วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1175

สายตาของเยี่ยชิวประหลาดใจ

ยอดนักรบสองคนหลังจากถูกหม้อเฉียนคุนทับกลับไม่ตายและไม่ได้รับบาดเจ็บ

ทำไมถึงเป็นอย่างนี้?

เยี่ยชิวรู้ทันทีว่าหมวกและชุดเกราะของสองคนนี้มีปัญหา

นึกแล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้ เพียงแค่ได้ฟังจากที่ไป๋ยวี่จิงพูด"เยี่ยชิว หมวกและชุดเกราะที่พวกเขาใส่เป็นวัสดุพิเศษที่เราคิดค้นขึ้นมา ไม่กลัวมีดปืนหรือไฟ มันแข็งแกร่งมาก"

"ถึงแม้หม้อนายจะพิเศษ แต่ถ้าอาจะฆ่าพวกเขาเกรงว่าจะไม่ง่าย"

"ไม่เชื่อนายก็ลองดู!"

เยี่ยชิวหึอย่างเย็นชา"หม้อหนึ่งใบไม่ได้ผลงั้นเอามาอีกใบ"

เยี่ยชิวเริ่มใช้งานหม้อเฉียนคุนใบที่สอง

ทันใดนั้นหม้อเฉียนคุนก็ขยายใหญ่กลางอากาศเหมือนเป็นภูเขาลูกนึ่ง ชนเข้ากับหม้อเฉียนคุนใบที่หนึ่งด้านบน

"ตูม!"

อย่างไรก็ตามหมวกและชุดเกราะของยอดนักรบทั้งสองก็ไม่ถูกทำลาย

ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นแต่ยอดนักรบทั้งสองกลับถูกแรงสั่นสะเทือนจะกระอักเลือดออกมา

ถึงแม้ชุดเกราะจะแข็งแกร่งมาก แต่ว่าร่างกายพวกเขาได้รับแรงโน้มถ่วงหลักหมื่นกิโลกรัม หากร่างกายของยอดนักรบได้รับความผิดปกติสุดขีด อาจจะถูกสั่นสะเทือนจนตายได้

"มาอีกครั้ง!"

เยี่ยชิวตะโกนเสียงดังและหยิบหม้อเฉียนคุนใบที่สามออกมา

เขาขยายหม้อเฉียนคุนจนสุดขีด และทันใดนั้นหม้อเฉียนคุนใบที่สามก็ได้แตก

"ตูม!"

ครั้งนี้ยอดนักรบทั้งสองไม่ได้โชคดีขนาดนั้น หมวดชุดเกราะและรวมถึงตัวพวกเขาเองได้ระเบิดพร้อมกัน

หืม?

ไป๋ยวี่จิงเลิกคิ้ว เขาไม่คิดว่าหมวกและชุดเกราะจะถูกทำลายเร็วขนาดนี้

เยี่ยชิวยิ้มเย็นชาพูดว่า"ไป๋ยวี่จิ นี้นะหรอวัสดุพิเศษของนาย?"

"ในสายตาฉันมันก็แค่พวกเษเหล็ก"

"เตรียมตัวตายเถอะ!"

เยี่ยชิวพูดจบก็พุ่งตัวไปต่อยไป๋ยวี่จิง

เขาเชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของตัวเองมากถึงแม้จะใช้แรงแค่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์แต่เพียงพอที่จะฆ่าไป๋ยวี่จิงได้

เยี่ยชิวที่ไม่ได้ใช้แรงทั้งหมด เพราะเขาระวังปรมาจารย์ต้าตงทั้งสองคน เขากังวลว่าพวกเขาสองคนจะฆ่าเขาทันที

"ตูม!"

หมัดของเยี่ยชิวเร็วเหมือนดาวตก สักพักก็ปรากฏอยู่ด้านหน้าของไป๋ยวี่จิง

จู่ๆเยี่ยชิวก็รู้สึกถึงความผิดปกติ

เพราะว่าไป๋ยวี่จิงไม่ได้หลบไม่เพียงแค่นั้นเขายังยิ้มมุมปาก

"ในเวลานี้ทำไมเขายังยิ้มออกมาได้?ผิดปกติอย่างมาก"

เยี่ยชิวคิดถึงตรงนี้ก็มีบางสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

มองเห็นเพียงแค่ไป๋ยวี่จิงยกฝ่ามือขึ้น พุ่งเข้าหาหมัดของเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเยี่ยชิวรู้สึกแค่ฝ่ามือของไป๋ยวี่จิงมีพลังอันแรงกล้ามาก ทำให้เขากระเด็นออกไป

ตึงตึงตึง——

เยี่ยชิวถอยหลังติดกันสิบกว่าก้าวถึงจะยืนมั่นคง มองไป๋ยวี่จิงด้วยความตกตะลึง

"เซอร์ไพรส์ไหม?ประหลาดใจไหม?"ไป๋ยวี่จิงหัวเราะพูด

เยี่ยชิวถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา"นายซ่อนความแข็งแกร่งของนายไว้ตลอด?"

"ใช่"ไป๋ยวี่จิงพูด"ถ้าหากฉันไม่ซ่อนความของแข็งแกร่งของฉันแล้วฉันจะมีชีวิตรอดมาจนถึงตอนนี้ได้ยังไง?ŴŴŴ.

"คำโบราณว่าไว้ว่า อย่าแสดงความมั่งคั่งให้ผู้อื่นรู้และอย่าใช้ความแข็งแกร่งเปล่าประโยชน์"

"ความจริงหลังจากออกจาเมืองหลวงแล้วความแข็งแกร่งของฉันไม่ได้อ่อนไปกว่านายเลยเพียงแต่ว่าฉันซ่อนมันไว้ตลอด"