วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1259

ทันใดนั้นบางอย่างที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

“ตูม!”

จู่ๆบนหน้าผาก็เกิดรอยแยกคล้ายกับประตูหิน พลังมหาศาลพรั่งพรูออกมาจากด้านใน

“ถอยออกไปเร็ว!”

เยี่ยชิวรีบตะโกนบอกอมตะชางเหม่ย ในเวลานี้ มีแสงสีเขียวลอยออกมาจากด้านใน ปะทะเข้ากับอ้อมอกของเยี่ยชิวอย่างจัง

ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก

เยี่ยชิวไม่ทันตั้งตัวที่จะตอบสนองต่อสิ่งนั้น เขาและแสงสีเขียวก็ลอยออกไปพร้อมกัน

ปัง!

เยี่ยชิวกระเด็นออกไปไกลราวหนึ่งร้อยเมตร กระแทกพื้นอย่างแรง ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง เลือดออกจากปากไหลลงไปที่ลำคอ แทบจะทะลักออกมา

จนกระทั่งเวลานี้ เขาจึงมองเห็นแสงสีเขียวได้อย่างชัดเจน ที่แท้คือหญิงสาวที่สวมกระโปรงยาวสีเขียวคนหนึ่ง

อายุของหญิงสาวดูเหมือนว่าเธอแค่สิบแปดปีเท่านั้น ท่าทางดูไร้เดียงสา ผิวขาวใส ดวงตาอัลมอนด์ และมีใบหน้าที่งดงามดุจดั่งหยกเขียวทางใต้ของแม่น้ำแยงซีเกียง ทำให้ผู้ที่พบเห็นต่างเกิดความรู้สึกสงสารโดยปริยาย

แต่ทว่า ใบหน้าของหญิงสาวซีดขาวมาก

หญิงสาวซุกตัวอยู่ในอ้อมอกของเยี่ยชิว กลิ่นหอมบนตัวของเธอชวนน่าหลงใหล ทำให้คนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ถึงแม้เยี่ยชิวได้เห็นความงามอันน่าทึ่งมากมาย แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปั่นป่วนในใจ

ขณะเดียวกัน ในหัวของเยี่ยชิวก็เกิดคำถามขึ้น

“ผู้หญิงนี่เป็นใคร?”

“แล้วออกมาจากหน้าผานั่นได้ยังไง?”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้น หน้าที่ซีดขาวกลับมีสีแดงปรากฏ เธอเผยอริมฝีปากเล็กน้อย “ท่านชาย ว้าว”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ หญิงสาวก็กระอักเลือดออกมา รดเสื้อผ้าของเยี่ยชิว

“เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”

สีหน้าของเยี่ยชิวเปลี่ยนไปทันที เขารีบคว้าข้อมือของหญิงสาวคนนั้นเพื่อตรวจหาชีพจร และได้พบว่าชีพจรของเธอเต้นผิดปกติ และเธอยังได้รับบาดเจ็บจากภายในอย่างหนักอีกด้วย

“ท่านชาย ฉัน......”

“เธอไม่ต้องพูดแล้ว”

เยี่ยชิวปล่อยพลังชี่ของเขาให้กับร่างกายของหญิงสาวทันที จากนั้นเขารีบหยิบใบไม้จากต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์สีทองและยัดมันเข้าไปในปากของหญิงสาว

“รีบกินมันซะ มันช่วยบรรเทาอาการบาดเจ็บของเธอได้”เยี่ยชิวพูดขึ้น

ความรู้สึกซาบซึ้งเกิดขึ้นในดวงตาของหญิงสาว และเธอกินใบไม้ในทันที

วินาทีต่อมา ความประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของหญิงสาว เธอคิดไม่ถึงว่า โลกมนุษย์จะมีสิ่งแปลกประหลาดแบบนี้ด้วย

จากนั้น เธอก็เหลือบมองเยี่ยชิวเล็กน้อย นี่คือผู้ชายจากโลกมนุษย์เหรอ?

ดูดีมากทีเดียว!

เยี่ยชิวไม่ได้สังเกตุสายตาของหญิงสาวคนนั้น ยังคงตรวจชีพจรของเธอต่อ ในไม่ช้าเขาก็เกิดความสงสัยในใจ

เขาพบว่า ชีพจรที่เต้นผิดปกติของหญิงสาวนั้นกลับมาเป็นปกติดีแล้ว แต่อาการบาดเจ็บของเธอยังไม่ฟื้นตัวดีนัก

นี่เป็นครั้งแรกที่เยี่ยชิวเจอกับสถานการณ์แบบนี้

ก่อนหน้านี้หลังจากที่เขาได้รับบาดเจ็บ แค่กลืนใบไม้จากต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์สีทอง ไม่ว่าบาดแผลนั้นจะร้ายแรงแค่ไหนก็สามารถหายได้ในทันที ไม่คิดเลยว่า ใบไม้นี่จะมีผลแค่เพียงเล็กน้อยต่อหญิงสาวเท่านั้น

“ขอบคุณท่านชาย” น้ำเสียงของหญิงสาวเหมือนนกขมิ้น ชัดเจนและไพเราะ ดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของเยี่ยชิว

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก ผมไม่ได้ช่วยอะไรคุณเลย” เยี่ยชิวถามขึ้นว่า “คุณเป็นใคร แล้วบาดเจ็บหนักขนาดนี้ได้ยังไงกัน?”

“ฉัน......” ทันใดนั้นหญิงสาวเห็นว่า ข้อมือของเธอได้ถูกเยี่ยชิวกุมเอาไว้ แก้มแดงระเรื่อ เธอก้มหน้าลง ขนตายาวกระพริบถี่ เธอเขินอายเป็นอย่างมาก

“ผมเป็นหมอครับ การตรวจชีพจรเป็นเรื่องปกติ โปรดอย่าเข้าใจผิด”

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบก็ปล่อยมือของหญิงสาวแล้วช่วยพยุงเธอยืนขึ้น

ไม่รู้ว่าเหตุผลใด หลังจากที่เยี่ยชิวได้ปล่อยข้อมือของเธอลง ในใจหญิงสาวกลับรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

“คุณยังไม่ได้บอกผมเลย ว่าคุณได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?”

“ฉันคือ......” ดูเหมือนว่าหญิงสาวกำลังคิดอะไรอยู่ แต่หน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที เธอมองกลับขึ้นไปที่รอยแยกของหน้าผาแล้วอุทานขึ้นว่า “ไม่นะ กงจู่กำลังตกอยู่ในอันตราย”

เยี่ยชิวงงงวย “กงจู่งั้นเหรอ?”

“ก็คือ......เอ่อ ท่านชายคุณคือคนจากโลกมนุษย์ พูดไปคุณก็ไม่เข้าใจหรอก” หญิงสาวรีบก้าวเท้ายาวไปยังหน้าผา