตงไห่ส่งเครื่องบินรบไปช่วยเหลือเยี่ยชิว”

นายพลอีกคนกล่าวว่า “เยี่ยชิวยังเด็ก และไม่เหมาะกับผู้ฝึกเซียนสองคนอย่างแน่นอน”