วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1154

“บูม!”

ทันใดนั้น รัศมีทำลายล้างโลกหลายอันก็ปะทุออกมาจากส่วนลึกของป่าทึบ

ซิ่ว ซิ่ว ซิ่ว

ร่างต่างๆ เข้ามาอย่างรวดเร็วจากระยะไกล และปรากฏตัวขึ้นด้านหลังชายชราและชายหนุ่ม

รวมเป็นเก้าคน

บุคคลเหล่านี้ถูกห่อด้วยชุดกลางคืนสีดำ ปิดหน้า เผยให้เห็นเพียงดวงตาที่เย็นชาสองดวง โดยมีดาบซามูไรยาวสองเล่มสะพายไปทางแนวทแยงบนหลัง

นินจา!

เยี่ยชิวหรี่ตา

เวลาเดียวกัน เขาสังเกตเห็นว่านินจาทั้งเก้าคนนี้ล้วนเป็นผู้ฝึกเซียนขั้นรากฐาน!

“ผู้ฝึกเซียนควรจะพบเห็นได้ยาก? ทำไมคนจำนวนมากถึงปรากฏตัวขึ้นมาในทันใด?”

“และถ้าญี่ปุ่นมีผู้ฝึกเซียนมากมาย มิยาโมโตะ มูลซาชิ จะถือเป็นเทพต่อสู้ญี่ปุ่นได้อย่างไร?”

เยี่ยชิวรู้สึกกดดันอย่างมาก

อาคารแปดสิบเอ็ด

ผู้อาวุโสถังและคนอื่นๆ เห็นผู้ฝึกเซียนเหล่านี้ผ่านฟีดวิดีโอ สีหน้าของพวกเขาเริ่มจริงจัง

“ผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากมาถึงอย่างกะทันหัน เยี่ยชิวประสบปัญหา”

“ให้ตายเถอะ ปีศาจตัวน้อยจะมีผู้เชี่ยวชาญระดับสูงเช่นนี้ได้อย่างไร?”

เทพทหารกล่าวว่า “ญี่ปุ่นมีสำนักซ่อนอยู่ ในหมู่พวกเขาเป็นผู้ฝึกเซียน ผู้ฝึกเซียนเหล่านี้มักจะซ่อนตัวอยู่และไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการทางโลก ฉันไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะมามากมายในครั้งนี้”

นายพลเฒ่าคนหนึ่งกล่าวว่า “ในเมื่อปีศาจตัวน้อยมีผู้เชี่ยวชาญจากสำนักที่ซ่อนอยู่ ประเทศของเราไม่มีสำนักที่ซ่อนอยู่เลยหรือ?”

ผู้อาวุโสถังกล่าวว่า “มีสำนักที่ซ่อนอยู่ แต่จำนวนผู้เชี่ยวชาญมีน้อยเกินไป แม้ว่าฉันจะไปขอความช่วยเหลือจากสำนักที่ซ่อนอยู่เหล่านี้ตอนนี้ เมื่อถึงเวลาที่พวกเขามาถึงทะเลตะวันออก การต่อสู้ครั้งนี้ก็จบลงไปนานแล้ว”

นายพลเฒ่าที่พูดก่อนหน้านี้ดูกังวล “เราควรทำอย่างไรดี? เราจะดูเยี่ยชิวถูกสังเวยตัวเองเกาะร้าง?”

ผู้อาวุโสเยี่ยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “รอดูกันต่อไป”

“แม้ว่าปีศาจตัวน้อยจะมีจำนวนมากมาย แต่เยี่ยชิวก็ไม่ควรถูกมองข้าม”

“เขาคงมีวิธีจัดการกับเรื่องนี้”

เหตุผลที่ผู้อาวุโสเยี่ยมีความมั่นใจในเยี่ยชิว ก็เพราะเมื่อนานมาแล้ว เขาขอให้อมตะชางเหม่ยคำนวณการทำนายสำหรับ เยี่ยชิว อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า เยี่ยชิวเป็นบุตรแห่งโชคชะตาที่มีโชคลาภมากมาย และเขาจะเปลี่ยนสถานการณ์ที่เลวร้ายให้กลายเป็นสถานการณ์ที่ดีเสมอ

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผู้อาวุโสเยี่ยให้ความสนใจกับการเติบโตของเยี่ยชิว และความจริงได้พิสูจน์แล้วว่า อมตะชางเหม่ยไม่ได้โกหก ไม่ว่าสถานการณ์ที่เยี่ยชิวจะเผชิญอันตรายแค่ไหน เขาก็ออกมาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บเสมอ

“หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเยี่ยชิว ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้คนญี่ปุ่นคนใด ออกจากเกาะร้าง”

เสียงของผู้อาวุโสถังเด็ดเดี่ยว

นายพลเฒ่าเงยหน้าขึ้นมองผู้อาวุโสถัง เพียงเพื่อดูสีหน้าเย็นชาของผู้อาวุโสถังและร่องรอยของเจตนาฆ่า

สิ่งนี้ทำให้พวกเขาทั้งหมดประหลาดใจ

เป็นเวลานานแล้วที่ผู้อาวุโสถังมอบความประทับใจที่อ่อนโยนและใจดีมาโดยตลอด ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร เขาก็ยังคงสงบอยู่เสมอ

แต่คราวนี้ ผู้อาวุโสถังไม่ได้ซ่อนเจตนาฆ่าเลย

นายพลเฒ่าสบตากัน และแอบคาดเดาในใจว่า “จริงหรือที่เยี่ยชิวเป็นลูกเขยของผู้อาวุโสถังจริงๆ ตามข่าวลือ?”

……

เกาะร้าง

หลังจากมองไปที่นินจาทั้งเก้าแล้ว เยี่ยชิวก็จ้องมองไปที่ชายชราและชายหนุ่ม

เขารู้สึกถึงภัยคุกคามที่รุนแรงจากสองคนนี้

ชายชราเดินเข้ามา ยิ้มขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้ “เยี่ยชิว ฉันประเมินคุณต่ำไป ฉันไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะสามารถฆ่าผู้ฝึกเซียนได้ ความแข็งแกร่งของคุณไม่เลวเลย”

ด้วยความประหลาดใจที่ได้ยินชายชราเอ่ยชื่อของเขาโดยตรง เยี่ยชิวจึงถามว่า “คุณรู้จักฉัน?”

“แน่นอนรู้จัก” ชายหนุ่มเป็นคนตอบ

ชายหนุ่มยิ้มและพูดว่า “เราได้ฆ่าคนไปมากมายเพื่อรอคุณ”

“รอฉัน?” เยี่ยชิวดูงุนงงและสัมผัสได้ถึงการสมรู้ร่วมคิด

อย่างที่คาดไว้

ชายหนุ่มยิ้มอย่างสดใสและพูดว่า “ใช่ พวกเรารอคุณอยู่”

“อย่างไรก็ตาม ในแผนของเรา คุณเป็นเพียงเบี้ยที่ไม่มีนัยสำคัญ”