วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1254

เดิมทีซูเสี่ยวเสี่ยวไม่ได้สวมอะไรมากนัก และด้วยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพียงไม่กี่ก้าว เสื้อผ้าชั้นนอกก็ถูกถอดออก เหลือเพียงกาวเกงในเท่านั้น

ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็รู้สึกกระวนกระวายใจ

ไม่มองก็ไม่รู้ แต่มองก็น่าตกใจ

“เสี่ยวเสี่ยว อย่าทำแบบนี้ รีบใส่เสื้อผ้าของคุณกลับเข้าไปเร็ว”

“หัวหน้าไม่อยากทำเหรอ?”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงฝีเท้าจางๆ มาจากนอกประตู เยี่ยชิวก็รู้สึกถึงปัญหา

ชั่วครู่ต่อมา เสียงของซูลั่วยิงก็ดังขึ้นนอกประตู “เสี่ยวเสี่ยว เธอหลับอยู่หรือเปล่า?”

ซูเสี่ยวเสี่ยวตัวแข็งเหมือนกระต่ายที่สะดุ้ง หยุดการกระทำของเธอทันที และพูดว่า “พี่ ฉันหลับไปแล้ว”

“ถ้าหลับอยู่ ทำไมประตูยังเปิดอยู่ล่ะ”

“พี่สาว พี่ต้องการอะไรไหม?”

“ถ้าไม่มีอะไร ก็มาพบไม่ได้เหรอ?” ซูลั่วยิงพูดแล้วผลักประตูมา

ซูเสี่ยวเสี่ยวตื่นตระหนก “ไม่”

เกือบจะในเวลาเดียวกัน เยี่ยชิวร่ายคาถาล่องหนและซ่อนร่างของเขาไว้ในอากาศอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ซูลั่วยิงเข้าไปในห้องและเปิดไฟ เธอเห็นซูลั่วยิงแต่งตัวน้อยมาก ด้วยใบหน้าแดงก่ำ และถามด้วยความงุนงงว่า “เสี่ยวเสี่ยว เธอกำลังทำอะไรอยู่?”

“ไม่มีอะไร” ซูเสี่ยวเสี่ยวพูด พลางมองไปรอบๆ

อืม เยี่ยชิวไปไหนแล้ว?

หลังจากนั้น ซูเสี่ยวเสี่ยวก็ก้มศีรษะลงอีกครั้ง รู้สึกกลัวที่จะสบตากับซูลั่วยิง

“พี่รู้ เธอคงกำลังดูหนังโป๊อยู่สินะ” ซูลั่วยิงหัวเราะ “ให้พี่ดูด้วย”

“พี่สาว อย่ารบกวนสิ พี่ควรไปนอนได้แล้ว!” ซูเสี่ยวเสี่ยวเร่งเร้า

“เป็นอะไร ไม่อยากอยู่กับพี่เหรอ? เธอทำเรื่องที่ไม่สมควรกับพี่เหรอ?”

ซูเสี่ยวเสี่ยวรู้สึกไม่สบายใจอยู่แล้ว และเมื่อได้ยินประโยคเหล่านั้น จิตใจก็ยิ่งไม่สงบ

“ทำไมพี่ถึงพูดเรื่องไร้สาระล่ะ? ฉันจะทำเรื่องที่ไม่สมควรกับพี่ได้อย่างไร” ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดว่า “ดึกแล้ว ทำไมพี่ยังไม่นอนล่ะ?”

“เมื่อกี้ฉันนึกว่าได้ยินเสียงดังมาจากห้องเธอ นึกว่ามีคนอยู่ที่นี่ เลยเข้ามาตรวจสอบ” ซูลั่วยิงกล่าว

ซูเสี่ยวเสี่ยวเริ่มกังวลมากขึ้น พยายามปกปิด “เมื่อกี้ฉันกำลังดูหนังอยู่”

“จริงเหรอ? หนังแนวไหนล่ะ? แสดงให้ฉันดูสิ” ซูลั่วยิงพูดพร้อมกับนั่งลงบนขอบเตียง

ซูเสี่ยวเสี่ยวรู้สึกว่ามันไม่ดี จึงรีบเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง โดยยังไม่เห็นร่างของเยี่ยชิว และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากรู้อยากเห็น เยี่ยชิวซ่อนอยู่ที่ไหน?

“เสี่ยวเสี่ยว หาหนังเร็วๆ ฉันก็อยากดูเหมือนกัน” ซูลั่วยิงดูสนใจมาก

ซูเสี่ยวเสี่ยวแสร้งทำเป็นหาวแล้วพูดว่า “พี่ วันนี้ฉันทำงานทั้งวัน ฉันเหนื่อยมาก ฉันอยากพักผ่อน”

“โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว..….” ซูลั่วยิงมองไปรอบๆ แล้วยิ้ม “เสี่ยวเสี่ยว ฉันจะบอกอะไรบางอย่างกับเธอ”

“เกิดอะไรขึ้น? รอถึงพรุ่งนี้ ไม่ไหวแล้วเหรอ?” ซูเสี่ยวเสี่ยวถาม

“ไม่ เรื่องนี้ต้องพูดตอนนี้” ซูลั่วยิงถามอย่างจริงจัง “เธอชอบเยี่ยชิวหรือเปล่า?”

“ไม่ ไม่.…..” ซูเสี่ยวเสี่ยวรีบปฏิเสธ

เฮ้อ!

ซูลั่วยิงถอนหายใจ “แม้ว่าเธอจะไม่ยอมรับ แต่ฉันก็รู้ว่าเธอชอบเยี่ยชิว"ล”

“พี่ ทำไมจู่ๆ ถึงพูดเรื่องนี้ล่ะ?” ซูเสี่ยวเสี่ยวรู้สึกงุนงง

ซูลั่วยิงกล่าวว่า “เสี่ยวเสี่ยว ถ้าเธอชอบเยี่ยชิว ฉันสนับสนุนให้เธออยู่กับเขา”

อา?

ซูเสี่ยวเสี่ยวมองซูลั่วยิงด้วยความประหลาดใจ

ซูลั่วยิงยิ้ม “เยี่ยชิวเป็นเลิศและเป็นคนที่ควรค่าแก่การมอบชีวิตให้กับเธอ นอกจากนี้ ฉันยังอยากเป็นพี่ที่ดีของเธอไปตลอดชีวิต”

ซูเสี่ยวเสี่ยวประหลาดใจ “พี่ พี่คิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ?”

“ใช่” ซูลั่วยิงพยักหน้า

ซูเสี่ยวเสี่ยวคิดกับตัวเองว่า ถ้าพี่พูดก่อนหน้านี้ ฉันจะจัดการเยี่ยชิวตอนนี้เลย

ซูลั่วยิงกล่าวต่อ “ฉันเคยเห็นเธอมีความสุขทุกวัน แต่เนื่องจากลัทธิแม่มดถูกทำลาย และไท้เจี่ยนเสียชีวิต ฉันจึงไม่ค่อยเห็นเธอยิ้มเลย”